คำเตือนเนื้อหา
เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม
- มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ
เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม
เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน
กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
นางกำนัลอุ่นเตียงของอ๋องพิการ(E-Book พร้อมโหลดที่ เมบ)
เหมยลี่เห็นว่า กึ่งกลางลำตัวของเกาหลี่จือเกิดการเปลี่ยนแปลงจนทิ่มแทงผ้าเนื้อดีสีขาวขึ้นมา จึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงดุดัน จะไปทำที่เตียงหรือทำในครัว? ในครัว!
ผู้เข้าชมรวม
5,929
ผู้เข้าชมเดือนนี้
100
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
E-Book พร้อมโหลด ราคาโปร 139 บาท จาก 189 บาท
++++++++++++++++++++
ซูเหมยลี่นางกำนัลส่วนตัวของอ๋องพิการเดินไม่ได้ นางมีใบหน้าอัปลักษณ์ต้องสวมผ้าปกปิดใบหน้าตลอดเวลา แต่แท้ที่จริงแล้วนางต้องการปกปิดความงามที่หาผู้ใดมาเปรียบไม่ได้ของนาง นางไม่ใช่เพียงนางกำนัลธรรมดา แต่นางคือนางกำนัลอุ่นเตียงของอ๋องพิการในทุกค่ำคืน ใครจะคิดว่าอ๋องพิการนั้นแท้ที่จริงแล้วจะมีความต้องการสูงเพียงใด และคนที่จะอุ่นเตียงให้อ๋องพิการได้มีเพียงนางคนเดียวเท่านั้น...นางที่เป็นเมียรักเพียงคนเดียว
++++++++++++++++
เหมยลี่ ภายนอกดูเป็นนางกำนัลร่างกายบอบบาง หน้าตาอัปลักษณ์ แต่ภายใต้ผ้าปิดบังใบหน้าและร่างกายเพรียวผอม นางคือยอดฝีมือผู้ต้องฝึกวรยุทธ์มาตั้งแต่ยังเด็ก สำเร็จการฝึกถึงขั้นห้า ซึ่งเป็นขั้นเริ่มต้นของผู้เริ่มฝึกวรยุทธ์ขั้นสูงตอนอายุได้สิบห้าปี ท่านอาจารย์อาวุโสจึงทำพิธีปักปิ่นให้วันเดียวกับที่ทำพิธีมอบป้ายหยกแดง
คล้อยหลังขันทีตัวผอม เกาหลี่จือก็เข็นรถเข้าไปใกล้ ยื่นมือออกไปหมายสัมผัสความเย้ายวน ทว่าเหมยลี่เคลื่อนตัวไปเปิดอีกหีบ อ๋องหนุ่มหมุนล้อตามไปติดๆ “เหมยลี่ ประสบเหตุเมื่อครู่เจ้าเป็นอะไรหรือไม่”
“รู้ว่าในจวนขาดคน ไม่หาข้างนอกมาเพิ่มก็ขอฮ่องเต้มาเพิ่มสักสิบยี่สิบคนจะเป็นอะไร ใช้งานลี่กงกงมากๆ ไม่กลัวคนวัยเท่านั้นจะอายุสั้นหรือ”
“ลี่กงกงเป็นโรคขี้เกียจ ซ้ำยังไม่ถูกโรคกับยาใดๆ หากให้อยู่กับที่นานจะเอาแต่หลับ ไม่เรียกใช้งานก็คงไม่ขยับตัว เจ็บป่วยขึ้นมาก็รักษาด้วยยาไม่ได้ผล แบบนั้นจะอายุสั้นยิ่งกว่า อีกอย่างข้าไม่ชอบเห็นคนไม่รู้จักเดินไปมาในเรือน”
“ก็หลับตาเสียสิ”รอยยิ้มของเกาหลี่จือนิ่งค้าง มือที่อีกเพียงเส้นผมคั่นจะถึงสะโพกนิ่มนุ่มค้าง เขาดึงมือกลับมา ฝืนเอ่ยวาจาหวานใส
“หลับตา แล้วจะใช้ตาที่ไหนมองหน้าเมียคนงามของข้าเล่า”
“ท่านมีเมียด้วยหรือ”
“เหมยลี่ เมียข้าชื่อเหมยลี่ คนที่ใบหน้างาม รูปร่างงาม กิริยางาม วาจางาม” เขาคว้ามือที่เหมือนครูดกับหินแตก ทรายหยาบมาสิบปีมาดม “กลิ่นกายก็หอม”
“ข้านึกว่าตัวเองเป็นบ่าวรับใช้”
“ต่อหน้าอู๋อ๋อง เผยข้อมูลน้อยที่สุดเป็นดี”
“ดีต่อท่าน”
“ดีต่อเจ้า” เกาหลี่จือคว้าข้อแขนนางแล้วออกแรงดึง
ฝากนิยายแนวคลั่งรักด้วยนะคะ
ผลงานอื่นๆ ของ ซูเหมยลี่ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ซูเหมยลี่
ความคิดเห็น