ลืมเลือนร้อยปี เดียวดายหมื่นปี(จบ)E-bookมาแล้ว

คำโปรย...

รีดท่านใดที่สนใจอีบุ๊กเรื่องนี้สามารถกดลิ้งก์ด้านล่างได้เลยนะคะ

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMjAwNjA4NSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjEyMjI0OSI7fQ

คำโปรย...

"ท่านไม่เคยเชื่อใจข้า ไม่แม้จะคิดตรึกตรองท่านก็ตัดสินข้าไปแล้ว ว่าข้าเป็นผู้ผิด รักของข้ากับรักของท่านคงไม่เหมือนกัน ข้า...ทุกภพ ทุกชาติอย่าได้เกี่ยวข้องกันอีกเลย ท่านไปขวา ข้าไปซ้าย ข้าไปเหนือ ท่านไปใต้ เส้นทางอย่าได้บรรจบ ความเป็นสามี ภรรยาของข้ากับท่าน ขาดสะบั้นกันในวันนี้"

เมื่อนางเอ่ยจบไม่คิดรอฟังคำของผู้ใด ในเมื่อตัดสินไปแล้วว่านางเป็นผู้ผิดก็อย่าได้อาลัยอาวรณ์ต่อกันอีก

เท้าเรียวทั้งสองก้าวไปตรงหน้า ก่อนจะตัดสินใจกระโดดแท่นประหารเซียน

สายตาคมคู่นั้นมองตรงมายังหญิงสาวด้วยสายตาไร้อาวรณ์ ทว่าในใจกลับขมขื่นยากจะคาดเดา

ในขณะที่หญิงสาวไม่แม้แต่จะหันหลังกลับไปมองผู้เป็นสามีแม้แต่น้อย

'ว่ากันว่า ไม่ยึดติดไม่เจ็บปวด เป็นข้าที่ยึดติดกับท่านมากเกินไป'

'เป็นข้า...ที่โง่งมในรัก'

'เป็นข้า...ที่ดวงตามืดบอด'

'เป็นข้าที่เข้าใจเองผู้เดียวว่าท่านกับข้ารักกันลึกล้ำ แต่ความเป็นจริง...ท่านไร้หัวใจมาตั้งแต่ต้น'

'ทุกภพ ทุกชาติ ขอเป็นข้า...ที่ไร้หัวใจ'

.

.

.

'ไร้รัก จึงไร้ทุกข์...'

**********************************

สวัสดีค่ะ ไรท์เป็นนักเขียนมือใหม่เขียนเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกค่ะ มีอะไรเสนอแนะ ติชมกันได้ค่ะ แต่ขอเป็นคำสุภาพเนอะ ไรท์จิตใจบอบบาง 555

                           เปิดเรื่อง 31/1/63

รีไรท์ครั้งที่ 1. 28/4/63.      

รีไรท์ครั้งที่ 2. 25/5/65.