Orange Love . . . เผลอรักหมดใจนายหัวส้ม [yuri]

ตอนที่ 5 : ผู้หญิงคนนั้น ฉันให้เธอ

 

ตอนที่ 5 : ผู้หญิงคนนั้น ฉันให้เธอ

หลังจากนั้นฉันไปนั่งรอผิงอยู่ที่สนามบาสจนกระทั่งเย็นแต่ก็ไร้วี่แววของผิง  จึงเดินไปถามพี่ฟ้า หัวหน้าทีมเชียร์ลีดเดอร์ ก็ได้คำตอบว่าผิงมาขอลากลับไปก่อนเพราะไม่ค่อยสบาย ฉันจึงได้แต่นั่งอยู่ข้างสนามบาสด้วยความรู้สึกหดหู่อย่างบอกไม่ถูก  จนกระทั่งรู้สึกถึงไอเย็นที่มากระทบกับแก้มข้างหนึ่ง จึงหันไปด้วยความตกใจ ก็พบว่าเป็นแซลม่อนนั่นเอง

ในมือของเขามีกระป๋องน้ำอัดลมที่มีไอเย็นสีขาวลอยอยู่รอบๆ  เขายื่นมันให้กับฉันพร้อมกับรอยยิ้มอย่างจริงใจ ฉันก้มหน้าให้เขานิดนึงอย่างขอบคุณ แล้วรับมาพลางเปิดดื่มอย่างกระหาย  ความเย็นของน้ำทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาได้บ้างแต่ก็ยังมีความกังวลค้างคาในใจอยู่ แซลม่อนนั่งลงเคียงข้างฉันก่อนจะเอ่ยขึ้น

“ เห็นแอมเป็นแบบนี้แล้วม่อนรู้สึกไม่ดีเลย เมื่อตอนนั้นม่อนไม่น่าจะพูดแบบนั้นเลยนะ ม่อนไม่ได้ตั้งใจให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเลย ม่อนเสียใจนะ ”  เขากล่าวขึ้นอย่างคนสำนึกผิดพลางก้มหน้ามองพื้นด้วยแววตาเศร้า

“ มันไม่ใช่ความผิดของม่อนหรอก แอมเองก็ผิดที่ไม่เคยสังเกตเห็นความรู้สึกของผิงเค้า  ม่อนคิดว่าแอมควรจะทำยังไงดี ผิงเค้าจะโกรธแอมมากมั้ยนะ ”  ฉันเอ่ยขึ้นอย่างกังวลในจิตใจ เขาเอื้อมมือมากุมมือฉันเอาไว้แล้วบีบเบาๆ อย่างให้กำลังใจ

หลังจากนั้นเขาจึงไปส่งฉันกลับบ้าน ระหว่างทางมีแต่ความเงียบงัน ไม่มีคำพูดใดๆ หลุดจากปากของเราสองคนเลย เราเดินมาเรื่อยๆ จนกระทั่งมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านของผิง ฉันมองขึ้นไปยังชั้นสอง ห้องที่มีผ้าม่านสีฟ้าหม่นติดเอาไว้กรองแสงจากภายนอก นั้นไร้แสงสว่างจากภายในห้อง ผิงคงจะหลับไปแล้วล่ะมั้ง

“ ขอบคุณนะม่อนที่มาส่ง ”  ฉันหันกลับไปกล่าวขอบคุณร่างสูงข้างกาย เขายิ้มให้ฉัน พลางขยี้ผมเบาๆ  ฉันหลบสายตาเขาลงสู่พื้นเบื้องล่าง

“ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ม่อนอยากให้แอมรู้ว่า ม่อนจริงใจกับแอมจริงๆ นะ  ส่วนเรื่องคำตอบเอาไว้ให้แอมพร้อมเมื่อไหร่ค่อยบอกม่อนก็ได้ ม่อนไม่รีบร้อนหรอก คืนนี้ก็อย่าคิดมากนะ นอนหลับฝันดีครับ ” 

เขากล่าวทิ้งท้ายด้วยความห่วงใย แล้วจึงเดินจากไป ฉันมองเขาอยู่หน้าประตูบ้านจนกระทั่งเขาลับตาไป จึงหันหลังจะกลับเข้าบ้าน แต่ไม่รู้ว่าอะไรที่ดลใจให้ฉันมองขึ้นไปยังห้องนั้นอีกครั้ง แล้วก็เห็นว่าผิงกำลังมองลงมาที่ฉันเช่นกัน ฉันส่งยิ้มให้เธอและกำลังจะยกมือขึ้นทักทาย แต่ร่างนั้นก็ผลุบหายเข้าไปในความมืดเสียก่อน สงสัยว่าคงจะยังไม่หายโกรธเรื่องเมื่อตอนเย็น ฉันจึงได้แต่ยกมือขึ้นเกาศีรษะแก้เก้อ แล้วเดินเข้าบ้านตัวเองไปเงียบๆ

