การ์ดแคปเตอร์ซากุระ ตำนานรักของเชากลางกับซากุระ

ตำนานรักของเชาหลางกับซากุระ

ถึงคุณคิโนโมโตะ

                      ฉันกับเชาหลางจะไปเรียน ม.ปลาย ที่ญี่ปุ่นหลังจากทำธุระที่ฮ่องกงเสร็จ แต่ที่รู้ๆเชาหลางคิดถึงเธอใจจะขาดอยู่แล้วฉันเห็นเชาหลางนอนดูรูปเธอที่คุณไดโดจิให้เชาหลางไปเมื่อตอน ป.6 น่ะ เชาหลางดูรูปเธอไปเขินไปฉันเห็นแล้วอดขำไม่ได้เลยล่ะ

                      ฉันส่งของเชาหลางไปให้เธอด้วยนะ มันเป้นรุปที่ฉันแอบถ่ายเชาหลางตอนนอน ฉันอุตส่าทำเพื่อเธอเชียวนะ ถ้าฉันไปถึงญี่ปุ่นเมื่อไหร่คุณคิโนโมโตะต้องตอบแทนฉันด้วยการไปเดทกับเชาหลางน่ะ

                      เราเองก็ใกล้จะได้เจอกันแล้วนะ งั้นฉันขอไปจัดเตรียมกระเป๋าเดินทางก่อนล่ะ ไว้เจอกันวันที่โรงเรียนเปิดน่ะคุณคิโนโมโตะ

     รักและคิดถึง

     ลี เหมิยหลิง

                    "พรุ่งนี้แล้วสินะ"เด็กสาวผมสีน้ำตาลอ่อนพึมพำออกมาเบาๆแล้วคิดถึงอนาคตอย่างลอยๆ

                  

                    "นี่...ซากุระ รีบๆนอนเถอะพรุ่งนี้โรงเรียนเปิดไม่ใช่หรอ ถ้านอนดึกเดี๋ยวก็ตื่นสายหรอก

                  

                    "เสียงของตุ๊กตาสีเหลืองที่กำลังพูดบอกซากุระอย่างง่วงนอน

                  

                    "ก็พรุ่งนี้โรงเรียนเปิดฉันตื่นเต้นก็เลยนอนไม่ค่อยหลับ แถมเชาหลางก็กลับมาจาก

ฮ่องกงแล้วด้วย 

พรุ่งนี้ฉันตื่นเต้นที่จะได้เจอ โทโมโยะจัง เชาหลางคุง และก็เหมิยหลิงอีกด้วย"เด็กสาวพูดออกมา

อย่างสดใสราวกันไม่เจอกันมานานแสนนาน

                  

                     "เอาล่ะๆนอนกันได้แล้ว พรุ่งนี้จะรีบไปโรงเรียน"ตุ๊กตาสีเหลืองตัวน้อยพูดออกมาเหมือนกับว่า

อยากให้คืนนี้หายไป

               "หาวววว...อืออ กี่โมงแล้วเนี่ย  หื้ม! 7:31 ....ว๊ายยยยยยยย สายแล้ว สายแล้ว เมื่อ

คืนไม่น่ามัวดูรูปเชาหลางคุงเลย"ซากุระที่กำลังง่วงนอนนิดๆก็ต้องกะวนกะวายที่ตัวเองตื่นสาย

               "หนวกหูอะไรแแต่เช้าเนี่ย ยัยสัปหลาด"เสียงของคุณพี่ของซากุระหรือพี่โทวยะที่

ตะโกนดังขึ้นมาแทรกขณะที่ซากุระกำลังร้องโวยวายเพราะตื่นสาย

               "หนูไม่ได้เป็นสัปหลาดน่ะพี่โทวยะ หืมมวันนี้จะยกโทษให้ก็แล้วกัน แบร่ๆๆๆ"สาวน้อย

ซากุระทำท่าทางหยอกล้อพี่โทวยะอย่างสะใจ ทันใดนั้น!!!

