คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : เยื่อใย
เอื้อมดาวนอนนิ่งอยู่บนเตียงนอน สิ่งที่พึ่งผ่านไปเมื่อครู่ ถึงแม้จะสร้างความสุขให้กับเธอ แต่มันก็เป็นเรื่องที่เธอไม่คาดว่ามันจะเกิดขึ้นแบบนี้เลย
“ดาว โกรธพี่เหรอ” เจนวิทย์ยื่นหน้ามาใกล้ๆเธอ
“เปล่าค่ะ”
“พี่ทำให้ดาวมีความสุขใช่ไหม”
“ค่ะ”
“แต่ทำไมดาวถึงดูไม่ดีเลยล่ะ พี่ขอโทษนะ”
“ดาวไม่โกรธหรอกค่ะ แค่รู้สึกแปลกๆ”
“เราแสดงความรักต่อกัน ไม่เห็นเสียหายเลยนี่นา พี่ไม่ทิ้งดาวหรอกนะ พี่สัญญา” เขายื่นนิ้วก้อยมาคล้องกับนิ้วก้อยของเธอ
“รู้ไหมว่าดาวทำให้มีความสุขในวันเกิดมากๆเลย”
“ดาวดีใจค่ะ ที่ทำให้คนที่ดาวรัก รู้สึกดีๆแบบนี้ได้” เอื้อมดาวยิ้มออกมา
...
เช้าวันรุ่งขึ้น ทิพย์เทวีแทบไม่ได้นอนเลย เพราะมัวแต่โทรหาเพื่อนของน้องสาว กลัวว่าน้องสาวของเธอจะได้รับอันตรายอะไรรึเปล่า
แล้วรถของเจนวิทย์ก็แล่นมาจอดที่หน้าบ้านเธอ ก่อนที่เอื้อมดาวจะลงมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
ทิพย์เทวีรีบเดินออกไปทันที
“ไปไหนกันมาน่ะ กลับมาเช้าเลย ทำไมไม่โทรหาพี่”
“สวัสดีครับ คุณทิพย์ ผมขอโทษนะครับ คือพาดาวไปงานวันเกิด แล้ว....ดึกมาก ก็เลยให้ค้างที่คอนโดน่ะครับ” เจนวิทย์รีบชี้แจง
“อย่าโทษพี่วิทย์เลยนะคะ ดาวผิดเองล่ะค่ะ ที่ลืมโทรบอก” เอื้อมดาวพูดเสียงติดๆขัดๆ
“ช่างเถอะ คุณรีบกลับไปเถอะค่ะ ดาวเข้าบ้านเร็ว” ทิพย์เทวีจูงมือน้องสาวเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็ว ถึงเธอจะซ้อนความไม่พอใจไว้ แต่เจนวิทย์ก็มองออกอยู่ดี แต่เขาก็ไม่รู้สึกแย่อะไร เพราะเป้าหมายของเขาได้สำเร็จลงอย่างสมบูรณ์แล้ว
ทิพย์เทวีจูงเอื้อมดาวมานั่งที่โซฟาแล้วเริ่มถาม...
“เมื่อคืนนี้ มีอะไรเกิดขึ้นบ้าง”
“ดาวไม่ใช่นักโทษนะคะ ต้องมาคาดคั้นกันแบบนี้” เอื้อมดาวหลบสายตา
“แต่พี่เป็นพี่ดาวนะ ถ้าพี่ยังไม่รู้เรื่องดาว แล้วจะให้ไปใส่ใจใคร”
“ดาวยังไม่สนใจเรื่องพี่เลย”
“ตกลงดาวจะไม่เห็นความหวังดีของพี่ใช่ไหม”
“ดาวเข้าใจนะคะ แต่....ไม่มีอะไรต้องกังวลหรอก พี่วิทย์เขาดีกับดาวมาตลอด เรารักกันนะคะ”
“พี่ก็อยากให้เป็นแบบนั้น พี่พูดก็เพราะเป็นห่วง กลัวสักวันแกจะโดนเขาฟันแล้วทิ้ง แล้วจะมาน้ำตาเช็ดหัวเข่า ถึงวันนั้นพี่ไม่มาเช็ดน้ำตาให้หรอกนะ” ทิพย์เทวีมองน้องสาวอย่างผิดหวัง แล้วก็เดินเข้าห้องไป
เอื้อมดาวมองตามพี่สาวไปรู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก แต่เธอก็ยังเชื่อมั่นในตัวของเจนวิทย์อยู่ดี
...