หลังจากมื้อเย็นฉันก็หมกตัวอยู่แต่ในห้อง น้ำท่าไม่ได้อาบมัวแต่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงอย่างคิดไม่ตก ไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะไปปรับความเข้าใจกับผิงอย่างไรดี  ความกังวลเข้าครอบงำในความคิดของฉันจนสับสนไปหมด ไหนจะกลัวผิงตัดขาดความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนหากตอบรับความรู้สึกของแซลม่อนไป แล้วถ้าหากปฏิเสธไปเขาจะเสียใจมากหรือเปล่านะ  แล้วผิงจะยอมกลับมาเป็นเพื่อนกันอย่างเดิมไหม หรือจะเปลี่ยนฐานะจากเพื่อนมาเป็นคนรัก แต่ว่าฉันไม่ได้ชอบหรือรู้สึกกับผิงอย่างนั้นเลยนี่นา แล้วฉันคิดยังไงกับนายแซลม่อนนะ  โอย. . .ปวดหัวจัง  ทำไมเรื่องมันถึงได้วุ่นวายอย่างนี้นะ

…………………………………………………………………………………………………………………………………

หลายวันมาแล้วที่ผิงเอาแต่หลบหน้าฉัน ไม่ว่าจะเป็นตอนเช้าที่ฉันอุตส่าห์ออกไปดักรอแต่เช้า แต่คุณแม่ของผิงบอกว่าเธอออกไปตั้งแต่เช้ามืดแล้ว ครั้นกลางวันเมื่อได้เวลาพักฉันก็รีบไปดักรอที่ห้องเพื่อจะได้ลงไปทานข้าวพร้อมกัน แต่ก็ไร้วี่แววของผิง  ฉันรู้สึกเหนื่อยใจเหลือเกินที่ต้องอยู่ในสภาพนี้ แล้วมันจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่กันนะ ความเป็นเพื่อนของเราที่ผ่านมาต้องจบลงเพียงเท่านี้หรือ

กับนายแซลม่อนถึงฉันจะยังไม่ได้ตอบรับคำขอคบของเขาอย่างเป็นทางการ แต่ก็ดูเหมือนว่าเพื่อนๆ ในห้องจะเข้าใจกันไปเองว่าฉันตกลงแล้ว ฉันจึงได้แต่ปล่อยให้เลยตามเลยกลายเป็นแฟนของเขาไปโดยปริยาย

เย็นวันหนึ่งขณะที่ฉันกำลังนั่งเหม่อลอยครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ข้างสนามบาส เสียงที่คุ้นเคยก็ดังแว่วมาจากทางด้านหลัง

“ แอม . . . ผิงขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ ”  ฉันหันหลังขวับไปตามเสียงนั้น ยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ผิงยอมคุยกับฉันแล้ว

“ ผิงไม่โกรธแอมแล้วใช่มั้ย เราจะเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมใช่รึเปล่า ”  สองมือของฉันเอื้อมไปดึงมือเธอมากุมไว้ พลางสบตาเธอด้วยสายตาวิงวอน เธอเบือนหน้าออกไปด้านข้างคล้ายจะหลบสายตาฉันวูบหนึ่ง ได้ยินเสียงผิงถอนหายใจยาวก่อนจะเอ่ยขึ้น

“ ผิงไม่ได้โกรธแอมหรอกนะ  แต่ผิงแค่น้อยใจที่แอมคิดกับผิงแค่เพื่อนมาตลอด ทั้งๆ ที่ผิงรักแอมมากกว่าใครทั้งหมด แต่อยู่ๆ  นายแซลม่อนกลับคิดจะมาแย่งแอมไปจากผิงซะอย่างนั้น ผิงก็เลยทำใจไม่ได้ ”  ฉันรู้สึกดีใจเหลือเกินที่เธอไม่โกรธ นั่นแปลว่าความเป็นเพื่อนของเราจะยังคงอยู่ต่อไปใช่ไหมนะ

“ แอมเองก็ต้องขอโทษด้วยนะ แต่แอมคิดอย่างนั้นกับผิงไม่ได้จริงๆ  มีอีกอย่างที่แอมอยากจะบอกให้ผิงรู้ไว้  ผิงไม่ได้เป็นแค่เพื่อนหรอก แต่ผิงเป็นตั้งเพื่อนต่างหาก  เพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของแอม และจะเป็นเพื่อนที่แอมรักมากที่สุดตลอดไปด้วย ”  ฉันส่งยิ้มให้เธอ  น้ำตาของผิงรื้นขึ้นมาคลอเบ้าตา ก่อนจะค่อยๆ หยาดหยดลงมาอาบสองแก้ม ฉันเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้เธอเบาๆ  แต่เธอกลับดึงตัวฉันเข้าไปกอดเสียแน่นพลางโน้มหน้าลงมาซบอยู่กับบ่าของฉัน  แล้วกระซิบเบาๆ

