[Fic Naruto]​To the dawn of tomorrow that is not perfect

[Fic Naruto]​To the dawn of tomorrow that is not perfect

บทนำ

                 ครั้งสุดท้ายที่เค้าได้อ่านเรื่องนา​รูโตะ​คือเมื่อตอนสมัยเขายังเป็นเด็ก ตัวเขาในตอนนั้นเคยคิดว่าหากจบชีวิตไปสะอะไรๆมันก็คงดี ชีวิตที่เกิดมาราวกับเป็นของผิดพลาด​ของพวกผู้ใหญ่

                 ทั้งสิ่งที่รักและความฝันอันน้อยนิดซึ่งเป็นความสุข​เล็กๆที่เขามีก็ถูกแย้งชิงไปจนไม่เหลืออะไร ถ้าหากตอนนั้นเขาก้าวข้ามรั้วกันของระเบียงห้องนอนนั้นไปทุกอย่างมันก็คงจะจบ

                 แต่ว่า... 

                 เขากลัว

                 เขาขี้ขลาด​เกินไป

                 มือที่สั่นเทากันน้ำตาที่ไหล่ลงมานี้ ตัวเขานั้นมันชั้งน่าสมเพช​จริงๆ เพราะกลัวตายงั้นเหรอ หรือเพราะกลัวว่าคนพวกนั้นจะคิดว่าตัวเขาสร้างภาระให้ ทั้งที่พวกนั้นทำกับเขาจนเป็นแบบนี้ยังจะไปนึกถึงความรู้สึกของพวกนั้นอยู่อีก

                 หึ ตัวเขามันชั้งย้อนแย้งสิ้นดี.... 

                 สุดท้ายจึงทำได้แค่นั่งยอมแพ้ต่อทุกอย่าง... เขาเคยคิดแบบนั้น

                 "ถ้านายไม่ชอบโชคชะตาของนาย ก็อย่ายอมรับมันสิ แต่จงมีความกล้าที่จะเปลี่ยนแปลง​ในแบบที่นายต้องการ"

                 ถ้อยคำ​ของเด็กชายผมทองและเสื้อสีแสบตาที่ถูกพ่นออกมาจากหน้าจอคอม ดึงสติของเขาให้กลับมา เขาเห็นเด็กชายที่มีชะตากรรม​ที่แทบไม่ต่างจากเขา ไม่มีใครยอมรับ มีแต่คนรังเกียจ​และเส้นทางที่เต็มไปด้วยความโดดเดี่ยว​ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่เด็กชายที่อยู่อีกฟากของหน้าจอนั้นกับมีความคิดที่แตกต่างจากเขา อุซึมากิ นารูโตะ

                 "ถ้าไม่เข้าใจ... ความเจ็บปวด ของเพื่อน แล้วจะร่วม หัวเรอะ ด้วยกันได้ไง" 

                 "ฉันตัดสินใจแล้ว! ฉันจะมุ่งไปตามวิถีนินจาของตัวเอง" 

                 "พูดแล้วไม่คืนคำ นี่แหละวิถีนินจาของฉัน!" 

                 คำพูดแล้วทำพูดเล่าถูกถ่ายทอด​ออกมาไม่หยุด รวมทั้งการกระทำที่ซื่อตรงต่อคำพูดเหล่านั้นเพื่อพิสูทธิ์​ถึงสิ่งที่เจ้าของดวงตาสีฟ้าครามได้เคยพูดไว้

                 มันทั้งซื่อตรงจนดูเหมือนคนบ้า จริงใจจนดูเหมือนคนโง่... 

                 ...แต่ผมกลับชอบมัน

                 "เวลาดีใจน่ะ ถ้าจะร้องไห้ก็ไม่มีใครว่าหรอกนะ" 

                 คำพูดที่ฟังดูเหมือนจะรู้ดีไปสะทุกเรื่อง บางครั้งมันก็กระแทกใจเขาเสียทุกครั้ง

                 บางทีนี้อาจเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกเหมือนมีใครสักคนที่เข้าใจถึงความเจ็บปวดของเขาในส่วนที่ลึกที่สุดในใจ และแสดงให้เห็นถึงการยอมรับตัวตนของตัวเอง พิสูจน์​ให้ทุกคนได้ยอมรับตัวต้นของเขา

                 ตัวเขาเองจะเป็นอย่างหมอนั้นได้ไหมนะ.... 

