ชะตารักข้ามมิติ [ซูมู่หราน] - นิยาย ชะตารักข้ามมิติ [ซูมู่หราน] : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    ชะตารักข้ามมิติ [ซูมู่หราน]

    "พบเจอสามครามิแยกจาก" เราไม่มีทางรู้ได้เลยว่าคู่ชีวิตอยู่ที่ไหน เมื่อพบกันคราหนึ่งแล้ว ขอเจอเจ้าอีกได้หรือไม่ ถึงยามนั้นข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปอีกเป็นอันขาด ใครจะคิดล่ะว่าคำพูดเขามันจะทำให้ทุกอย่างวนมาอีก

    ผู้เข้าชมรวม

    1,723

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    11

    ผู้เข้าชมรวม


    1.72K

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    30
    หมวด :  ซึ้งกินใจ
    จำนวนตอน :  31 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  12 ต.ค. 66 / 20:34 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    มู่ชิง สาวสวยวัย 24 ปี เธอเป็นหมอทหาร และออกรบกับกองพันในหน่วยรักษาดินแดน ในช่วงของศตวรรษที่ 25 {=ค.ศ.2500 } ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ความเจริญพุ่งถึงขีดสุด จนมันเริ่มถอยกลับจนเกิดสงครามโลกครั้งที่สามขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่ในช่วงขณะที่จะสิ้นลม เธอก็ได้พบกับใครบางคนจากอีกมิติ และได้ช่วยชีวิตเขาไว้ ก่อนจะถูกยิงตายในหน้าที่

    หยวนมู่หราน  เด็กน้อยวัย 10 ขวบ เธอเก่งกล้าสามารถเกินเด็กน้อยที่อยู่ในวันเดียวกัน รอบรู้ในการรักษา นิสัยร่าเริง ทำตัวเยี่ยงบุรุษ จนกระทั่งเติบโตมาก็กลายเป็นหญิงงามที่บุรุษต่างก็อยากครอบครอง แต่ความเฉลียวฉลาดก็เป็นภัยต่อตัวนาง จนก่อให้เกิดเรื่องราวมากมาย 

    ซูฟางเหยียน แม่ทัพหนุ่มที่มากความสามารถ  เมื่อครั้งที่ได้พบกับมู่หรานคราแรก เขามีอายุ 20 ปีแล้ว นางช่วยชีวิตเขาเอาไว้ แต่อีกฝ่ายก็ยังเด็กนัก จึงไม่อาจสื่อสารความรู้สึกที่มีได้ หวังเพียงว่าสักวันจะได้พบเจอกันเมื่อนางเติบใหญ่ 





    เรื่องย่อ



    “ไยไม่อยู่ดื่มกินกับคนของเจ้าล่ะ ออกมานั่งตากน้ำค้างตากลมทำไม” เสียงทุ้มดังขึ้น ทำให้มู่หรานรีบหันมาทันที

    “ทะ ท่านแม่ทัพมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไรเจ้าคะ”

    “ทำไมข้าจะมาไม่ได้ เจ้ายังนั่งอยู่ตรงนี้เลย”

    “เช่นนั้นข้าน้อยคงต้องกลับแล้ว เริ่มดึกอากาศมันเย็นเจ้าค่ะ” มู่หรานหาทางเลี่ยงทันที

    “จะรีบไปไหน นั่งคุยกันก่อนสิ” ร่างสูงเอาตัวเองบังไม่ให้คนตัวเล็กเดินหนี ทำเอาสองเท้าต้องหยุดชะงักทันที มู่หรานยกมือขึ้นมาปิดปากทำท่าหาวใส่อีกฝ่าย

    “หึ! ข้าไม่เชื่อเด็กเจ้าเล่ห์เช่นเจ้าหรอกนะ” แม่ทัพหนุ่มเอ่ยอย่างรู้ทัน เขารั้งชายผ้าคนน้องให้นั่งลงข้างกัน ซึ่งเป็นการนั่งพิงกำแพงเหมือนที่นางทำตอนที่เขามาเห็นนั่นแหละ ตอนนี้มู่หรานเลยได้แต่นั่งนิ่งตัวแข็งทื่อ เพราะอีกฝ่ายนั่งใกล้เหลือเกิน

    “ทำไม ไยถึงไม่เอ่ยสิ่งใดเลย หรือไม่อยากอยู่กับข้า”

    “ชายหญิงไม่อาจอยู่ใกล้กันเจ้าคะ” แม้จะตอบเขาไปอย่างนั้น แต่ในใจก็คิดไปอีกอย่าง “ขอเอาคำพูดของคนแก่มาใช่หน่อยเถอะ อยู่ใกล้แบบนี้รู้ไหมใจมันสั่น” เพราะยามนี้มู่หรานใจเต้นรัวจนกลัวเขาจะได้ยิน เลยต้องทำเป็นตื่นกลัวถดตัวหนี

    “นั่นสินะ เจ้าเองก็เป็นสาวแล้ว ไม่ใช่เด็กสิบขวบเหมือนแต่ก่อน” เสียงทุ้มดังขึ้น ก่อนจะขยับออกห่างเล็กน้อย เพราะบนนี้มีเวรยามเดินตรวจตราทุกก้านธูป เขาเองก็ไม่อยากให้คนตัวเล็กถูกครหา 







    # นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการเท่านั้นนะคะ บางช่วงบางตอนเป็นการสมมุติขึ้น ไม่ได้อิงจากความเป็นจริง ล้วนแต่แต่งขึ้นเพื่อให้ได้อรรถรสในการอ่านเท่านั้น 

    เป็นแนวข้ามมิติเกิดใหม่ ไม่มีย้อนไปภาคปัจจุบันอีก จบในยุคโบราณเลย ใครชอบแนวนี้กดเข้าชั้นไว้นะคะ 

    ฝากเอ็นดูไรท์ ป.5 คนนี้ด้วยนะคะ ภาษาอาจจะยังไม่สวย แต่จะพยายามพัฒนาต่อไปค่ะ ติชมเข้ามาได้นะคะ 











    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนปิดการแสดงความคิดเห็น