คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : EP 02: หนีได้...หนีไป (50%)
เท้ายาวถอนไปทางด้านหลังข้างหนึ่ง หัวเข่าข้างเดียวกัน ยันพื้นหินอ่อนเพื่อพยุงร่างกายเอาไว้ ใบหน้าที่แสดงถึงความเขินอายอยู่ในที แต่ทว่าดวงตาคู่นั้นสะท้อนถึงความรัก และความจริงใจที่มากมายเกินกว่าดวงดาวบนท้องฟ้าที่ที่เขามีต่อผู้หญิงที่กำลังยืนน้ำตารื่นอยู่ตรงหน้าเขา ในมือถือกล่องกำมะหยี่สีดำสนิท ภายในบรรจุด้วยแหวนทองคำขาวฝังเพชรเม็ดงาม ยื่นไปให้หญิงสาวที่เขารักหมดหัวใจ ก่อนจะเอ่ยถ้อยคำสำคัญที่กลั่นกรองออกมาจากหัวใจผู้ชายคนหนึ่งว่า
“ผมรักคุณ แต่งงานกับผมนะครับคนดี”
นั่นคือการขอแต่งงานที่ผู้หญิงหลายๆคนฝันถึง
และมีผู้หญิงหลายคนได้สมหวังตามที่วาดฝันเอาไว้ แต่ Love Story สุดแสนโรแมนติกแบบในนิยาย
มันไม่เกิดขึ้นกับฉัน แถมยังตรงกันข้ามกันสุดๆไปเลยล่ะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หมับ!!!
"กรี๊ดดด คุณจะพาฉันไปไหน"
"ไปแต่งงานกัน!!"
แรงดึงอันมหาศาลของชายแปลกหน้า ที่นัมยูรินไม่แม้แต่จะเคยเห็นหน้า ทั้งลากทั้งฉุดร่างบอบบางที่กำลังตกใจและไม่ทันตั้งตัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น และกำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ ดีที่เธอสวมกางเกงมาเพื่อให้ทำงานได้ถนัด ไม่อยากจะนึกเลยว่าถ้าเธอสวมกระโปรงมา ป่านนี้มันคงเปิดไปถึงไหนๆแล้ว
“คุณ ปล่อยฉันนะ ทำอะไรของคุณ!!!” เรียวขาเล็กทั้งกางออก ทั้งออกแรงยันพื้นเอาไว้ ไม่ใช่เพราะเธอคิดว่าเธอสู้แรงผู้ชายตัวโตคนนี้ได้ แต่เธอต้องการบอกให้เขารับรู้ว่า เธอไม่ได้ต้องการให้เขาฉุดลากเธอไปตามใจชอบเหมือนสิ่งของแบบนี้
“นี่คุณ หยุดนะ ฉันไม่รู้จักคุณ ปล่อยฉัน ต้องมีอะไรเข้าใจผิดกันแน่ๆ”
แต่ไม่ว่ายูรินจะทำยังไง มันก็ไม่อาจหยุดยั้งคนที่ในหัวตอนนี้กำลังนึกถึงแค่การเอาชนะพ่อของตัวเองเพียงเท่านั้น โดยที่จอนจองกุกไม่ได้สนใจผิวขาวๆที่ตอนนี้ปรากฏรอยแดงขึ้นจากมือหนาของเขาเอง ผิวขาวอมชมพูระเรื่อ ที่ดูก็รู้ว่าไม่ใช่ผิวของคนที่จะมาเป็นคนสวนอย่างที่เขาเข้าใจ เพียงแต่เขาเองไม่มีอารมณ์มาสังเกตหรือสนใจรายละเอียดปลีกย่อยพวกนี้
“คุณ คุณ!!! ได้ยินที่ฉันพูดมั้ย คุณบ้าไปแล้วรึไง อึ่ก!!!!”
คำพูดประโยคต่อไปของยูรินถูกกลืนลงคอเพราะวัตถุสีดำสนิทที่จ่อมายังใบหน้าของเธอ พร้อมกับสายตาดุดันที่ชายแปลกหน้าส่งมาให้กับเธอ
“เงียบ”
“คงไม่โง่จนไม่รู้ว่า ที่กำลังจ่อหน้าเธออยู่มันคืออะไร”
“ถ้าเธออยากมีชีวิตไปปลูกต้นไม้โง่ๆของเธอต่อ ก็อย่าให้ฉันได้ยินเสียงของเธออีก”
“อึ่ก!!”
