ภรรยากำมะลอของท่านหมอรูปงาม[มีอีบุ๊ค]

 สวัสดีค่ะ พบกับนิยายเรื่องใหม่ของไรท์อีกแล้ว

นิยายเรื่องนี้เป็นแนวตลกปนดราม่า ไม่มีปมซับซ้อน เน้นเรื่องราวความรักของพระนาง

เหมาะสำหรับอ่านคลายเคลียด เพราะเนื้อเรื่องมันดำเนินไปแบบฟิน ๆ อบอุ่น น่ารัก มีดราม่าพอกรุบกริบ

พระเอกของเราเสน่ห์แรง  แต่นิสัยเย็นชา ไม่ชอบผู้หญิงเข้าหา แต่คนไหนท่านหมอชอบจะเข้าหาเอง เรื่องนี้พระเอกต่อสู้ไม่เป็นนะ แต่ฉลาดทันคน [ยกเว้นเรื่องนางเอก]

ส่วนนางเอกคือเก่ง  ฉลาด  ต่อสู้เป็น  นิสัยขี้อ้อน  น่ารัก แต่ปากร้าย ไม่ยอมคน  ใครที่คิดจะเข้าใกล้พระเอกเป็นต้องเจอดี ก็นางรับหน้าที่เป็นภรรยาเขานี่เนาะ  อาศัยเขาอยู่ก็ต้องตอบแทนอย่างสุดกำลังแหละ [ข้ออ้างชัด ๆ] 

เรื่องย่อ

“เป็นข้าเองที่ทิ้งเขาก่อน” ชิงเยว่พึมพำ ดวงตาสวยเริ่มแดงก่ำ ไม่นานก้อนน้ำใสก็ไหลรินลงมาอาบแก้ม พร้อมกับเสียงสะอื้นแผ่วเบาที่ดังออกมาเป็นระยะ

“ไปเถอะ อย่าอยู่ตรงนี้เลย” จินจงรั้งแขนผู้เป็นนายออกเดิน ซึ่งช่วงเวลานั้นไป่ชวนก็หันมาเห็นทั้งคู่พอดี

“ฟูหรงนั่นเจ้าหรือ” เขาเอ่ยพึมพำ สายตายังคงจับจ้องไปที่ร่างเล็กอันคุ้นตา ก่อนจะถูกใครบางคนเกาะแขน

“พี่ไป่ มองอะไรหรือ ข้าเรียกตั้งหลายหนพี่ก็ไม่หันมา”

“แค่มองไปทั่ว ไม่มีจุดที่น่าสนใจพ่ะย่ะค่ะ” ตอบเสียงเย็นชา แววตาก็ไร้ความเสน่หา จนเหลียนฟางเริ่มรู้สึกเบื่อหน่ายขึ้นมาแล้ว เพราะหลินไป่ชวนดูจืดชืดเป็นอย่างมาก

ตั้งแต่บ่ายที่นางไปประกาศราชโองการด้วยตนเองก็ไม่ได้กลับเข้าวัง นางหมายจะใช้เวลานี้อยู่ใกล้ชิดกับหนุ่มรูปงามที่กำลังจะแต่งงานกัน ทว่าท่าทีเฉยชาของหลินไป่ชวน มันกลับนำพาซึ่งความเบื่อหน่ายมาให้นางรู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจยิ่งนัก หากมิใช่เพราะพระเชษฐาต้องใช้อำนาจจากตระกูลหลิน นางคงสั่งลงโทษให้เขาได้รับผลกรรมจากความจองหองนี้แล้ว

“ข้าอยู่ตรงนี้ทั้งคน พี่ยังคิดจะมองหาสิ่งอื่นอีกหรือ” นางยกมือขึ้นมารั้งใบหน้าอีกฝ่ายให้หันมาหา จึงได้เห็นแววตาว่างเปล่าของว่าที่ราชบุตรเขยอย่างชัดเจน

“นี่ท่าน…” เหลียนฟางดันใบหน้าหล่อเหลาออกห่างทันที ก่อนจะเดินหนีไปขึ้นรถม้าที่จอดรออยู่ไม่ไกล

“ดูเหมือนนางจะโกรธมากนะขอรับ” รั่วเหวินกระซิบ

“ยกเลิกราชโองการไปเลยยิ่งดี เรื่องนี้เอาไว้ก่อน เจ้าไปกับข้าช่วยตามหาคนหน่อย” สิ้นคำไป่ชวนก็เดินมุ่งหน้าตรงไปตามทางที่เขามองเห็นหญิงสาวรูปร่างคล้ายสตรีอันเป็นที่รัก

“ใครขอรับ” องครักษ์เดินตามอย่างเร่งรีบ

“ภรรยาข้า” ไป่ชวนเอ่ยตอบอย่างไม่อายปาก เป็นเหตุให้องครักษ์หนุ่มตกใจจนหยุดชะงักเท้าที่กำลังก้าวเดิน ทว่าผู้เป็นนายหาได้สนใจไม่ เอาแต่เดินไปข้างหน้าไม่ยอมรอเขาเลย

ทว่าไม่นานนักไป่ชวนก็หยุดยืนนิ่งที่หน้าหอสุรา คนสนิทจึงรีบมองตามสายตาเขา ภาพที่เห็นคือบุรุษหน้าตาดีกำลังอุ้มเอาสตรีนางหนึ่งขึ้น ดูท่านางคงดื่มหนักกระทั่งเมาเป็นแน่

“คุณชาย ไม่ไปตามหาภรรยาของท่านแล้วหรือขอรับ” รั่วเหวินเอ่ยถามอย่างพาซื่อ เมื่อเห็นผู้เป็นนายเอาแต่ยืนนิ่งไม่ไหวติง มิหนำซ้ำยังเอาแต่มองชายหนุ่มที่อุ้มสตรีเดินไปอีก

“นางเป็นภรรยาผู้อื่นแล้ว ข้าจะไปมีสิทธิ์ตามนางกลับมาได้เยี่ยงไร” ไป่ชวนเอ่ยออกมาอย่างกับคนละเมอ ก่อนจะกลับหลังหันเดินไปคนละทางกับกลุ่มของชิงเยว่อย่างหมดอาลัย

คำเตือน!!!

เนื้อหานิยายมีการใช้ถ้อยคำรุนแรง ฉากเข่นฆ่า ต่อสู้

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

เนื้อหาทั้งหมดเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น

ไรท์ขอฝากผลงานใหม่ด้วยนะคะ  อยากเขียนงานที่อ่านง่าย ไม่เคลียด  ไม่รู้รี้ดจะชอบกันไหม  ยังไงไรท์ก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ 

กดใจ กดเก็บเข้าชั้นกันไว้นะ 

ไรท์จะมาอัพให้ทุกวันคร้าบ