                 ไม่เคยคิดเลยว่าแค่การ์ตูนเรื่องหนึ่งจะทำให้เขาอยากที่จะลองฮึดสู้ดูสักครั้ง เขาคงได้แรงบันดาลใจ​จากนารูโตะ​มาเต็มๆเลยสินะ

                 ถ้ามีคนถามถึงแรงบันดาลใจ​ในการมีชีวิต​ถ้าบอกไปว่าคือการ์ตูน​คนอื่นเขาคงว่าเขาปัญญาอ่อน​แน่ๆ แต่ใครจะสน ในเมื่อการที่เขายังมีชีวิต​จนมาถึงตอนนี้ได้มันคือเครื่องพิสูจน์​แล้วว่าการ์ตูน​มันไม่ใช้ของไร้สาระอีกต่อไป

                 จนตอนนี้เขากำลังศึกษาอยู่ในมหาวิทยาลัย​ด้านภาษาและกำลังจะเป็นเด็กแลกเปลี่ยน​ต่างประเทศ​ในอีกไม่ช้านี้ ซึ่งแน่นอนว่าเขาได้ภาษาจากการดูอนิเมะล้วนๆ แน่นอนว่าภาษาที่ได้มาคือภาษาญี่ปุ่น

                 เป็นเวลาที่นานมากแล้วจริงๆที่เขาเลือกเดินบนเส้นทางนี้ แม้จะมีเรื่องต่างๆเกิดขึ้นมากมายแต่เขาก็ยึดมั่นบนเส้นทางของตัวเอง 

                 แม้ว่าเขาจะดูการ์ตูน​เรื่อ​งนินจาจอมคาถานารูโตะไม่จบก็เถอะ เพราะเขายุ่ง​อยู่กับหลายสิ่งหลายอย่าง​ที่เริ่มเปลียนแปลง​ไปรวมทั้งการเวลาที่เลื่อนผ่านโดยไม่มีการหยุดพัก 

                 และเพราะแบบนั้นตอนนี้เขาจึงรู้สึกเสียดายและเสียใจอยากมาก เพราะไม่คิดว่าหลังจากได้มาเป็นเด็กแลกเปลี่ยน​ที่​ญี่ปุ่น​ได้ไม่นานเขาก็ตายเพราะแผ่นดินไหวอย่างรุนแรง​แล้วหลังคาตึกที่เขาพักอาศัย​อยู่ถล่มลงมา ถึงเขาจะหลบไปอยู่ได้โต๊ะได้ก็เท่านั้น เพราะความหนักของอาคาร​ไม่นานตึกทั้งตึกก็เกิดการถล่มลงมาอีกครั้ง และเขาก็ตายจากการเสียเลือดมากเพราะหัวได้รับการกระแทก​อย่างแรงและเลือดไหลไม่หยุดจนเขาหมดลมหายใจ

                เขาคิดว่าเขาคงมาได้แค่นี้ทั้งชีวิตไม่มีอะไรให้เขายึดติด​จึงสบายใจแม้เขาจะตายจากไปก็ไมมีใครให้นึกถึงหรืออาวรณ์​ 

                 ในขณะที่เขากำลัง​คิดว่าแดนสวรรค์​หรือนรกมีจริงไหม แต่พอลืมตาขึ้นมาอีกครั้งกับพบว่าตัวเขาได้รับโอกาส​ในการเกิดใหม่โดยไม่ทันตั้งตัว พระเจ้าหรือเทวดา​ที่มีหน้าที่เพื่อมอบพรให้ก็ไม่มี นึกจะมาต่างโลกก็ง่ายอย่างกับพลิกหน้ากระดาษ จนเขาไม่รู้แล้วว่าเขามาต่างโลกจริงหรือว่าเรื่องที่เกิดขึ้นคือจิตใต้สำนึก​ของคนใกล้ตายกันแน่ อีกทั้งเขายังสุ่มมาเกิดในเรื่องราวของนารูโตะที่สมัย​เด็กเขาชื่นชอบ​มาก... 

                 และได้เกิดมาเป็นอุจิวะ ซาสึเกะ

                 เขาขอสารภาพ​เขานึกเรื่องราวของตัวละคร​ตัวนี้แทบไม่ออกเลย นอกจากตระกูล​ที่ถูกฆ่าล้างโคตร และการแก้แค้น

                 นี่มันซวยชะมัด... ​