ยูรินสั่นไปทั้งร่างเพราะความกลัว เธอรู้ดีเลยล่ะว่าสิ่งที่อยู่ในมือของคนตรงหน้าคืออะไร และสายตาของคนแปลกหน้าคนนี้ไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกสักนิดว่าเขากำลังล้อเล่น เธอรู้ว่าตัวเองมารับงานนี้ในถิ่นของพวกมาเฟีย งานเลี้ยงของเจ้านายพ่อนายอน ยังไงก็หนีไม่พ้นพวกมีอิทธิพล
แต่ไม่คิดว่าหน้าที่เด็กเสิร์ฟต๊อกต๋อยอย่างเธอจะต้องมาเจออะไรแบบนี้ ด้วยซ้ำไป แต่ถ้าหากเธอไม่ทำตามที่เขาสั่ง เธออาจจะไม่มีวันได้กลับไปเจอครอบครัวอีก ทำให้นัมยูรินจำต้องตั้งสติ แล้วพยักหน้ารับและทำตามในสิ่งที่คนป่าเถื่อนต้องการ ทำให้เจ้าของดวงตาคมฉายแววพอใจออกมา
“ฉลาดดีนี่”
ไม่นานนัมยูรินก็ถูกพามายังใจกลางงานเลี้ยงของจอนจินโม ท่ามกลางสายตาของผู้คนนับร้อยที่อยู่ในงาน ทุกสายตามองดูก็รู้ได้ว่าเต็มไปด้วยคำถามอยู่ไม่น้อย ที่ลูกชายของเจ้าของงานที่เพิ่งจะออกจากห้องจัดเลี้ยงไปได้มากี่นาที เพราะไม่พอใจที่ผู้เป็นพ่อบังคับให้เขาแต่งงานเพื่อแลกกับตำแหน่งผู้นำ ก็กลับเข้ามาพร้อมกับหญิงสาวที่ดูยังไงก็ไม่ได้เป็นที่รู้จักสำหรับพวกเขา
“ไอ้เจคมันจะทำอะไรของมันวะ” ปาร์คจีมินก็เหมือนกับคนอื่นๆที่กำลังสงสัยกับสิ่งที่เพื่อนของเขากำลังทำอยู่ และที่สำคัญกว่านั้นคือ เพื่อนของเขาลากผู้หญิงคนนั้นมาทำอะไร
ต่างจากจองโฮซอกและคิมซอกจิน ที่พอจะเดาสถานการณ์ได้จากการกระทำของจอนจองกุก ว่าเขาคิดที่จะทำอะไร คิมซอกจินหันไปมองหน้าคนที่มีตำแหน่งเป็นผู้ช่วยและที่ปรึกษาของจอนจองกุก แทนคำถามที่ว่า “จะทำยังไงกับสถานการณ์นี้?” แต่เสียงถอนหายใจและสายตานิ่งๆ ของเลขาหนุ่มมันทำให้คนฉลาดอย่างเขารู้ว่า สิ่งที่จองโฮซอกกำลังทำอยู่ตอนนี้ก็คือ ปล่อยให้เจ้านายของตัวเอง เรียนรู้และแก้ปัญหาจากสิ่งที่ตัวเองทำลงไป เพื่อให้เขาเติบโต
ไม่ต่างจากจอนจินโมที่กำลังมองไปยังลูกชายของตัวเองด้วยท่าทีที่อ่านไม่ออกว่าเขากำลังนึกคิดอะไรอยู่
“อยากให้แต่งงานมากใช่มั้ย นี่ไงผมหามาให้พ่อได้แล้ว เป็นไงถูกใจพ่อมั้ยล่ะ” จอนจินโมไม่ได้แสดงอาการตกใจอย่างที่ลูกชายคาดหวังเอาไว้ แต่เขาเพ่งมองไปยังใบหน้าหวานที่กำลังก้มหน้าก้มตาไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมาสู้กับสายตาของทุกคนที่กำลังจ้องมองอยู่
“เงยหน้าขึ้นให้พ่อฉันเห็นหน้าหน่อยสิ” แต่เพราะเสียงกระซิบอันเย็นเฉียบจากคนข้างๆทำให้เธอจำต้องเงยหน้าขึ้นช้าๆ โดยที่พยายามอย่างมากที่จะไม่ให้ตัวเองร้องไห้ออกมาเป็นอันขาด
“!!!” รอยยิ้มพอใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของคนก่อเรื่อง เมื่อเขาเห็นแววที่แสดงถึงความตกใจของพ่อตัวเอง ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่วินาทีสั้นๆก็เถอะ แต่จองกุกคิดเอาไว้แล้วว่าพ่อของเขาจะต้อง รู้ตัวว่าคิดผิดที่ยื่นเงื่อนไขนี้ให้กับเขา ท่านผู้นำอย่างจอนจอนโม ไม่มีทางยอมรับคนสวนเนื้อตัวมอมแมม ไม่รู้หัวนอนปลายเท้าแบบนี้มาเป็นลูกสะใภ้ได้หรอก