“ ขอบคุณมากนะแอม ผิงสัญญาว่าเราจะเป็นเพื่อนรักกันตลอดไป ”  แล้วเธอจึงดันตัวฉันออกห่าง ฉันยกนิ้วก้อยข้างขวาขึ้นมาคั่นระหว่างเราสองคน

“ ถ้างั้นมาเกี่ยวก้อยกันนะ  ใครลืมสัญญาต้องกลืนเข็มพันเล่ม ตกลงมั้ย ”  ฉันส่งสายตาเป็นสัญญาณบอกให้เธอทำตามอย่างฉัน 

“ ทำเป็นเด็กๆ ไปได้น่าแอม. . .ผิงสัญญาจ้ะ ” เธอใช้หลังมือปาดน้ำตาก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาบางๆ   แล้วยกนิ้วก้อยข้างขวาขึ้นมาเกี่ยวนิ้วของฉันเอาไว้  เราสองคนยิ้มให้กันแล้วก็หัวเราะออกมาเบาๆ 

“ ทีนี้ก็ดีกันได้แล้วสินะสองสาว ”  นายแซลม่อนตัวต้นเหตุโผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้  รู้ตัวอีกทีก็มายืนยิ้มเผล่อยู่ข้างๆ ฉันซะแล้ว  ผิงรีบลากฉันออกมายืนทางมุมสนาม ฉันเดินตามผิงไปอย่างงงๆ  เขาเองก็ทำท่าจะเดินตามมาด้วยแต่ก็จำต้องหยุดกึก ยืนอยู่กับที่เมื่อได้ยินผิงตะโกนขึ้น

“ ทอมไม่เกี่ยว ผู้หญิงเค้าจะคุยกัน ”  ฉันทำหน้าเหลอหลากับคำพูดของผิง แล้วก็เห็นเขายกมือขึ้นเกาศีรษะอย่างงงๆ  จากนั้นผิงหันมากระซิบกระซาบกับฉัน

“ แอม . . . จริงๆ แล้วแอมเองก็ชอบนายม่อนใช่มั้ยล่ะ ” 

ขาดคำของผิง ฉันก็รู้สึกร้อนวูบขึ้นมาที่ใบหน้า ไม่รู้ว่าเขินเพราะคำพูดของผิง หรือเพราะสายตาหวานเชื่อมของเขาที่มองมากันแน่ จึงได้แต่พยักหน้ารับแทนคำตอบ  เอ. . .แล้วนี่ฉันไปชอบอีตานั่นเข้าตอนไหนกันเนี่ย แต่ก็ช่างเถอะในเมื่อเรื่องมันกลายเป็นแบบนี้แล้ว ก็ปล่อยให้เป็นไปตามที่หัวใจเรียกร้องแล้วกัน 

“ ถ้างั้นแอมต้องสัญญากับผิงก่อนนะ ถ้าหากว่าเขาทำให้แอมเสียใจแม้แต่ครั้งเดียว  แอมจะต้องเลิกยุ่งเกี่ยวกับเขาเด็ดขาด โอเคมั้ย ”  ฉันเงยหน้าขึ้นมองผิง ก็ได้รับสายตาขู่เข็ญแกมบังคับมาจากเธอ  รู้อยู่หรอกน่าว่าความจริงแล้วผิงเองก็แค่ไม่อยากเห็นฉันต้องเสียใจเท่านั้นเอง ฉันยิ้มให้เธอพร้อมกับใช้สองมือดึงขากางเกงบานออก แล้วย่อตัวลงทำท่าถอนสายบัว

 “ ตกลงตามนั้นเจ้าค่ะ คุณหญิง ” 

ฉันกล่าวอย่างติดตลกเรียกเสียงหัวเราะจากผิงขึ้นมาได้ทันที จากนั้นเธอจึงตะโกนเรียกแซลม่อนเข้ามาใกล้ๆ   เขารีบเดินจ้ำเข้ามาทันที เมื่อเขาเดินมาใกล้จนระยะหนึ่ง ผิงก็ผลักฉันออกไปข้างหน้า  ด้วยความที่ไม่ทันตั้งตัวฉันจึงเซถลาจนเกือบจะหน้าคะมำไปกับพื้น ดีแต่ว่าอ้อมแขนที่แข็งแรงของแซลม่อนตะครุบตัวฉันเอาไว้ได้ทันก่อนที่จะล้มกลิ้งไม่เป็นท่า

