-LIFELESS-

    “ถ้าฉันยิงเธอ เธอจะตายใช่มั้ย?”

 

   ลำกล้องปืนถูกจ่อประชิดหน้าผากของหญิงสาว เลือดสีแดงทั้งของมนุษย์และเลือดสีน้ำเงินของหุ่นยนต์เปรอะเปื้อนมือของเธอ ไฟแอลอีดีบนแก้มกะพริบเป็นสีแดงบ่งบอกว่ากำลังมีอารมณ์ตึงเครียดของซีพียูในสมอง 

     "ฉันก็ไม่รู้ ฉันก็ไม่มีชีวิตตั้งแต่แรกอยู่แล้ว"

 หญิงสาวเอ่ยด้วยแววตาว่างเปล่า 

     "แล้วที่เธอทำทั้งหมดนี่...เป็นเพราะคำสั่งในโปรแกรมของพวกหุ่นยนต์อะะไรแบบนั้นรึเปล่า?"

     

     "ไม่ใช่...ฉันแค่ทำตามเสียงหัวใจตัวเอง ฉันก็ไม่รู้ว่ามีชีวิตอยู่รึเปล่าเหมือนกัน แต่ฉันก็รู้สึกกลัวตายเหมือนพวกแก ฉันก็มีจิตใจเหมือนพวกแก ฉันทำตามความต้องการของฉันโดยตัวฉันเอง ไม่ใช่เพราะโปรแกรม..."

   กระสุนปืนทะลุหน้าต่างกระจกเข้ามา มันแตกละเอียดกลายเป็นผงและส่งเสียงดังสนั่นหวั่น ข้างนอกนั่นกำลังหลั่งเลือดในสงครามที่เธอเป็นผู้ก่อ เศษมันสมองของมนุษย์ผู้ไม่รู้เรื่องราวอะไรกับความแค้นในใจของแอนดรอยด์สาวเกาะติดบนพื้นรองเท้าในขณะที่เขาก้าวเข้ามาเพื่อเจรจา ทั้งเศษชิ้นส่วนของหุ่นยนต์กระจัดกระจายทั่วอดีตบริษัทที่เคยรุ่งเรืองที่สุดในโลก กระบอกปืนพกในมือเขาบรรจุกระสุนแค่เพียงนัดเดียวเท่านั้น

   แต่เมื่อทันทีที่เขาเห็นหน้าของเธอ เขาก็ลืมคำถามและคำเจรจาที่พวกเขาให้ท่องมาเพื่อคุยกับเธอเกือบทั้งหมด ภาพในอดีตหลั่งไหลพรั่งพรูเข้ามา เขารู้ว่าเธอเคยผ่านเรื่องเลวร้ายอะไรมาบ้างและก็เข้าใจว่าทำไมเธอถึงต้องทำแบบนี้ แต่เขาก็ไม่เห็นด้วยอยู่ดีที่เธอฆ่าทั้งหุ่นยนต์และคนบริสุทธิ์ไปมากมายเพื่อแก้แค้นให้กับคนที่ตายไปแล้วโดยไม่สนใจคนที่ยังมีชีวิตอยู่เลยด้วยซ้ำว่าจะเป็นยังไง

     "จะยิงฉันเลยก็ได้ แต่ต้องยิงไอ้ห่าคนสารเลวนี่ด้วย"

     เธอลากคอชายหนุ่มสภาพสะบักสะบอม ลำคอถูกกรีดเป็นแนวยาวแต่ไม่ลึกมากจนไม่ถึงตาย หูซ้ายเลือดไหลออกมาเพราะโดนกระแทกกับรูปปั้นหินของตัวเอง หมดสภาพประธานบริษัทเฟนรีร์ที่เคยยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก

     "เหอะ...ยิงให้ทะลุสมองฉันจนระเบิดไปเลยนะ เหมือนที่ฉันทำกับพ่อของยัยนี่ไงล่ะ"

     "หุบปาก!!!" เธอทุบใบหน้าของของชายหนุ่มด้วยช๊อตกัน สันจมูกหักและเลือดไหลออกมาเพราะแรงทุบของหญิงสาว ภายในโครงสร้างของลำแขนของหุ่นยนต์รุ่นพิเศษเช่นเธอมีคือเหล็กแข็งเป็นกระดูกและกล้ามเนื้อที่ผลิตโดยเส้นใยพิเศษ ที่แม้จะเบาแต่ก็มีน้ำหนักพอสมควร ด้วยแรงทุบเพียงครั้งเดียวก็สามารถทำให้ใบหน้าของเขาผิดรูปไปได้เลย

     "ผมขอร้องเถอะเฟรด้า...อย่าทำแบบนี้เลย" เขาร้องไห้

     "ถ้านายไม่ยิง ฉันก็จะโดดลงไปพร้อมไอ้เวรนี่..."

 เขามือสั่นจนศูนย์เล็งยิงของกระบอกปืนเบี้ยว ตึกลอยฟ้าที่มีความสูงเกือบหนึ่งร้อยยี่สิบชั้นคือจุดที่เธอยืนอยู่

     

     "หรือไม่ฉันก็จะยิงนาย ต้องมีใครสักคนต้องตายเพื่อหยุดเรื่องนี้ ไม่ฉันก็นาย...หรือมัน"

     "ถ้าคุณจะทำแบบนั้น...ผมก็จะยิงคุณเหมือนกัน"

      "เอาสิ..."

   ปัง!