“แกจะทำอะไรของแกเจค ปล่อยผู้หญิงไป”
“จะให้ผมปล่อยว่าที่เจ้าสาวของผมไปไหนล่ะครับพ่อ”
“หรือพ่อไม่เชื่อว่าผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนผม” จองกุกเอีองคอถามพ่อตัวเองด้วยน้ำเสียงยียวนที่มั่นใจว่าตัวเองกำลังเป็นฝ่ายชนะ
“คงต้องพิสูจน์สินะ”
ใครก็รู้ถึงความใจกล้าบ่าบิ่นของลูกชายคนเล็กของจอนจอนโม แต่เชื่อเถอะ ไม่มีใครรู้หรอกว่า ขีดจำกัดของจอนจองกุกนั้นมันอยู่ที่ตรงไหน เมื่อมือใหญ่ทั้งสองข้างของเขา รวบรั้งใบหน้าที่กำลังหวั่นกลัวของนัมยูรินเอาไว้ ยิ่งชายแปลกหน้าสำหรับเธอทำแบบนี้ ความกลัวเธอพยายามข่มเอาไว้ยิ่งปะทุขึ้นมา จนน้ำใสๆไหลลงมาจากดวงตากลมโตจนได้ แต่ถามว่าไอ้คนใจร้ายตรงหน้าเธอจะมองเห็นมั้ย คำตอบก็คือเขาเห็นว่าเธอกำลังกลัวจนร้องไห้ แต่เขาคือ จอนจองกุก เขาต้องใส่ใจหมากตัวหนึ่งในเกมของตัวเองด้วยอย่างนั้นเหรอ
สิ่งที่เหนือความคาดหมายได้เกิดขึ้นแล้ว เมื่อจอนจองกุกประกบริมฝีปากของตัวเองลงไปยังริมฝีปากเล็กที่สั่นระริกอย่างรวดเร็วและรุนแรง ท่ามกลางสายตาคนทั้งงาน แต่เขาไม่ได้สนใจเพราะเป้าหมายของเขาก็คือพ่อของตัวเองเท่านั้น และเขาอาจจะยังไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาทำมันได้ผลเกินคาดมากแค่ไหน
นัมยูรินไม่เคยรู้สึกเหมือนอยากจะหายไปได้มากขนาดนี้มาก่อน ความรู้สึกหวาดกลัว เจ็บปวด อัดอั้นและความอับอายที่เธอต้องเผชิญอยู่ ณ เวลานี้มันทำให้เธอหมดเรี่ยวแรงที่จะต่อสู้ขัดขืน ได้แต่ปล่อยให้คนร้ายกาจทำในสิ่งที่ต้องการจนกว่าเขาจะพอใจ ทุกอย่างมันจะได้จบๆไป และเธอจะได้หนีไปให้พ้นจากคนพวกนี้เสียที
จองกุกถอนริมฝีปากของตัวเองออกไปตอนไหน ยูรินไม่มีสติมากพอที่จะรับรู้อีกต่อไปแล้ว ส่วนจองกุกเองเขามองไปยังใบหน้าเล็กในมือ คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะเงยหน้าขึ้นไปเผชิญหน้ากับพ่อของเขาต่อ เขาอยากรู้ใจจะขาดว่าพ่อของเขาจะทำยังไงต่อไป โดยไม่ได้สนใจเลยว่าสิ่งที่เขาทำลงไปมันมีผลกระทบต่อจิตใจดวงน้อยๆของ นัมยูรินยังไงบ้าง
“จบแล้ว จูบแรกในชีวิตที่เธอใฝ่ฝันเอาไว้ เหลือไว้เพียงการข่มเหงที่น่ารังเกียจที่สุดในชีวิตของเธอ”
ยิ่งได้เห็นอาการตกใจอย่างเห็นได้ชัดของพ่อ มันยิ่งทำให้จองกุกสนุกมากยิ่งขึ้นไปอีก
“คิดว่าพ่อคงจะเชื่อแล้วนะ ว่าผู้หญิงคนนี้คือว่าที่ลูกสะใภ้ของพ่อ ทีนี้ก็เตรียมยกตำแหน่งให้ผมได้เลย”
สองสายตาของผู้ชายแห่งตระกูลจอน จ้องกันอย่างไม่มีใครยอมใคร ราวกับมีประกายไฟที่มองไม่เห็นกำลังส่งผ่านสายตาของพ่อลูกคู่นี้