“ ฉันยกเพื่อนสุดที่รักให้นายดูแลแล้วนะ จำไว้ถ้าไม่ดูแลเพื่อนฉันให้ดีๆ ละก็ ฉันจะริบคืนเข้าใจมั้ย ” 

ผิงกล่าวกับเขาด้วยน้ำเสียงดุๆ  อย่างพยายามเก๊กเต็มที่ แต่ก็กลั้นเอาไว้ไม่อยู่จึงหลุดหัวเราะออกมา ทั้งฉันและเขาจึงพลอยยิ้มไปด้วย แต่แล้วนายแซลม่อนกลับช้อนร่างฉันขึ้นมาแนบอก แล้วอุ้มฉันวิ่งไปรอบๆ สนาม ปากก็ตะโกนปาวๆ 

“ เย้! . . . แอมยอมคบกับม่อนแล้ว วู้…ว!!! ” 

ผู้คนทั้งโรงยิมร่วมแสดงความยินดีกับเขา บ้างก็แซว บ้างก็เป่าปากวี้ดวิ้ว อย่างสนุกสนาน แต่ฉันสิเขินไปหมดทำอะไรไม่ถูกได้แต่ซุกหน้าอยู่กับอกของเขา พลางยิ้มตาหยีอย่างมีความสุข  ขอบคุณนะผิงที่ยอมเข้าใจ  ฉันได้แต่รำพึงกับตัวเอง
 

…………………………………………………………………………………………………………………

LovePenguin Talks. . .

สวัสดียามดึกวันอาทิตย์ค่ะ

              ไม่รู้ว่าสัปดาห์ที่ผ่านมามีใครได้ไปงานมหกรรมหนังสือบ้าง ส่วนเราก็แปลงร่างเป็นนักขายไปช่วยพี่บก.ใจดีขายหนังสือตัวเองในงานกะเค้าด้วย หุหุ อยากจะบอกว่าคนเยอะมากๆ บางช่วงนี้รู้สึกเหมือนอากาศไม่พอหายใจจนแทบจะเป็นลมล้มทั้งยืน แต่ก็ยังคงยืนหยัดตะโกนร้องเรียกลูกค้าต่อไป และในข้อเสียนั้นยังมีข้อดีอยู่บ้าง เพราะอย่างน้อยก็ทำให้เราได้รู้ว่าประชากรชาวทอมดี้เลสมีเยอะมั่กๆ วันๆ นึงนี่เจอหลายสิบคน(บางทีก็มัวแต่มองเพลินจนลืมขายเลยโดนคุณเพนกวินคุงที่ตามไปคุมแอบทำตาเขียวใส่อยู่หลายรอบ แต่ก็ยังไม่วายแอบมองอยู่ดี อิอิ)

             ส่วนนิยายเรื่องรักปลอมๆ ก็ยังพอขายได้อยู่บ้างค่ะ แต่เล่ม 2 ของพี่ธนูสีฟ้าเนี่ยสิ ขายดีมากๆ หยิบใส่ถุงกันแทบไม่ทันเลยทีเดียว แอบดีใจแทนพี่นักเขียนสาวมาดเท่ด้วย หุหุ สำหรับนิยายเรื่องต่อไปของเราคาดว่าคงอีกนานค่ะกว่าจะได้ตีพิมพ์ เพราะต้องรอคิวยาวมากๆ แต่แว่วมาว่าเล่มต่อไปซึ่งเป็นผลงานของพี่อักขราษรจะตามมาในเร็วๆ นี้ ยังไงก็อย่าลืมไปอุดหนุนกันได้นะคะ

                  สำหรับเรื่องนายหัวส้มตอนที่ 5 นี้ อาจจะสั้นไปหน่อยเพราะว่าเขียนไม่ออก แต่ไปเพิ่มความยาวในตอนที่ 6 ให้แทนแล้วนะคะ ไม่ต้องห่วง รออ่านกันได้เลย และไม่แน่ถ้ากลับมาจากไปเที่ยวหัวหินแล้วเกิดไอเดียพุ่งกระฉูด อาจจะมีตอนที่ 5.5 ออกมาให้กันไปพลางๆ ก่อนก็ได้นะ ยังไงรอติดตามแล้วกันค่ะ สำหรับวันนี้คงต้องลาไปก่อน แล้วพบกันใหม่อีก 7 วันข้างหน้านะคะ อ๊ะ...ก่อนจะจากกันไป อย่าเพิ่งกดปิดหน้าเว็บนะคะ เม้นท์ให้คนเขียนสักเล็กน้อย จะเป็นกำลังใจในการแต่งตอนต่อๆ ไปให้ออกมาดีมีคุณภาพ สมกับที่ทุกคนรอคอยด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ 

 
B G
ได ใส
B G
S B

B G
B G

B G
B G