พวกเราเท่านั้นที่บ้าคลั่ง | xxx Only we are mad

...“แดฟโฟดิลจะเป็นดั่งคำสัตย์จริงแทนดวงใจแห่งข้าว่าด้วยจะดำรงความสันติ ความเป็นภราดรฉันมิตรพี่น้อง และเป็นดั่งความรักให้แก่สรรพสัตว์ทั้งมวลสืบไป”...

สิ้นคำกล่าวพระวจนะสุดท้ายดังก่องไปทั่วห้องโถง คำกล่าวของเทพผู้ไร้นามได้ประธานไว้แก่มวลมนุษย์ โดยมีปุโรหิตในชุดคลุมสีขาวบริสุทธิ์เป็นผู้ถ่ายทอดแทนและยืนปฏิบัติหน้าที่อยู่บทแท่นยกสูงของมหาวิหาร

กลิ่นหอมศักดิ์สิทธิ์น่าคลื่นเหียนจากเตากำยานตลบอบอวนไปทั่วห้องโถงใหญ่ผนังสีขาว และตามเสาแต่ละต้นก็ประดับตกแต่งด้วยช่อดอกแดฟโฟดิลสีเหลืองสุกสว่าง แซมด้วยไฮเดรนเยียกับดอกคัตเตอร์จำนวนเล็กน้อย แสงอาทิตย์ลาดเอียงที่สาดส่องลงมาจากกระจกโมเสคหลากสีจัดวางเป็นรูปของเทพีไดร์เมเชียทำให้บรรยากาศในวิหารศักดิ์สิทธิ์นี้ ดูสงบเสงี่ยมและศักดิ์สิทธิ์สมชื่อ

อย่างเป็นไปดังประโยคที่ว่า ศาสนาและจักรวรรดิคือสิ่งที่ต้องมีอยู่คู่กันเสมอ

เหล่าราชวงศ์ผู้มีศรัทธาจำนวนไม่น้อยกำลังหลับตาและก้มหน้าลงพร้อมกับมือที่ประสานกันไว้ข้างหน้า ระลึกถึงพระเจ้าผู้ไร้นามของตน ณ แห่งหนใด หรือไม่ก็ระลึกถึงใบหน้าของสาวงามเลื่องชื่อในงานเลี้ยงเมื่อคืนวาน และก็อาจไปถึงการที่ได้ครอบครองพวกนางบนเตียงขนเป็ดน้ำนุ่ม ๆ และบ้างก็นึกถึงไก่งวงเลิศรสฉ่ำน้ำกับหนังกรอบ ๆ ส่งกลิ่นเย้ายวนใจ

‘ก็แค่พิธีกรรมของพวกบ้าคลั่ง ไร้สาระชะมัด ข้าอยากกินไก่งวงฝีมือของหัวหน้าพ่อครัว’

องค์รัชทายาท แสงจันทร์แห่งจักรวรรดิ อัลเครันดา ได้แต่นึกในใจ

***

สวัสดีค่ะ เราชื่อมิโซะ><

นิยายเรื่องนี้อัพประจำอยู่ที่เว็บของ readawrite (ไปตามช่องทางนั้นก็ได้ เผื่อไว้ เผื่ออยากอ่านล่วงหน้า) แต่ว่าที่เราจะลงในเว็บนี้คืออยากจะเกลาภาษาจากเว็บนั้นอีกนิด ๆ หน่อย ๆ ก่อนเอามาลงค่ะ

เรื่องนี้ฉากปวดตับก็พอตัว ไม่ไหวพักได้นะ ยังไงก็ตาม เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของเราโลยย สามารถติชมกันได้(หรืออะไรก็ได้ อยากอ่านคอมเมนต์) และขอขอบคุณทุก ๆ คนที่เข้ามาอ่านค่าาา :3