นางร้ายกลับใจไม่ได้หรือ

พัชรวรรณ พนักงานเงินเดือนธรรมดาคนหนึ่ง เพราะเหตุที่เธอบังเอิญไปยืนอยู่ข้าง ๆ ผู้หญิงที่ดวงถึงฆาตพอดีทำให้เธอซวยถูกรถบรรทุกเบรกแตกชนตายโดยที่เธอเองไม่รู้ตัว ทำให้ตัวเธอต้องมาอยู่ในร่างของผู้หญิงคนหนึ่งที่ขึ้นชื่อในเรื่องความร้ายกาจ แถมยังเกียจคร้านงานการไม่หยิบจับ เป็นที่เอือมระอาของทุกคน

“ยี้ แหวะ กินอะไรเนี่ยเนื้อหมูผัดกับผัก มันเต็มถ้วยเลยหมูก็ชิ้นใหญ่เชียวมิน่าถึงได้ติดคอตายเฮ้อน่าอนาจเสียจริงเชียว รู้ถึงไหนอายเขาถึงนั่น” เธอพูดไปส่ายหัวไป แล้วก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อมองเห็นเด็กชายอายุ 4 ขวบที่นั่งมองเธอตากระพริบปริบ ๆ ตัวสั่นยามที่เธอมองไปอยู่ตรงมุมห้อง แล้วเธอก็นึกออกทันทีว่าเด็กคนนี้คือลูกของหวัง ปันปัน กับสามีที่ไปทหารทันทีที่ผ่านพ้นคืนเข้าหอ

“อะไรกันได้กันแค่ครั้งเดียวเนี่ยนะ ถึงกับมีลูกชายน่าตาน่ารักน่าชังขนาดนี้เชียว ลูกว่าน่ารักแล้วคนพ่อไม่รู้จะรูปงามขนาดไหน ช่างมันก่อนเถอะนังพัช หยุดฟุ้งซ่านได้แล้ว” เธอได้แต่นึกในใจมองตรงไปยังเด็กน้อยที่กลัวเธอจนตัวสั่น อืม แสดงว่าน้ำยาดี

ทำความเข้าใจเช่นเดิมค่ะ (รูปภาพถ่ายเองกับมือถือเลยค่ะเห็นมันดูเก่า ๆ ดี)

-นิยาย ของไรท์เกิดขึ้นจากจินตนาการ และความเพ้อฝันล้วน ๆ ค่ะ ไม่ได้มีเจตนาล่วงเกินหรือเจตนาไม่ดีแต่อย่างใด หากไม่ถูกจริตกดผ่านไปได้เลยนะคะ อย่าคอมเม้นท์อะไรที่บั่นทอนกำลังใจของนักเขียนใจบางแต่ตัวเล็กกว่าภูเขานิดเดียวอย่างไรท์เลยค่ะ

-อ่านเพื่อความบันเทิง และผ่อนคลายความเครียด ไม่ดราม่านะคะ ความสมเหตุสมผลบางทีมันก็หาไม่ได้จากในนิยายหรอกค่ะ เพราะฉะนั้น เน้น อ่าน เพื่อความบันเทิงนะคะ

-ถ้าถูกใจก็ขว้างหัวใจกันมารัว ๆ เลยนะคะ เป็นการให้กำลังใจแก่นักเขียนด้วยนะคะ 

-ไรท์มีงานประจำทำ บางทีอาจจะอัพล่าช้าไปบ้างต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

***เมื่อเราทำความเข้าใจกันเรียบร้อยแล้ว ขอเชิญ รี้ด เข้าสู่โลกนิยายอันเพ้อฝันของไรท์ได้เลยค่ะ***

                                                                             ด้วยรักจาก.... ยอดสน