สาวน้อยภารีในแดนสนธยา

            ท่ามกลางบรรยากาศ อันหนาวเหน็บและเย็นยะเยือก มีเสียงจิ้งหรีด และแมลงร้องระงม บรรยากาศรอบๆถูกรายล้อมไปด้วยป่าเขาอันน่าสะพรึง มองไปทางใดก็มีแต่ป่าเขา และนานๆ จึงจะเจอบ้านคนสักหลังสองหลัง ท่ามกลางความเงียบสงบ รถยนต์คันหรูได้วิ่งฝ่าความมืดแห่งรัตติกาลมาด้วยความเร็วสูง เพื่อที่จะรีบไปให้ถึงจุดหมายโดยเร็วที่สุด ภายในรถโดยสาร มีชาย 2คน นั่งอยู่  ชายคนที่นั่งใกล้คนขับพูดออกมาด้วยเสียงอันแหบพร่า

ตรงนี้ก็ได้แล้วมั้ง ไม่มีบ้านคนในรัศมี50กิโลเลย เหมาะที่สุด 

ก็ได้ ตรงนี้แหละ

ชายหน้าตาเหี้ยม แววตาเย็นชา ใบหน้าบ่งบอกถึงความอำมหิต ได้กล่าวกับชายอีกคนที่เป็นคนขับ ซึ่งคนขับกำลังเหงื่อออกเพราะความตื่นเต้นและหวาดกลัว พอพูดจบ บรรยากาศภายในรถก็เงียบลงอีกครั้ง มันเงียบซะจน เขาทั้งคู่รับรู้ถึงความกดดัน

รถค่อยๆชะลอจอดที่บนภูเขาซึ่งไม่มีบ้านคนและไฟฟ้ายังเข้าไม่ถึง มองไปรอบๆตัวมีแต่ป่าเท่านั้น

เมื่อรถเก๋งคันหรูจอดเสร็จ ชายทั้ง2ก็ก้าวออกจากรถอย่างรวดเร็ว พร้อมทั้งวิ่งมาที่หลังรถ และรีบเปิดกระโปรงหลังทันที และช่วยกันลากถุงดำขนาดใหญ่ออกมา และช่วยกันแบกวิ่งไปที่ในป่าทันที บรรยากาศรอบๆตัวช่างเงียบ เขาทั้งคู่เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ ไม่มีแม้เสียงจิ้งหรีด ไม่มีแม้เสียงนก หรือเสียงแมลง วันนี้มันเงียบผิดปกติมากๆ แสงจันทร์เต็มดวงสาดส่องมา ทำให้เห็นต้นไม้ไหว ไปมา อย่างน่ากลัวเหมือน มีคนยืนกวักมือเรียกเขาทั้งคู่อยู่ เมื่อมาถึงจุดหมายซึ่งทั้งคู่ก็วางถุงดำลง และมองหน้ากัน

อืมฝังมันตรงนี้แหละ ชายหน้าเหี้ยม พูดกับคนขับรถที่ตัวสั่นเหงื่อไหลพราก

ครับเจ้านาย

 ทั้งคู่เร่งขุดหลุม กันอย่างรวดเร็ว เสียงขุดหลุม ดังกลบความเงียบ ฉับ ฉับ ฉับ... ระหว่างที่ชายหน้าเหี้ยมกำลังขุดอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงบางอย่าง  คล้ายเสียงสวดมนต์.......

นะโม...... พุทธายะ

 ชายหน้าเหี้ยมตกใจหยุดขุดทันที แล้วหันไปมองหน้าคนขับรถ

มึงกลัวจนต้องสวดมนต์เลยหรือวะไอ้นี่!!

ชายคนขับรถทำหน้าตกใจ

ผมเปล่าสวดนะ เจ้านาย ชายหน้าเหี้ยมโมโห แต่ก็ไม่สนใจตั้งหน้าตั้งตาขุดดินต่อ เมื่อขุดใกล้เสร็จ

นะโม...... พุทธายะ

เสียงใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนชายหน้าเหี้ยมเริ่มกลัว จนดังก้องเข้ามาในหูทั้งสองข้าง

มึงได้ยินแบบที่กูได้ยินไหมว่ะ ?

ชายหน้าเหี้ยมพูดและหันไปมองหน้าคนขับรถอีกครั้ง ทั้งคู่ทำสีหน้าตาตกใจหวาดกลัวตื่นตระหนก เหงื่อไหลออกเต็มหน้าผาก เสื้อผ้าเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ 

ขะขะขะ...ข้างหลัง

ชายหน้าเหี้ยม หันไป และเขาต้องตกใจจนตาโตค้าง เพราะสิ่งที่อยู่ข้างหน้ามันน่ากลัวกว่า ผีหรือปิศาจเสียอีก เพราะเขาพบ ชายแก่ผิวเข้ม มีผมสีขาว ใส่ชุดสีขาวสว่างจ้า  ชายแก่ผู้นั้นยิ้มให้เขาทั้งคู่ แต่สิ่งที่ทำให้คนทั้งคู่สติแตกคือ ผู้ชายชุดขาวค่อยๆ ตัวใหญ่ขึ้นจนสูงกว่าต้นไม้ และสูงขึ้น สูงขึ้น....

