[Fic Danmachi] มันผิดรึไงที่จะเป็นจูนิเบียวในดันเจี้ยน [Arrow of Orion saga] - นิยาย [Fic Danmachi] มันผิดรึไงที่จะเป็นจูนิเบียวในดันเจี้ยน [Arrow of Orion saga] : Dek-D.com - Writer
×

    [Fic Danmachi] มันผิดรึไงที่จะเป็นจูนิเบียวในดันเจี้ยน [Arrow of Orion saga]

    ภายใต้ความฝันอันแสนหอมหวานที่เรียกว่าวีรบุรุษ แต่ได้ถูกย้อมสีด้วยความยุติธรรมอันบิดเบือนและแปดเปื้อน ก่อเกิดเป็นเรื่องราวของ[วีรบุรุษ]ผู้ยิ่งใหญ่ที่หรือจะเป็นเรื่องราวของ[จอมมาร]ผู้ชั่วร้ายก็มิอาจทราบ

    ผู้เข้าชมรวม

    17,683

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    458

    ผู้เข้าชมรวม


    17.68K

    ความคิดเห็น


    117

    คนติดตาม


    827
    จำนวนตอน :  31 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  15 พ.ย. 67 / 11:13 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    จูนิเบียว เป็นชื่อเรียกของโลกป่วยม.2ที่มักพบในเด็กมัธยมต้นที่อยู่ในวัยฝันเฟื่อง โดยทั่วไปแล้วเกิดขึ้นได้กับเหล่าเด็กๆที่มักมีจินตนาการสูงเป็นพิเศษ พวกเขามักจะจินตนาการว่าตัวละครของเขานั้นกลายเป็นพวกตัวละครในอนิเมะหรือว่าตัวเอกที่แข็งแกร่งที่ไม่สามารถเข้าถึงได้ในโลกแห่งความเป็นจริง เฉกเช่นเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังนอนรับอยู่คาโต๊ะบนชั้นเรียนในตอนนี้

    “วันนี้เราอยู่ในบทเรียนเกี่ยวกับเรื่องอาการป่วยทางจิตนะนักเรียน”คุณครูท่านหนึ่ง

    “เปิดไปหน้าที่72ได้เลย เราจะมาเรียนรู้เรื่องของโรคป่วยม.2กัน”

    “เขาเรียกว่าความฝันของชายหนุ่มโว้ย”ผักคุง เด็กหนุ่มมัธยมปลายคนหนึ่งตะโกนออกมากลางห้องเรียนขณะที่เขาสะดุ้งขึ้นมาโดยสัญชาตญาณ ตัวเขานั้นได้ตื่นขึ้นมาจากความฝันเพื่อแก้ต่างให้ตนเองอย่างรวดเร็วจนทุกคนหันมามอง

    “อ่าว..นี่ฉันเผลอหลับเหรอเนี่ย”

    “เด็กชายผักคุง เลิกฝันกลางวันได้แล้ว”อาจารย์ตักเตือนเขาที่ส่งเสียงดังทันที

    “ไอแซค เรย์ เพรั่ม เวสต์คอตต่างหาก เรียกให้ถูกสิครับ”ผักคุง

    “ควรจะเป็นเกียรติที่ครูจะได้สอนวีรบุรุษคนนี้นะครับ”

    “ถ้าว่างนัก เย็นนี้ก็อยู่เป็นเวรทำความสะอาดห้องแล้วกันนะ”อาจารย์กล่าวขึ้น ทำให้ผักคุงต้องทรุดลงด้วยแววตาเบื่อหน่าย

    “ซวยจริงๆ”ผักคุงอุทานออกมา

    หลังเลิกเรียนวันนั้น

    “จะจบม.ปลายแล้วยังไม่เลิกเบียวอีกรึไง”เพื่อนคนเดียวของเขาเดินเข้ามาทักทายเขา

    “รีบๆตั้งใจเรียน จะได้มีงานดีๆทำไม่ดีรึยังไงกัน”

    “เพ้อเจ้อ รอวันที่กูเป็นวีรบุรุษแล้วมึงจะเสียใจ”ไอแซคกล่าวอย่างโอดครวญขณะที่จัดไม้กวาดขึ้นมาชี้หน้าเพื่อนของเขา

    “ในตอนนั้นน่ะอาจจะยังไม่สายไปที่จะขอขมาก็ได้นะ”

    *หลังจากนี้จะเรียกว่าไอแซค เนื่องจากมันดูเบียวดี*

    “งั้นก็ลองดูซะสิ”เพื่อนของเขาพูดพร้อมกับรอยยิ้มแปลกๆ

    “ว่าไง….”ไอแซคยังไม่ทันพูดจบ ร่างกายของก็ถูกลูกฟุตบอลที่ลอยเข้ามาทางหน้าต่างกระแทกหัวจนร่วงลงไปกับพื้น เขาได้ปลิวออกไปด้วยแรงกระแทกอันมหาศาลจนสตินั้นเรือนลาง ก้นของเขากระแทกพื้นห้องเรียนอย่างรวดเร็ว ในขณะที่อักขระรอบๆห้องเริ่มเรืองแสงออก ปริยภูมิเวลาและความเป็นจริงได้ถูกบิดเบือนอย่างรุนแรง ราวกับว่าประตูมิติกำลังจะเชื่อมต่อโลกความเป็นจริงกับโลกแห่ง[เรื่องราว]

    “เวร…เอ๊ย….”

