ข้าอยากเป็นฮองเฮา

     มีคนเคยบอกว่า หากอายุเกินสามสิบไปแล้วชีวิตจะดีขึ้น แต่สำหรับ 'ไอรีน' แล้ว ชีวิตของเธอยังคงบัดซบไม่เปลี่ยนแปลง

     ไอรีนอาศัยอยู่ในเมืองที่เต็มไปด้วยฝุ่นควันตลอดทั้งปีทั้งชาติ ผู้คนเคร่งเครียด อมทุกข์ จิตใจแหลกสลายอยู่ข้างใน นกพิราบที่คอตกแล้วก็สามารถคอตกลงได้อีกอย่างน่าอัศจรรย์

     อย่างไรก็ตาม ชีวิตไอรีนมีเพียงสองสิ่งที่ทำให้เธอดีใจก็คือ หนึ่ง แสงดวงอาทิตย์ของเช้าวันใหม่ เพราะมันหมายความว่าเธอจะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้น้อยลงอีกหนึ่งวัน สองคือพ่อที่ตกงานก่อนวัยเกษียณ แม้ว่าเธอจะแบกสังขารอันหนักอึ้งไปทำงานในแต่ละวันอย่างยากลำบาก แต่ทุกเย็นเธอก็จะปั้นหน้ายิ้มแล้วหอบหิ้วข้าวปลาอาหารมาร่วมกินมื้อเย็นกับพ่อเป็นประจำ

     จนกระทั่งวันหนึ่ง ขณะที่ไอรีนกำลังเดินกลับบ้านพร้อมถุงกับข้าวเต็มมือ จู่ๆก็มีรถมอเตอร์ไซต์พุ่งชนเธออย่างแรง ราวกับจะตอกย้ำความบัดซบในชีวิตของเธอ วิญญาณดวงน้อยแตกกระสานซ่านเซนออกจากร่างแล้วไหลรวมกันไปในเกมที่ชื่อว่า 'ข้าอยากเป็นฮองเฮา’  

     ไอรีนค้นพบความจริงอันน่าปวดหัวว่า วิธีเดียวที่จะสามารถหลุดออกจากเกมนี้ได้ก็คือเธอต้องชนะเท่านั้น ตำแหน่งมารดาของแผ่นดินคือเส้นชัยที่เธอต้องวิ่งไปให้ถึง 

     เพราะเหตุฉะนี้ไอรีนจึงต้องทุ่มสรรพกำลังและสติปัญญาทั้งหมดในการยั่วยวนฮ่องเต้และไต่เต้าขึ้นสู่การเป็นฮองเฮาให้ได้ ไม่ว่าใครหน้าไหนก็อย่าได้คิดขวางทาง!