บนโลกที่มีประชากรมากมายหลายล้านคน ฉันดารินกำลังเฝ้ามองดูบรรยากาศภายนอกจากตึกชั้นสูงใจกลางเมืองหลวง บรรยากาศในห้องช่างหนาวเหน็บ... ฉันนั่งมองทิวทัสน์จากด้านบนด้วยแววตาเศร้าสร้อย ไม่ว่าจะมองสักกี่ครั้งก็ตามเถอะ...
  ปิ๊งป่อง~
  เสียงสัญญาณออดดังขึ้นมาทำลายบรรยากาศที่เงียบสงบ ฉันย่างฝีเท้าเพื่อเดินลุกขึ้นไปเปิดประตูห้องอย่างเซงๆ ใครมากันนะ? รบกวนจริงเชียว...!!
  แอ๊ด~
  \"สวัสดีริน\"^O^
  \"เมย์!\"O_O
  \"^_^\"
  \"เธอมีอะไรเหรอถึงหอบสังขารมาวันนี้ได้น่ะ?\"
  \"ไปเที่ยวกันเถอะนะรินป่ะๆ แต่งตัวเร็วเข้าออกไปเที่ยวกัน\"เมย์ไม่พูดเปล่าพลางจูงมือฉันเพื่อไปแต่งตัวทันที ฉันเองก็พูดอะไรไม่ออกได้แต่ให้ยัยเมย์ลากไปอย่างงั้นแบบไม่ขัดข้อง
    เมื่อแต่งตัวเสร็จกันแล้ว ฉันถูกยัยเมย์แปลงโฉมให้กลายเป็นสาวสวยน่ารักขึ้นมาทันที แล้วก็พาไปเดินแถวๆสยามที่ๆมีผู้คนเดินผ่านไปมามากมายตลอดเวลา และในวันนี้ก็ดูเหมือนจะมีนักร้องชื่อดังมาที่นี่ด้วยทำให้ผู้คนมุงออกันเต็มไปหมดรวมทั้งยัยเมย์ที่เป็นคนชวนฉันมาด้วย
    \"กรี๊ดดดดดดดๆๆๆนรินทร์\"เสียงสาวๆมากมายกรีดร้องกันอย่างดีใจที่ได้เจอกับนักร้องรูปหล่อนรินทร์ที่กำลังดังมากในขณะนี้ ถึงฉันจะไม่ค่อยบ้านักร้องก็เถอะนะแต่ฉันก็พอจะรู้จักหมอนี่มั่งแหละ
    \"โอ๊ย!ขอทางผมหน่อยครับ\"นรินทร์เอ่ย..ขณะที่กำลังแหวกแฟนคลับเพื่อออกไปหาอากาศหายใจ
    \"นรินทร์กรี๊ดดดดๆๆๆทางนี้ค่ะ ขอบจับมือหน่อยนะค่ะ\"แฟนคลับตะโกนไม่พูดเปล่าแห่กันมาบรึม อีตานรินทร์สบโอกาสช่วงที่กำลังแห่เข้ามารีบวิ่งแจ้นออกไปทันที ฉันที่ยืนอยู่ห่างๆห่างมากๆก็ได้แต่ชะโงกมองด้วยความสงสัยว่ามีอะไรเกิดขึ้น...
    \"กรี๊ดดดดดดดดดดดๆๆๆๆคุณนรินทร์\"เสียงสาวๆแฟนคัลบที่กำลังไล่ตามนรินทร์กันอย่างดุเดือด
    \"ว๊ายย!!\"ฉันอุทานออกมาด้วยความตกใจเพราะฉันกำลังถูกใครคนนึงลากเข้ามุมแล้ว
จูบ! ริมฝีปากที่ประกบมานั้นอ่อนนุ่มและมีรสเชอร์รี่ติดมาด้วย ฉันเคลิ้มไปชั่วครู่ก่อนที่จะค่อยๆรู้สึกตัวแล้วพลั่ก!หมอนั่นออกห่างตัวอย่างตกใจ...
    \"เลวที่สุด!\"ฉันตะโกนด่าก่อนที่จะเงื้อมมือตบหน้านายนัน่ทันทีแบบไม่ได้มองว่าหมอนั่นคือใคร!?