ทิพย์เทวีไม่ได้ยอมง่ายๆแน่ เมื่อเมยาวดีมาไม้นี้ เธอก็จำเป็นต้องใช้แผนใหม่ แผนที่อาจทำให้เรื่องบานปลายออกไปอีก แต่เธอก็ถลำลึกจนเกินจะไปคิดถึงจุดนั้นแล้ว หรือว่าเธอไม่ได้ทำเพื่อแก้แค้นกันแน่ แต่เพราะหัวใจ....
“ขอโทษนะ ที่มาช้าไปหน่อย”
ทิพย์เทวีนัดอาทิตย์มาหาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งเพื่อให้ช่วยเหลือแผนครั้งใหม่นี้....
“อาร์ต ทำไม....นายถึงดูโทรมขนาดนี้”
“ดูแย่มากเลยเหรอ ไม่รู้สิ ฉันไม่มีจิตใจทำอะไรสักอย่างเลย”
“เมย่าสำคัญกับนายมากขนาดนั้นเชียวเหรอ”
“อืม...” อาทิตย์พยักหน้านิดๆ ดูเหมือนน้ำตากำลังจะไหลออกมา
“ไม่น่าถามเลยสินะ ไม่งั้นเธอคงไม่เลิกกับฉัน” ทิพย์เทวีเอ่ยตัดพ้อ
“ฉัน...”
“พอเถอะ แล้วนายจะไม่ทำอะไรอีกรึไง ทั้งๆที่เมย่ากำลังจะแต่งงาน”
“ทิพย์พูดเรื่องอะไร ไม่จริงน่ะ เมย่าบอกกับฉันวันเขาจะจัดการทุกอย่าง แล้วเราจะกลับมาคบกัน” อาทิตย์พูดเสียงติดขัด
“นายกำลังโดนเมย่าหลอก นี่ไง ดูสิ” ทิพย์เทวี่ยื่นการ์ดให้อาทิตย์ดู
“ไม่จริง” อาทิตย์เหม่อลอยออกไป ไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว
“นายเห็นแบบนี้ ฉันว่ามันถึงเวลาที่นายต้องตัดสินใจ...”
“หมายถึงอะไรน่ะ”
“ก็ตัดสินใจว่า จะแย่งเขากลับมาหรือยอมแพ้ แล้วก็เริ่มต้นชีวิตใหม่เสียที จะได้ไม่ต้องจมปลักอยู่แบบนี้ไง”
...
เมยาวดีไม่คิดว่าจะมีอะไรขัดขวางงานแต่งงานของเธอได้อีกแล้ว เธอไม่ได้เอะใจอะไรสักนิดว่า ทำไมทิพย์เทวีถึงยอมแพ้ไปง่ายๆแบบนี้
“เมย่า” เสียงหนึ่งเรียกชื่อเธอ ขณะที่เธอกำลังดื่มไวน์อยู่ในผับแห่งหนึ่ง
“อาร์ต....” เมยาวดีตกใจขึ้นมาทันที เธอยังไม่ได้เตรียมแผนมาหลบเลี่ยงเขาเลย
“ขอนั่งด้วยนะ”
“อืม” เมยาวดีพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจนัก
“ได้ยินว่าเธอจะแต่งงานเหรอ”
“ใช่....”
“เมย่ารักเขาสินะ”
“ฮะ....คือ...”
“อย่าโกหกอาร์ตเลย อาร์ตเข้าใจแล้ว เข้าใจว่า....เมย่าไม่ได้รักอาร์ตแล้ว เรื่องของเรามันจบแล้ว”
เมยาวดีมองเขาอย่างสงสาร ถึงแม้ความรักที่เธอมีให้ต่อเขามันจะแทบไม่มีเลยก็ตาม แต่มันก็แย่มากที่จะมาทำลายความรู้สึกของเขาแบบนี้
“เมย่าขอโทษนะ ที่ไม่บอกกับอาร์ตแต่ทีแรก เมย่าไม่กล้า....”
“ก็บอกแล้วไงว่าผมเข้าใจ แต่ผมก็รักเมย่านะ ขอให้คืนนี้....เรามีความสุขกัน จะได้ไหม”
...
เช้ววันต่อมา เมยาวดียังคงหลับอยู่บนเตียงนอนของอาทิตย์ที่คอนโดของเขา อาทิตย์ดูภาพในกล้องที่แอบบันทึกภารกิจบนเตียงนอนไว้ได้ทั้งหมดอย่างพอใจ ถึงแม้เขาจะไม่อยากใช้วิธีนี้ แต่มันก็จำเป็น...
เมยาวดีไม่ได้ระแคะระคายเลยสักนิดว่า อาทิตย์กำลังจะทำอะไร เธอจัดการงานแต่งงานอย่างเรียบร้อย โดยไม่สนใจความรู้สึกของณัฐพลเลย....
...
ความคิดเห็น