พี่มาร์คนิเทศฯ#markbam

แสงอาทิตย์สีทองอร่ามส่องทะลุม่านสีขาวไปยังร่างบางที่ขดตัวเป็นก้อนกลมอยู่ที่เตียงกว้าง นาฬิกาปลุกที่ดังเป็นสัญญาณเตือนหลายครั้งแต่เจ้าตัวนั้นกลับไม่สนใจเอื้อมมือไปกดปิดแล้วก็กลับมานอนต่อ โดยลืมไปว่าวันนี้เป็นสำคัญวันนึงของการเปิดภาคเรียนมหาลัย

‎เขาหลับได้ซักพักก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นหลายสายจนทำให้ต้องลืมตาขึ้นมาดูสายเข้า เมื่อเห็นรายชื่อปรากฏนิ้วเรียวก็กดรับสายทันที ถ้าหากว่ามีเรื่องไม่สำคัญแล้วโทรมาหา มีหวังปลายสายได้โดนด่าแน่ ข้อหาโทรรบกวนเวลานอน

”โทรมามีอะไร?”

(ไอ้แบม!! มึงทำอะไรอยู่วะ ทำไมไม่มาม.ซักที นี่มันใกล้จะถึงเวลารวมพลน้องปีหนึ่งแล้วนะ)

“มาม.ทำไมอ่ะ? รวมพล? ปีหนึ่งอะไร? กูง่วงกูจะนอน”

(นอนบ้านอนบออะไร เมื่อคืนมึงเล่นเกมดึกใช่มั้ยถึงเป็นแบบนี้อ่ะ วันนี้วันเปิดเรียนมหาลัยวันแรกเว้ย มึงจะนอนอุดอู้อยู่ในห้องไม่ได้ รีบมาก่อนที่รุ่นพี่ปีสี่จะเรียกรวม)

“เรียกรวม? ห๊ะ!!! เรียกรวม!! เปิดเทอม!!”

ร่างที่นอนขดอยู่ในที่นอนดีดตัวขึ้นมาทันที

(ตอนนี้ยังมีเวลาที่ให้มึงวิ่งมาอยู่ รีบๆนะเว้ยโดนลงโทษแล้วกูช่วยไม่ได้นะ)

แบมแบมรีบลุกจากที่นอนอย่างสะลึมสะลือ หยิบผ้าขนหนูวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยจนหมดแล้วหยิบเป้คู่กายวิ่งออกไปจากห้อง ไม่ลืมที่จะไขกุญแจล็อคไว้ ขาเรียวก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว จากเดินกลายเป็นวิ่งเพื่อที่จะไปให้ถึงเป้าหมายให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ สายตาก็เหลือบมองนาฬิกาข้อมือเป็นระยะเพื่อความมั่นใจ

เมื่อคืนเขาเล่นเกมจนดึกมากจริงๆกว่าจะได้นอนก็ปาไปตีสองกว่าแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นตัวเขาเองไม่ได้เต็มใจด้วยซ้ำแต่ติดตรงที่ว่าเพื่อนร่วมเกมฝีมือมหากาพย์ของเขาไล่ให้ไปนอนโดยมีข้อแลกเปลี่ยนว่ารอบหน้าจะพาไต่แรงค์

เขาจะสายตั้งแต่วันแรกเลยหรอ..ไม่นะ!!

------------------------------

สำหรับคนที่พึ่งเข้ามาอ่านใหม่ ไม่ต้องตกใจไปนะคะ ไรท์เตอร์ปิดปรับปรุงเนื้อหาใหม่ค่ะ หลังจากที่ห่างหายไปกับการแต่นิยายบรรยายมาหนึ่งปีกว่า วันนี้ก็ได้ฤกษ์งามยามดี ที่ไม่ได้ตั้งใจจะเข้ามาเลย แต่พอไปค้นดูนิยายของตัวเองแล้วยังมีคนคอมเมนท์ คอยให้กำลังใจก็รู้สึกมีไฟขึ้นมาอีกครั้ง เลยกลับมาแต่งใหม่

สุดท้ายนี้ก็ขอตัวลาไปก่อนไว้เจอกันตอนหน้า ยังไม่มีตารางอัพนิยายแน่นอนหรืออาจหายไปซักพักใหญ่ๆเพราะอยู่ในช่วงสอบ

รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ♡

LilitleB29s