    \"โอ๊ย!เธอ...กล้าตบหน้าฉันเหรอ!!\"เจ้ากรรมโวยพลางเดินเข้ามาจับไหล่ฉันเขย่า...ฉันค่อยๆพิจารณาใบหน้าของเขาอย่างตกใจ หมอนี่สูงสัก180 ผิวขาวซีด ริมฝีปากได้รูปกระจับ ผมสีน้ำตาลอ่อนตัดกับดวงตาแหลมคมคู่สวยสีดำ หมอนี่คือ นรินทร์นั่นเอง!
    \"นรินทร์!\"ฉันอุทานออกมาอย่างตกใจครั้งพลางชี้หน้าเขา
    \"ใช่แล้วฉันคือนรินทร์! เธอกล้ามากที่ด่าแล้วตบฉันแบบนี้นะ!\"นรินทร์พูดก่อนที่จะประกบริมฝีปากอีกครั้งอย่างรุนแรง
    \"อะ...อื้ม ปะ..ปล่อย!\"ฉันพูดพลางพลักหมอนั่นล้ม ใบหน้าของฉันแดงก่ำตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยจูบเลยด้วยซ้ำแล้วที่แน่ๆแค่คุยกับผู้ชายก็เป็นเรื่องยากสำหรับฉันแล้ว!!
    \"เธอชื่ออะไร!?\"นรินทร์ตะโกนถามเสียงห้าว
    \"จำเป็นต้องบอกนายด้วยงั้นเหรอ?\"
    \"ใช่!จำเป็นต้องบอกเพราะฉันสนใจเธอ!!\"นรินทร์เอ่ยออกมาเล่นทำใจฉันเต้นตุบตับไปมาอย่างไม่เป็นจังหวะเลยทีเดียว
    \"พูดบ้าอะไรของนาย!\"ฉันว่าเขานิดๆก่อนที่จหันหน้าหนีเพื่อนเดินหนีไปด้วยความเขินอาย
    \"ฉันไม่ได้บ้านะ ฉันพูดจริงๆ!!\"นรินทร์ตะโกน
    \"ฉันชื่อดารินแล้วก็ลาก่อนหวังว่าคงไม่เจอกันอีก!\"ฉันพูดทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนที่จะวิ่งหนีออกไปด้วยความอายหน้าแดงก่ำ ทิ้งให้นายนรินทร์หงุดหงิดอยุ่คนเดียวที่รู้เพียงแค่ชื่อของฉันเท่านั้น
    หลังจากที่ฉันพบกับเหตุการณ์บ้าบอวันนั้น และในวันนี้ก็ผ่านมา 1 อาทิตย์แล้ว ฉันนั่งเปิดดูรายการโทรทัศน์แก้เบื่อด้วยความเซงไปวันๆ แล้วก็ต้องมาสะดุดกับรายการช่องนึงที่มีนายนรินทร์มาด้วยในวันนี้
    \"สวัสดีค่ะคุณนรินทร์\"
    \"สวัสดีครับ\"
    ฉันนั่งฟังการสนทนาสัมภาษณ์ของนายนรินทร์ไปมาอย่างสนใจจนมาถึงช่วงสุดท้ายที่ต้องทำเอาฉันอึ้งไปเลย...
    \"มีอะไรจะฝากท่านผู้ชมทางบ้านไหมค่ะ?\"
    \"ถึงยัยดารินถ้าตอนนี้เธอชมรายการนี้อยู่โปรดออกมาหาฉันตรงสถานที่ๆเราพบกันครั้งแรกที่เดิมฉันจะรอเธออยู่ที่นั่น ขอบคุณครับ\"นรินทร์กล่าวขอบคุณเสร็จปุ้ปรายการก็จบลงทันที ฉันหน้าร้อนผ่าว ใจเต้นไม่เป็นส่ำเลยทีเดียว ตาบ้านั่นกำลังพูดอะไรของเขา! ฉันไม่มีทางไปหรอกย่ะ!
