(หยุดชั่วคราว) Fantasy of World

.......................................มาคุยกันก่อนเข้าเนื้อเรื่องนะครับ อา อยากจะพูดนะครับเรื่องทุกเรื่องที่ผมแต่งอ่ะมันเกี่ยวข้องกันหมดเลยอ่ะ มันจะไปโยงกันตอน ss2 ของแต่ละเรื่อง เลยต้องเร่งเขียน ก็นะกว่าจะเขียนหมดคงสัก ครึ่ง ปี

   ในปี ค.ศ.2107 7 ปี หลังจากเหตุการณ์การหายไปของผู้เล่น Fantasy Zero Type (7 ปีหลังจาก เรื่อง FZT ปล. เนื้อเรื่องยังไม่ถึง 7 ปีเพราะยังไม่ได้เขียน)  และการหายไปอย่างไร้ร่องรอยของผู้เกี่ยวกับโปรเจคนี้ และระหว่าง 5 ปี มานี่ได้มีการแข่งขัน นักสู้ เพื่อขึ้นเป็นผู้ที่เเข็งแกร่งที่สุด

ชายหนุ่ม อัลฟาเซ่ สเวนกัล 1 ใน 4 อัจริยะของโลก (ยูกับยูโตะก็เป็น 1 ในนั้น) เขาเป็นอัจริยะ ด่านการต่อสู้ เดินทางไปทั่วโลกเพื่อหาความแข็งแกร่ง และในปีนี้ เขาที่ชนะ การแข่งขัน เพื่อเป็นอันดับ 1 จุดหมายของเขาก็ได้หายไปเรียบร้อย

   20.00 LA โรงเเรมแห่งหนึ่ง

   "มาถึงเร็วกว่าที่บอกยัยนั่นไว้ 2 ชั่วโมงแฮะ เอาเป็นว่าเซอร์ไพร์ละกัน" เสียงของเด็กหนุ่ม อัล ได้พูดกับเพื่อนสนิทของเขา ระหว่างที่จะพาไปส่งโรงแรมที่ เด็กสาว มากิ อยู่

   "หึ ได้ข่าวยัยนั่นจะยอมเเต่งงานกับนายถ้าชนะมาหนิ" เพื่อนสินทของอัลได้กล่าว

   "ชั้นก็ชนะมาเเล้วนี่ไง"

   "นั่นสินะ แต่ว่านะอัลชั้นว่ายัยนั่นไม่จริงใจกับนายหรอก มันแค่พูดปัดๆ ไปเท่านั้นแหละคงคิดว่านายไม่มีทางชนะน่ะ"

   "เอ๋ แล้วนายนะให้ชั้นทำไงล่ะ ชั้นรู้จักมากิ ตั้งเเต่อายุ 2 ขวบ จนตอนนี้ 17 เเล้วนะ ยัยนั่นไม่โกหกชั้นหรอก"

   "ชั้นไม่อยากจะพูดเเบบนี้หรอกนะอัล แต่ว่า ยัยนั่นน่ะ ชั้นเคยเห็นออกจากโรงแรม กับ ผู้ชายที่เหมือนลูกคนรวยน่ะ"

   "นายจริงจังป่ะ เนี่ย ฮ่าๆๆ"

   "อัล ชั้นพูดจริงนะ"

   "นายจริงจังจริงๆหรอ สกัล"

   "เดี๋ยวนายก็รู้เองล่ะ ชั้นให้พนักงานโทรหาชั้นถ้าเกิด มีผู้ชายคนอื่นเข้าห้องนั้นน่ะ"

   "บ้าา นายพูดจริงง่ะ"

   "หึ อัลนายก็รู้ดีไม่ใช่หรอ เรื่องอดีตของ ยู น่ะ"

   "พี่ยูน่ะหรอ นั่นสิน่ะ"

   "อัลนายก็รู้หนิ มากิเป็นยังไง วันนั้นนายก็อยู่กับชั้นไม่ใช่หรอ"

   "พูดอะไรน่ะ"

   "เลิกทำเป็นไม่รู้เรื่องได้แล้วอัล วันนั้นที่มากิทิ้งนายไว้ แล้วไปเดินกับผู้ชายคนอื่นน่ะ"

