ซากหนูฟ้าในสภาผู้วิเศษ [A Blue Mouse in the House of Wonders]

หลังจากละหิดละเหี่ยอยู่ในสภาพซากคนมานานหลายปี ในที่สุดไพร์มเมกัสคนที่ 14 ‘สัตตระ’ ก็แก่ตายไปด้วยโรคชรา โดยส่วนตัวแล้วผมเชื่ออย่างสิ้นสงสัย เพราะผลการชันสูตรจากภาคีฯ ก็ยืนยันแบบนั้น

 หลังสิ้นปฐมาจารย์สัตตระได้ไม่นาน ‘เวทยสภาหลวงฯ’ ที่เพิ่งสูญเสียผู้นำ จึงสั่นระฆังเรียกเหล่าไสยกร-ผู้วิเศษมีชื่อทั้งหลายให้หวนกลับมายังป้อมดำ เพื่อเปลี่ยนฉัตรและผลัดสภา การแย่งชิงตำแหน่งไพร์มเมกัสจึงเกิดขึ้นอีกครั้งในรอบ 70 ปี 

และสุดท้ายก็เป็นอย่างที่คาด ตลอดเดือนมานี้มีรายงานการหายตัวไปของผู้วิเศษผุดขึ้นอย่างดาษดื่น บ้างไม่เหลืออะไรให้สืบพบ บ้างก็เหลือแค่เศษซากในปลักตม คราบและไอดำจากการใช้เวทลอยเกลื่อนคลุ้งไปทั่วที่เกิดเหตุ แต่ตราบใดที่เรื่องนี้ไม่กระทบผู้บริสุทธิ์ พวกเราก็จะปล่อยให้พวกมันฆ่ากันเองต่อไป ตามแผนแล้วภาคีของเราต้องสงวนท่าทีเป็นกลาง เพื่อหลอกให้พวกมันเข้าใจว่า “เรานั้นรออยู่ฝั่งผู้ชนะในตอนสุดท้าย” ตอนนี้ก็ทำได้แต่นั่งๆ นอนๆ เฝ้าสังเกตการณ์ไปเรื่อยๆ และมันคงใกล้จะจบเต็มทีแล้ว

ตามแผนเเล้ว ผมควรจะได้นอนเอกเขนก จิบเบียร์ คอยอ่านรายงาน ดูท่านผู้เรืองเวทจากหลากสำนัก งัดวิชาก้นหีบมาสาดใส่กันจนตายเกลื่อนสภาเพื่อชิงฉัตรและตำแหน่งไพร์ม แต่ผมคิดผิด วันที่ 11 พฤศจิกายน 2080 ร่างของโนเวมเบอร์ถูกพบในสถานที่โปรดของเธอ คนที่สมควรจะปลอดภัยที่สุดในแผนบลูเมาส์ ผมทำพลาด เราทำพลาด