น้ำค้างพรางตะวัน

          

          รวิ อนันตเทพ หรือ ตะวัน ชายหนุ่มนักเรียกนอกผู้เงียบขรึมติดจะเย็นชา เป็นผู้ชายประเภทเพอเฟ็คชั่นนิสต์ตัวพ่อ ลูกชายคนเดียวของคุณกำพล อนันตเทพ และคุณสุมิตรา อนันตเทพ สองหัวเรือใหญ่ ผู้กุมอำนาจและถือหุ้นสูงที่สุดในบริษัท อนันตเทพพร็อพเพอร์ตี้ ดีเวลลอปเม้นท์ จำกัด (มหาชน) ในขณะนี้ รวิเพิ่งเดินทางกลับจากศึกษาต่อปริญญาโทด้านการบริหารจากมหาวิทยาลัยชื่อดังของสหัฐอเมริกา และเข้ารับตำแหน่งประธานบริหารคนใหม่ของบริษัท

          ห้องทำงานของรวิอยู่ชั้นเกือบบนสุดของตึกนี้ ซึ่งเป็นโซนของผู้บริหารระดับสูงที่พนักงานระดับล่างไม่มีสิทธิ์ผ่านขึ้นไป เขามีลิฟต์ส่วนตัวที่ไม่ใช่ปนกับใคร แถมเหนือชั้นที่ทำงานของเขาขึ้นไปคือเพนเฮ้าท์กว้างกว้างตลอดทั้งชั้นสำหรับไว้ให้เขาใช้เป็นที่พักเวลาประชุมดึก หรืออยากจะอยู่เคลียร์งาน นี่เป็นสิ่งที่พ่อและแม่ของเขาจัดเตรียมไว้ให้ลูกชายคนเดียวที่เป็นดังแก้วตาดวงใจ พออยู่คนเดียวในห้องที่เป็นส่วนตัว สมองของเขาก็คิดย้อนไปถึงภาพต่าง ๆ ที่ได้ผ่านตามา สายตาหลายคู่มีความชื่นชมและหลายคู่มีความดูถูก พวกเขาคงคิดว่าหน้าอ่อน ๆ ใส ๆ แบบเขาคงไร้น้ำยาและไม่มีพิษสงอะไร แต่ใครจะรู้ล่ะว่า รวิหรือตะวันดวงนี้ซ่อนความร้อนแรงเอาไว้ภายใต้หน้ากากน้ำแข็งหลอกตาคน และเขาจะต้องพิสูจน์ให้คนพวกนั้นรู้ว่า พ่อและแม่เลือกไม่ผิดจริง ๆ ที่มอบตำแหน่งประธานบริษัทให้เขา แทนที่จะเป็นคนอื่นที่ทำงานมานมนาน หนทางพิสูนจ์ม้าฉันใด กาลเวลาก็พิสูจน์คนฉันนั้น ...

          ไลลา คงทรัพย์ไพศาล หรือ เลย์ สาวสาวอารมณ์ดีผู้หลงใหลศิลปะ ดอกไม้ ใบหญ้าและรักธรรมชาติเป็นชีวิตจิตใจ เธอคืออาร์ตตัวแม่ที่ทุกอย่างในชีวิตคือความสนุกสนานบันเทิงและอุปสรรคชีวิตคือการเรียนรู้ ไม่ยี่หระต่อปัญหาและผู้คน แต่ใครจะรู้ว่าสิ่งที่เป็นจุดอ่อนเพียงสิ่งเดียวของเธอคือครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์ เถ้าแก่กวง คงทรัพย์ไพศาล พ่อของเธอเป็นเถ้าแก่โรงกลึงที่ขยันทำงานพอ ๆ กับการขยันหาเมียและการผลิตลูก นงพงา แม่ของเธอเป็นเพียงเมียชาวสวนที่ตากับยายต้องส่งไปขัดดอกตอนที่ที่ดินผืนสุดท้ายใกล้จะหลุดจำนอง และเธอคือผลผลิตที่พ่อไม่ต้องการ เพียงเพราะเธอไม่ได้เกิดมาเป็นผู้ชายเท่านั้น ไลลาถูกเลี้ยงดูมาอย่างกดขี่ ในบ้านที่ผู้ชายเป็นใหญ่ จนเมื่อเธอถึงวัยสาวเข้าเรียนที่โรงเรียนมัธยม แม่เธอก็ทนไม่ไหว พาเธอหนีกลับมาอาศัยอยู่กับตาและยาย และไม่กลับไปเหยียบบ้านนั้นอีกเลย แม่บอกว่า สิบกว่าปีที่ทนทุกข์ทรมานที่นั่น ก็เพียงพอกับเงินที่หยิบยืมมาแล้ว ไม่ขออดทนให้บรรดาเมียเล็กเมียใหญ่จิกหัวใช้อีกต่อไป ...ไลลาถึงแม้จะรักและเคารพพ่อ แต่ก็ไร้ความผูกพัน จึงมีความสุขกันตามประสาแม่ลูกในบ้านสวนที่ตายายทิ้งไว้ให้แบบพอเพียง...

          สองคนต่างขั้วเหมือนขั้วบวกกับขั้วลบ แต่เหมือนมีพลังดึงดูดเข้าหากันได้อย่างลงตัว เป็นเรื่องแปลกเราต่างมองหาส่วนที่ขาดหายของตัวเองจากคนอื่น เพื่อมาเติมเต็มส่วนที่พร่องไปของตัวเอง เหมือนรวิกับไลลา ความสนุกสนานบันเทิงและความตื่นเต้นผจญภัยกำลังบังเกิดขึ้นบนความรักของพวกเขาทั้งสองคน มาร่วมเปิดตำนานความรักต่างขั้วบทใหม่ไปกับลอมชอมกันนะคะ

ที่นี่ เร็ว ๆ นี้ค่ะ

ด้วยรัก

ลอมชอม