    ณ.สยาม
    ฉันเดินจ้ำอ้าวไปมายังกับเจ้าเข้า ทั้งๆที่บอกกับตัวเองแล้วว่าจะไม่มากับแต่งชุดสวยออกมาที่นี่จนได้ แต่ถึงยังงั้นฉันก็ไม่กล้าเดินออกไปตรงจุดที่พบกับนรินทร์ครั้งแรกอยู่ดี จนสักพักมีใครคนนึงเข้ามาสะกิดไหล่ฉันถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ
    \"จ๊ะเอ๋\"
    \"ว๊ายย!!\"
    \"^O^\"
    \"O_O\"
    \"นรินทร์!!\"
    \"อุ๊บ!\"นรินทร์เอามอือุดปากฉันทันทีด้วยความตกใจ
    \"ยัยบ้าอย่าตะโกนเสียงดังสิเดี๋ยวก็แย่กันพอดี ฮิฮิ เธอมาจริงๆด้วยดีใจจัง\"
    \"นายมีอะไร?\"
    \"ก็บอกแล้วไงว่าฉันสนใจเธอไงเล่า\"
    \"งั้นเหรอ ขอโทษทีนะพอดีฉันไม่สนย่ะ\"ฉันพูดพลางเดินเชิดหน้าออกไปแต่กลับถูกนรินทร์ฉุดมือเอาไว้ซะก่อน
    \"คบกับฉันนะ\"นรินทร์หน้าแดงก่ำ ฉันได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มจนแก้มปริ ตานี่ก็มีส่วนน่ารักดีเหมือนกันแหะ ฉันเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไร ลองคบดูก็คงไม่เสียหายหรอกเนอะ ^__^
    \"อืม\"ฉันหยักหน้าให้เขาเบาๆก่อนที่จะถูกเขารวบตัวเข้าไปกอดอย่างดีใจ
    หลังจากนั้นหลังจากที่ฉันได้คบกับนรินทร์ทุกวันฉันรู้สึกว่ามีความสุขมาก นริทน์ทำให้ฉันรักเขามากขึ้นทีละนิดๆจนมากขึ้นจนถึงขนาดที่จะขาดกันไม่ได้ และวันหนึ่งก็มาถึงวันที่ต้องทำให้ฉันแทบขาดใจวันที่ฉันรู้สึกเหมือนว่าโลกทั้งใบมันหม่นหมอง เมื่อฉันได้รับข่าวจากทีวีว่านายนรินทร์นักร้องดังรถคว่ำตอนนี้กำลังอยู่ห้องไอซียู...ฉันได้ยินและเห็นข่าวนั้นก็ตกใจทันทีรีบตรงไปยังรพ.ที่ว่าทันที... นรินทร์อย่าเป้นอะไรเลยนะ รอฉันก่อน ฉันกำลังจะไปหานายแล้ว อย่าเป็นอะไรเลยนะ TT_TT
    ณ.หน้าห้องไอซียู
    \"นรินทร์อย่าเป็นอะไรนะ ฮือๆๆฮือๆๆฮือๆๆ\"เสียงคร่ำครวญร้องไห้ของแฟนคลับดังเต็มไปหมด ฉันรีบแหวกผู้คนไปด้านหน้าทันที แล้วก็พบกับหมอที่เดินเปิดประตูออกมาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
    \"ผมเสียใจด้วยนะครับคนไข้ได้จากไปแล้วล่ะครับ\"
    \"ว่าอะไรน๊ะ!!\"ฉันตะโกนลั่นตอนนี้น้ำตาของฉันมันร่วงพลูออกมาแล้ว ฉันกำลังช็อค คุณหมอต้องโกหกฉันแน่ๆ นรินทร์ นรินทร์จากไปแล้ว ไม่จริง!! ไม่จริงนะ!! นรินทร์ ฮือๆๆฮือๆๆฮือๆๆ ฉันยังไม่มีโอกาสที่จะไดบอกคำว่ารักเธอเลย ทำไมเธอถึงทำกับฉันแบบนี้ ทำไมต้องจากฉันไปด้วย TT_TT ฉันทรุดตัวลงร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง ฉันกำลังสูญเสียสิ่งที่รักมากไป ...
      ในวันงานเผาศพของนรินทร์ ฉันยืนไว้อาลัยให้เขาด้วยแววตาเศร้าหมอง นรินทร์ถึงแม้นายจะจากไปแล้ว แต่ฉันก็จะยังรักนายเสมอ เราจะยังอยู่ด้วยเสมอ ตราบใดที่ฉันยังมีลมหายใจฉันจะรักนายตลอดไป....
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น