ก้อกๆ เสียงใครบ้างคนกำลังเคลาะประตูหน้าบ้าน

               "ซากุระ"เสียงของเด็กหนุ่มที่แทรกเข้ามาระหว่างการเคลาะประตู

               "ค่าาา จะไปเปิดประตูให้เดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ"ซากุระขานรับอย่างรวดเร็ว

               

               "ไม่ได้เจอกันตั้งนานนะ ซากุระ"เสียงที่ตอบรับหลังจากที่ซากุระเปิดประตูนั้นก็คือเสียง

ของเชาหลาง

               "ชะ...เชาหลางคุง"ซากุระอึ้งไปสักพักแล้วรีบเรียกสติกลับ

               "มีอะไรหรอถึงต้องมาถึงบ้านฉันเลยน่ะเชาหลางคุง"ซากุระถามด้วยความเขินอายที่เชา

หลางคนที่ไม่ได้เจอกันนานมาที่บ้าน

               "ไม่มีอะไรหรอกแค่จะมารับไปโรงเรียนด้วยกันเท่านั้นแหละ"เชาหลางพูดไปหน้าแแดง

ไปเพราะความจริงในใจคือเชาหลางแอบรักซากุระแล้วก็เคยบอกไปแล้วอีกด้วยว่าชอบซากุระ

               "โห้ว...เชาหลางคุงนี่เดินไกลเหมือนกันน่ะเนี่ย"ซากุระพูดออกมาด้วยความตกใจเพื่อ

กลบความเขินของตัวเงเอาไว้

               "นี่...ไอ้เจ้าเด็กเมื่อวานซืนนี่"โทวยะพูดขัดขึ้นมาอย่างกระทันหัน

               

               "เอ่อ...พี่ค่ะหนูขอไปโรงเรียนก่อนน่ะค่ะ ไปล่ะ"ซากุระพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่โทวยะจะ

ทำอะไรเชาหลาง

               "นี่ ซากุระ ช็อคโกแล็ตที่เธอให้ฉันเมื่อตอน ป.6 อร่อยมากเลยน่ะ คราวนี้เธอช่วยทำให้

ฉันอีกได้ไหม"เชาหลางพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนๆ

               "ได้จ๊ะ ถ้าทำเพื่อเชาหลางคุงล่ะก็ฉันทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว"ซากุระพูดออกมาอย่างมั้น

ใจว่าทำได้ทุกเสมอเพื่อเชาหลาง

                         "ทำเพื่อฉันทุกอย่างจริงๆหรอ ซากุระ"เชาหลางพูดออกมาเพื่อท้าใจซากุระ

                    "ชะ...เชาหลางคุงหมายถึงอะไรน่ะ คงไม่ใช่ว่าให้ฉันไปทำอะไรไม่ดีใช่ไหม"ซากุระพูด

ออกมาอย่งวาดกลัวเพราะกลัวเชาหลางให้ไปทำอะไรที่ไม่ดี อย่างเช่น เข้าบ้านผีสิง 

                    "หึหึ ฉันไม่ให้เธอทำอะไรแบบนั้นหรอกน่ะ"เชาหรางหัวเราะไปพลางพูดไปพลาง

เหมือนจงใจจะแกล้งซากุระ

                    "อืมม...ว่าแต่เหมิยหลิงล่ะไม่ได้มาด้วยกันหรอเชาหลางคุง"ซากุระถามด้วยความ

สงสัย

                    "อ่อ เหมิยหลิงน่ะหรอไปโรงเรียนก่อนแล้วล่ะเห็นบอกว่าจะรีบไปทำอะไรที่โรงเรียนนี่แหละ"เชาหลางที่

กำลังพูดอยู่ดีๆซากุระก็โวยวายแล้วพูดว่า

                    "เชาหลางคุงรีบไปโรงเรียนกันเถอะเดี๋ยวจะสายเอานะ"ซากุระที่กำลังรีบร้อนก็หัน

มาบอกเชาหลางด้วยความเร่งรีบ

เนื้อเรื่องยังไม่เข้มขนแต่ก็ฝากติชมด้วยนะคะ (อย่าด่ากันนะ ไหว้ล่ะ)