ในวันที่ฟ้าเป็นสีน้ำเงิน [มี E-Book]

ทำไมคนถึงชอบโทษทุกๆ ความรู้สึกไม่ดีว่าเป็นความผิดของซึมเศร้าด้วยนะ

ฉันไม่เคยโทษมันเลยสักครั้ง เพราะฉันเอาแต่โทษตัวเอง…

ฉันชื่อบลู

เพราะวันที่ฉันเกิดท้องฟ้าเป็นสีฟ้าเหมือนอย่างวันนี้ แม่เลยตั้งชื่อฉันว่าบลู

ฉันชื่อโซล

โซลในภาษาสเปนที่แปลว่าดวงอาทิตย์

“ฉันเหนื่อยแล้ว”

“แค่ตัวเองต้องการอะไรฉันยังไม่รู้เลย จะไปเอาความสุขที่ไหนมาให้ตัวเองเก็บเกี่ยวล่ะ”

“ต่อให้ไม่มีฉันสักคนโลกใบนี้ก็จะยังหมุนต่อไป ต่อให้ไม่มีฉันผู้คนก็จะเดินไปข้างหน้า วันเวลาก็จะมียี่สิบสี่ชั่วโมงเท่าเดิม ต่อให้ไม่มีฉันมันก็คงไม่สำคัญ นานไปตัวตนของฉันจะค่อยๆ เลือนรางไปจากความทรงจำของผู้คน ในที่สุดก็จะไม่มีใครจำฉันได้”

“สุดท้ายก็แค่ว่างเปล่า จะว่าไปความตายมันก็ไม่ได้น่าหวาดกลัวเลย ตรงกันข้าม การมีชีวิตอยู่ต่างหากที่น่าหวาดกลัวมากกว่า”

 ⚠️ WARNING ⚠️

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวที่ถูกแต่งขึ้น สถานการณ์ต่างๆ ถูกจำลองขึ้นไม่เกี่ยวข้องกับสถานที่จริง

นิยายเรื่องนี้มีตอนจบแบบ Bad End ไม่เหมาะสำหรับผู้ที่อยู่ในสภาวะอ่อนไหวหรือซึมเศร้า

มีฉากทำร้ายตัวเอง ฉากพยายามฆ่าตัวตาย และบรรยากาศที่ทำให้รู้สึกหดหู่ 

นักอ่านทุกท่านกรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