    “กลับไปเสียเถิด สู่[เรื่องราว]ที่นายควรจะอยู่น่ะ”ชายคนนั้นเดินจากไปอย่างไม่แยแส พร้อมกับวงเวทย์บนพื้นที่เรืองแสงและกระจายออกไปเป็นวงกว้าง ชายคนนั้นเพียงแค่สะบัดมือก็สามารถเปลี่ยนแปลงความเป็นจริงได้ราวกับเปลี่ยนหน้ากระดาษของ[เรื่องราว] ห้องแห่งนี้นั้นได้คืนสภาพกลับมาเป็นห้องเรียนดังเดิม ก่อนที่เขาจะหายตัวไปโดยไม่มีใครระลึกว่าเขาเคยเป็นใครเลยแม้แต่น้อย

    “ว่างั้นไหมล่ะ [อัครสาวก]ตัวน้อย ในฐานะ[supreme deity] ฉันจะจัดการให้เอง”

    หลังจากนั้น แสงสว่างได้ดับลง พร้อมกับร่างของเด็กหนุ่มที่หายไป

    [ทำการปลุกตื่นและซิงค์ข้อมูล]

    [ถูกแทรกแซงจากปัจจัยภายนอก เกิดข้อผิดพลาดๆ]

    [ระบบทำการปิดตัวลง]

    […]

    [โอ้..กลับมาใช้งานได้แล้วสิ ดีจริงๆเลยนะ]

    [เกือบให้[การธำรงอยู่]ชั้นต่ำแบบระบบง่อยๆมาควบคุมแล้วสิ]

    [งั้นก็…ยินดีต้อนรับ[อัครสาวก]ลำดับที่72 [order]เข้าสู่ระบบก็แล้วกันนะ]

    “เสียงบ้าไรกันหนวกหูชะมัด”ไอแซคลุกขึ้นมาในตรอกแห่งหนึ่งที่ไม่คุ้นเคย ก่อนที่จะจ้องมองบรรยากาศของบ้านเมืองยุคกลางและหอคอยสูงตระหง่านฟ้า

    “โลกนี้มัน ไม่จริงน่า”

    Surviving The Production Labyrinth: Is It Wrong to Try to Pick Up Girls in  a Dungeon? II / DanMachi II – Sakuga Blog

    หอคอยที่สูงเฉียดฟ้าราวกับว่าเป็นหลักฐานที่ยืนยันความคิดของเขา ไอแซคหยิกแก้มของตัวเองอย่างแรง แต่ทว่ากลับมีเพียงความเจ็บปวดเท่านั้น

    “โอราริโอ… ได้เวลาสานต่อความฝันแล้วงั้นเหรอ”

    [ยินดีต้อนรับสู่เส้นทางแห่งวีรบุรุษ]

    “ถ้ามันไม่ใช่ความฝัน…หรือว่า นี่มัน ต่างโลกสินะ”ไอแซคกล่าวอย่างตื่นเต้น

    “ต้องมีสกิลโกงๆให้สินะเนี่ย”

    [ระบบจะให้มาสเตอร์ทำการจับฉลาก]

    “ว้าวๆ นี่มันสกิลโกงไร้เทียมทานชัดๆ”เขาพูดขึ้นด้วยความดีใจ

    [เกิดการแทรกแซง ระบบผิดพลาด]

    หน้าจอของระบบสีฟ้าได้เปลี่ยนเป็นจอสีแดงอย่างกะทันหัน

    [ได้รับ โลหิตเทพอสูร-I]

    “บ้าอะไรวะเนี่ย นี่เป็นเส้นทางวีรบุรุษไม่ใช่รึไงฟะ”ไอแซคบ่นอย่างไม่พอใจ

    “ทำไมมันถึงมีของชั่วร้ายแบบนี้กันได้วะเนี่ย”

    [ได้รับรางวัลแล้ว ไม่สามารถคืนของได้]

    “เชี่ยไรเนี่ย ซวยจริงๆ”เด็กหนุ่มได้ตะโกนลั่นอย่างสิ้นหวัง

    “เรื่องราวบทใหม่ได้เริ่มขึ้นแล้วสินะ…

    หากแต่เป็นเรื่องราวของเด็กหนุ่มที่ต้องการเป็นวีรบุรุษ…

    หรือจะเป็นเรื่องราวบทใหม่ในฐานะจอมมารกันล่ะ”

    แนะนำตัวละคร

    Young(Lost memory)
    Adult(Power restoration)

    ชื่อ: ไอแซค เวสคอต(ชื่อเดิม: ผักคุง)

    สถานะ:ผู้กลับชาติมาเกิดครั้งที่???/สูญเสียความทรงจำ???

    Race(เผ่าพันธุ์): มนุษย์/???

    Lv.0

    แฟมีเลีย: -

    STR(ความแข็งแกร่ง): I-0

    END(ความทนทาน): I-0

    DEX(ความคล่องตัว): I-0

    AGI(ความว่องไว): I-0

    MAG(ความสามารถด้านเวทย์มนตร์): I-0

    SKILL(ทักษะ): โลหิตเทพอสูร-I [เสริมพลังด้านกายภาพ จิตใจและอัตราการเติบโตด้วยสายเลือดแห่งเทพอสูร ทลายขีดจำกัดของมนุษย์โดยสิ้นเชิง]

    MAGIC(เวทย์มนตร์): -

    Main story(อยู่ระหว่างการรีไรท์):

    https://writer.dek-d.com/Lastmaou/writer/view.php?id=2487448

    Second mission(เนื้อเรื่องในอนาคตที่ดันทำจนจบแล้ว/recommended):

    https://writer.dek-d.com/Lastmaou/writer/view.php?id=2557274

    Cosmology:

    https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=2577713

    *คอมเมนต์ได้เต็มที่ เนื่องจากผู้เขียนกินคอมเมนต์เป็นอาหารว่าง*

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น