   "สกัล.......ชั้นน่ะไม่อยากเสียมากไป"

   "อัล......นายน่ะมันดีเกินไปสำหรับมากิ"

   "..................ชั้นน่ะไม่อยากเสียไปจริงๆผู้หญิงคนเดียวที่ชั้นรัก" อัลที่พูดไปน้ำตาของเขาก็เริ่มไหล

   "อัล   นายน่ะ มันอ่อนโยนเกินไป..........ทำไมต้องเป็นนายด้วยอัล ทั้งๆที่นายน่ะพยายามทุกอย่างเเล้ว ทั้งๆที่นายเหลือมากิเเค่คนเดียวแต่ยัยก็ยัง....."สายตาของสกัลที่โกรธแค้น

   "มากิ กับ นาย สกัล ไม่ผิดหรอก ที่ผิดน่ะมันชั้นเองที่อ่อนแอ เกินไป"

  

   ทั้งสองที่ขับรถมาถึงโรงแรมที่มากิอยู่ อัลที่เตรียมแหวนเพชรไปขอมากิแต่งงานตอนนี้พวกเขาอยู่หน้าห้องของมากิแล้ว

 

   "พร้อมนะ อัล"

   "อา วันนี้เเล้วสินะ"

  

   ทั้งสองก็ได้เปิดประตูเข้าไปแต่ก็พบกับ..............

 

   "มากิ....................เธอ"

   "อร๊าง...........อัล!"

   "มากิ เธอ ทำไมล่ะ" น้ำตาของอัลที่พรากราวกับว่าทุกอย่างของเขาได้หายไป เพราะเขาเห็นมากิ กำลังมีอะไรกับผู้ชายคนอื่น"

   "อัลนายจะมาอีก 2 ชั่วโมงไม่ใช่หรอ"

   "อัลอยากจะเซอร์ไพร์ เธอน่ะมากิ แต่ไม่นึกเลยว่า เธอจะ............."

   "อัลชั้น ขอโทษยกโทษให้ชั้นเถอะนะชั้นจะไม่ทำอีกแล้ว"

   "..............................."

   "อัลไปกันเถอะ นายไม่จำเป็นต้องคุยกับผู้หญิงแบบนี้อีกแล้ว"

   "........................................." อัลที่ใจสลายเพราะเรื่องนี้เขาวิ่งออกไปนอกตึก

   "อัล นายจะไปไหนน่ะ" เสียงของ มากิ/สกัล พูดขึ้น

อัลที่วิ่งออกไปจนเจอถนนเขาไม่ได้มองทางเลย จนเขา............

   ปึ๊ง ! เสียงของรถที่ชนกับอัลจนตัวของเขาได้ขาดครึ่ง

   "มากิ ชั้นรักเธอ" เสียงของเขาครั้งสุดท้ายก็ยังจะบอกว่ารักมากิ

"หึๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

"นายเนี่ยน่าสงสารชะมัดที่เจอผู้หญิงแบบนั้น ระบายออกมาเถอะชั้นจะรับฟังให้เอง"

"นายเป็นใคร...........ทำไมชั้นยังไม่ตาย"

"อืมๆๆ ชั้นน่ะหรอ ชั้นคือ..............ไรท์เตอร์...........ผู้บันทึกเรื่องราว ไรทเตอร์"

"ไรทเตอร์............."

"ช่ายยยย ระบายออกมา อัลฟาเซ่ สเวนกัล"

"ชั้นน่ะ..............ทำไม............ทั้งๆที่...........รัก.........มากิที่สุดแท้ๆ"

"เพราะ มากิไม่ได้รักนายไงล่ะ อย่าไปสนเลยคนที่สนใจแต่เงินทองน่ะ"

"แต่........."

