ไป๋ลี่หนิงภรรยาหลงยุค(จีนโบราณ)

คำเตือน : นิยายเรื่องนี้มีฉากล่อแหลม (18+) ฉากที่ใช้ความรุ่นแรง ผู้อ่านควรมีวิจารณญาณในการคิดวิเคราะห์ให้มาก ใครที่ไม่ชอบนิยายแนวนี้โลกสวยกดผ่านค่ะ ไม่กลั่นแกล้งหรือไม่แสดงความคิดเห็นที่บั่นทอนกำลังใจของไรท์เตอร์นะคะ 

ลี่หนิงสาวน้อยแสนอาภัพที่พ่อแม่เสียชีวิตตั้งแต่ตนนั้นเกิดมาได้เพียงสองขวบเธอเติบโตมากับปู่และย่าที่เลี้ยงดูส่งเสียเธอมาจนเติบโตและเมื่ออายุได้ 18 ปี คุณปูของเธอได้เสียชีวิตลงด้วยโรคประจำตัวเธอและคุณย่าได้ใช้ชีวิตกันสองคนมาเรื่อยๆ จนเธอจบมหาวิทยาลัยชื่อดังของไทยได้สองปีเธอมีอายุ 24 ปีคุณย่าของเธอก็ได้เสียชีวิตลงด้วยโรคชราพร้อมทั้งทิ้งปิ่นปักผมอันเก่าให้เธอไว้ มันคือปิ่นโบราณหลายร้อยปีมาแล้วที่บรรพบุรุษให้ลูกหลานสืบตอกันมา เธอรับมาเก็บไว้โดยไม่รู้เลยว่าปิ่นนี้จะทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปตลอดกาล

“ท่านแม่เจ้าคะ ลูกหิวเเย้ว ”

ลี่หนิงลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมทั้งแรงเขย่าแขนเบาๆ กับเสียงพูดเล็กๆ ของเด็กผู้หญิงตัวน้อยที่ตอนนี้นั่งอยู่ข้างๆตน แต่เดี๋ยวนะเมื่อกี้เด็กคนนี้เรียกเธอว่าท่านแม่อย่างนั้นเหรอ นี้มันเรื่องอะไรกันเนี่ย

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาตามจินตนาการณ์ของผู้แต่งไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ของจีน ชื่อตัวละครไม่มีอยู่จริง ชื่อเมืองและสถานที่ต่างๆ ไม่มีอยู่ในประวัตศาสตร์เกิดขึ้นตามจิตนาการณ์ของผู้แต่งเท่านั้น

นิยายเรื่องนี้ห้ามลอกเรียนแบบในทุกกรณีหากพบเจอขอแจ้งความดำเนินคดีตามกฏหมาย

ไรท์ขอความกรุณานักอ่านทุกท่านคอมเม้นด้วยความสุภาพนะคะ หรือหากไรท์ทำอะไรผิดพลาดขอให้บอกหรืออธิบายด้วยถ้อยคำสุภาพ ไรท์พร้อมรับฟังทุกความห็นค่ะ

❤❤❤❤❤❤

นิยายเรื่องนี้จะลงแบบติดเหรียญก่อนจนจบแล้วจะเปิดให้อ่านฟรีทีหลังนะคะนักอ่านคนไหนที่อยากอ่านแต่ไม่มีเงินเติมคอยน์กดเข้าชั้นไว้ได้เลยค่ะไรท์จะเปิดให้อ่านฟรีหลังอัพจนจบแล้วจ้า