จองกุกกระหยิ่มยิ้มที่มุมปากด้วยความพอใจว่าพ่อของเขาจะต้องฟิวส์ขาดจนต้องยกเลิกข้อตกลงบ้าๆนี่ไปซะ เพราะพ่อของเขาไม่มีวันยอมให้เขาแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้แน่นอน
แต่แล้วใบหน้าตึงเครียดของจอนจินโมก็ปรับเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มบางๆออกมา สร้างความไม่เข้าใจให้กับจองกุกยิ่งนัก
“อีกหนึ่งเดือนข้างหน้า อย่าลืมมาร่วมงานแต่งงานของลูกชายตัวแสบของผมด้วยนะครับ”
“และผมขอประกาศเอาไว้ตรงนี้ ว่าถ้าจองกุกกับเจ้าสาวของเขา ไม่มีทายาทให้กับตระกูลจอนของเราภายในหนึ่งปีหลังแต่งงาน ผมจะขอยกตำแหน่งผู้นำให้กับลูกสาวคนโตของผมแทน”
“มาแสดงความยินดีล่วงหน้าให้ลูกชายจอมไวไฟของผมกันดีกว่า เชียร์” จอนจินโมยกแก้วแชมเปญขึ้นแสดงถึงการเฉลิมฉลองชัยชนะที่ ในที่สุดลูกชายจอมโอหังของเขาก็ติด “กับดัก” ที่เขาวางเอาไว้จนได้
ขายาวของคนที่ยังคงรั้งตำแหน่งผู้นำของ “บลูอีเกิ้ล” เดินลงมาจากเวทีเพื่อเดินมายังร่างสูงของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่ตอนนี้พนันได้เลยว่าคงสติเตลิดเปิดเปิงไปไกลแล้ว
“ยินดีด้วยนะลูกพ่อ แกเลือกเจ้าสาวได้ดี” ไม่มีคำพูดใดๆออกมาจากปากของจองกุก เขาได้แต่มองพ่อของตัวเองโดยที่ในหัวมีแต่คำถามตีรวนกันไปหมด
“ได้เป็นลูกสาวของฉันจริงๆแล้วนะ ยูริน”
น้ำเสียงที่ต่างจากที่เขาใช้พูดกับลูกชายอย่างสิ้นเชิงทำให้จองกุถหันไปมองหน้าพ่อด้วยความเเปลกใจไม่น้อย “ยูริน” คือชื่อของผู้หญิงคนนี้อย่างนั้นเหรอ
พ่อของเขารู้จักกับผู้หญิงคนนี้ได้ยังไง เเต่ที่สำคัญไปกว่านั้น คือตอนนี้เขาไม่ต่างไปจากนายพรานโง่ๆที่ท้ายที่สุด ก็ตกลงไปในหลุมพลางของตัวเอง แถมตายอย่างอนาถอีกด้วย และเขากำลังพ่ายแพ้ต่อพ่อของเขา ต้องทำตามข้อตกลงที่บังคับให้เขาแต่งงานแลกกับตำแหน่ง แค่นั้นยังไม่พอ ยังมีเงื่อนไขที่หนักหนากว่านั้นเพิ่มเข้ามา เขาไม่ใช่แค่ต้องแต่งงานกับยัยคนสวนนี่เท่านั้น แค่เขายังต้อง “มีลูก” กับเธอด้วยอย่างนั้นเหรอ ชีวิตของ จอนจองกุก คงต้องพบเจอกับหายนะลูกใหญ่ที่เขาไม่เคยคาดคิด
“ซวยแล้วไอ้เจคเอ้ย”
“ฮยอง เราจะช่วยมันยังไงดี” จีมินร้อนรนเป็นห่วงเพื่อนเอ่ยถามฮยองคนสนิททั้งสองคน
“ช่วยแน่”
“ช่วยยังไงฮยอง” จีมินหันไปถามซอกจินอย่างมีความหวังว่าจะช่วยจองกุกได้
“มึงก็ช่วยมันเลือกชุดแต่งงาน”
“ส่วนโฮซอก ก็ช่วยหาชื่อมงคลรอไว้รับขวัญหลานได้เลย”
50 %
+++++TO BE CONTINUE+++++
Lilyn260
เหนือพี่เจค ก็พ่อพี่เจคนี่เเหละค่าาา อีเจค เเกใจร้ายกับน้องมากกกก
เดี๋ยวคืนนี้มาต่อที่เหลือให้จ้า ขอโทษที่หายไปนาน แต่ช่วงที่ผ่านมา งานที่โรงเรียนหนักหนามากจริงๆ หลังจากนี้ฉันญาว่าจะลงทุกอาทิตย์เลยค่า
ความคิดเห็น