"เอาไหมล่ะ โอกาสน่ะ ไปหาคนรักไหมซะ"

"หาใหม่.......หมายความว่าไง"

"เคยอ่านนิยายแฟนตาซีไหม เเบบถูกพระเจ้าส่งไปต่างโลกไรงี้"

"เอิ่ม............แต่ชั้นรักมากิ"

"เฮ้อ นายจะไปสนอะไร ผู้หญิงแบบนั้น ไปหาคนใหม่ซะ คนที่จริงใจกับนายน่ะ"

"เอาอย่างงี้ละกัน ชั้นจะส่งนายไปพร้อมกับพร 3 ข้อเป็นไงน่าสนไหม นอกจากนั้นนายยังมีร่างกายอันดับ 1 ของโลกด้วยหนิ ถึงจะดูเป็น เด็ก ม.ปลายะรรมดาก็เถอะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"

"แต่ว่า............."

"เฮ้อ มากิๆๆอะไรๆก็มากิ   พอเเล้ว อัล นายมันดีเกินไปจริง ไปหาคนที่นายชอบ และ หยุดสงครามซะ"

"หมายความว่าไง"

"หึๆๆๆๆๆๆ     โลกที่ชั้นจะส่งนายไปน่ะไม่ได้มีนายที่มาจากโลกเดิมคนเดียวหรอกนะ อัล พวก ผู้กล้าน่ะ ถูกอัญเชิญมาที่โลกนั่นน่ะ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นคนดีทุกคนใช่ม่ะ พวกนั้นน่ะก็แค่ได้พลังเวทย์จาก พระเจ้าเท่านั้นล่ะ นายไม่ได้ไปในฐานะผูกล้า แต่ไป ในฐานะ ผู้ทำลาย เข้าใจม่ะ ง่ายๆก็คือ จงฆ่าผู้กล้าซะ อัล และ หาคนที่จริงใจกับนายซะ"

"ฆ่า ผู้กล้างั้นหรอ.........."

"ไม่ต้องแอปอัล อย่านึกว่าชั้นดูไม่ออก เท่าที่ดู พวก 4 อัจริยะโลกเก่าของนายน่ะ มีแต่พวก บ้า ทั้งนั้นเลยหนิ นายมันไม่ใจอ่อนขนาดนั้นหรอกจริงไหม"

"หึ ไม่นึกว่าจะดูออกเนี่ย"

"ฮ่าๆๆ ก็ชั้นรู้จักอัจริยะคนหนึ่งนี่ หมอนั้นบอกข้อมูลของทุกคนเกือบหมดเลย อัจริยะ กับ คนบ้าน่ะมันต่างกันเเค่กระดาษแผ่นเดียวอย่างที่นายว่าจริง ยู ฮ่าๆๆ"

"รู้จัก ยู ด้วยหรอ หมอนั้นหายไปไหนล่ะ"

"เฮ้อ คล้ายๆนายแต่ก็ไม่เชิง ช่างเถอะ พร 3 ข้อขอมา"

"ขอเวลา 5 นาที อ๊ะไม่สิ ข้อแรก ระบบ AI เหมือนในเกม ข้อ 2 ศักยภาพร่างกายที่เหนือกว่ามังกร แบบต่อยกับมังกรได้ ข้อ 3 สร้างของตามใจนึกได้"

"ไม่เลวนะ ข้อแรกไม่มีปัญหา ข้อ 2 แรงโน้มถ่วง ของโลกนั้นมันเบากว่าโลกเก่าของนายถึง 50 เท่า ข้อ 3 มันโกงไปไหม เพราะงั้น การสร้างจำเป็นต้องรู้โครงสร้างล่ะกัน"

"งั้น เริ่มเลย"

"ต้องปรับสภาพร่างกายให้คงอยู่ในโลกนั้นได้ก่อนเพราะงั้น อาจเจ็บนิดนึง"

"อั๊กก............."

"ขอให้สนุก อัล" ปั๊ง ไรทเตอร์ถีบ อัลลงไปในหลุม

"บ๊ายบาย อัลคุงถ้ามีไรให้ช่วยจะติดต่อไป"

"แกนะ แก ไรทเตอร์รรรรรรรร"

   "ชิ แกนะแก นี่ชั้นอยู่กลางป่างั้นหรอออ" อัลได้สลบไปพร้อมทั้งตัวของเขาที่เลือดไหลท่วมตัว เขามี ผมสีเลือด ตาสีเลือด สูง 175 รูปร่างเหมือนนายแบบ หน้าเหมือน ดารา และมี รอยสัก สีดำที่มือขวา ขึ้นมาถึงไหล่