นะโม...... พุทธายะ

 ชายหน้าเหี้ยมร้องลั่นทันที

ผีหลอกกกกก!!

พร้อมทั้งวิ่งไปที่รถทันที ส่วนชายคนขับรถก็วิ่งตามไปแบบไร้สติ ทังคู่ ขึ้นรถแล้วสตาร์ท ออกรถไปอย่างรวดเร็ว พร้อมทั้งความเงียบก็เข้ามาปกคลุมป่าอีกครั้ง

              ภารีตื่นขึ้นมา เธอทำหน้างงๆ เพราะบรรยากาศรอบข้างคือป่ารก เธอนอนอยู่ในกระต๊อบแห่งหนึ่ง ที่สร้างขึ้นมาแบบเรียบง่าย หลังคามุมด้วยใบจาก ผนังทำจากไม้ไผ่ ส่วนที่นอนของเธอเป็นผ้าเก่าๆ ผืนหนึ่ง เธอมึนงงเล็กน้อยแล้วเดินออกจากกระท่อมไป เธอสำรวจบรรยากาศรอบๆ มองเห็นว่ามีน้ำตกไหลผ่าน และรอบๆเต็มไปด้วยต้นไม้ มีกวางเดินอยู่ 2 -3 ตัว เสียงน้ำตกและกลิ่นละอองน้ำ ทำให้เธอรู้สึกแปลกๆ และ เธอเริ่มทบทวนความจำที่ผ่านมาเมื่อคืนทันที....

                เมื่อคืนเธอ กำลังจะขับรถเข้าบ้าน  เมื่อเธอกำลังเอื้อมไปเปิดประตูบ้าน ก็มีชายสองคนมาจากด้านหลังและ เอาเชือกมัดคอจนเธอหายใจไม่ออก และเธอก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย   ภารีเอื้อมมือจับที่คอตัวเอง  

โอ๊ย

เธอรู้สึกเจ็บมากจึงร้องออกมา  

ที่นี่ที่ไหนแล้วเรามาได้ยังไง

เธอสงสัยและรู้สึกกลัวมากๆ และอยากจะหาทางออกจากที่นี่ให้ได้โดยเร็วที่สุด  แต่เธอรู้สึกคอแห้งมากๆ เธอรีบเดินไปริมน้ำตก แล้วดื่มน้ำอย่างกระหาย เมื่อดื่มน้ำเสร็จ เธอรู้สึกเหมือนใครสักคนกำลังมองเธออยู่ เธอหันหลังกลับมา แต่ก็ไม่เจอใคร เธอเริ่มคิดว่า จะออกป่านี้ได้อย่างไร แต่ความสงสัยในใจก็เกิดขึ้นตลอดเวลา ว่าที่นี่คือที่ไหน แล้วมาที่นี่ได้อย่างไร

            อย่าพึ่งไปสิ  เธอยังกลับไม่ได้หรอก ที่นั่นอันตรายมาก อยู่ที่นี่ไปก่อนเถิด

ภารีตกใจมากมองไปทางเสียงทันที  พบชายแก่ ผิวเข้ม ชุดขาว แววตาเป็นมิตร นั่งอยู่ใต้ต้นไม้

เอ๊ะ!! คุณมาได้ยังไงเมื่อกี้ทำไมฉันไม่เห็น

ชายชุดขาว มองมาที่เธออย่างเมตตา และยิ้ม

คุณกำลังกลัว ที่นี่ไม่มีอะไรให้กลัว ที่นี่มีแต่ความสงบ ปราศจากความทุกข์ พักที่นี่เถิด

ท่านเป็นใคร?

ชายชุดขาวลุกขึ้น และเดินมาที่ภารี

ข้าชื่อว่า อาจารย์ผึ้ง คนแถวนี้เรียกข้าว่าแบบนั้น

ภารีทำหน้างงๆ

ตอนนี้ฉันอยู่ที่ใหน

คุณอยู่ในที่ปลอดภัยที่สุด เมื่อคืน คุณเกือบตายแล้ว แต่คุณยังไม่ถึงฆาต คุณจึงยังไม่ตาย

ฉันเกือบตายเลยหรอ?

ภารีตกใจมากกับคำพูดของอาจารย์ผึ้ง

(โปรดติดตามตอนต่อไป เร็วๆนี้)