คลั่งรักรัตติกาล

ทิวาเด็กหนุ่มวัย25ปี ที่ใช้ชีวิตรันทดมาตั้งแต่จำความได้ ต้องดิ้นรนตามโชคชะตากรรมที่ถูกกำหนดมาทุกชาติภพ 
จนในวันสุดท้ายของชีวิตที่สิ้นสุดลง พร้อมกับการจากลาของคนที่รักที่สุดเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ แม้เขาจะไม่เคยได้ยินคำว่ารักจากปากของผู้เป็นแม่เลยสักครั้ง กับเส้นฟางสุดท้ายของชีวิตที่เขาดิ้นรนมาตลอดได้ขาดสะบั้น
แต่การตายของเขากลับผลิกผัน ถูกพาไปยังอีกดินแดนที่เรียกว่าดินแดนวิญญาณ โลกหลังความตาย เขากลายเป็นดวงวิญญาณที่รอการไปเกิดใหม่ กับแสงสว่างของดวงวิญญาณของเขาที่มีแสงน้อยกว่าหิ่งห้อย แต่นั้นไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขา แต่ปัญหาจริงๆคือ เจ้าลูกอ๊อดยักษ์สีดำที่น่ารังเกียจที่ตนเก็บมาด้วย แต่ใครเล่าจะรู้ ว่าอยู่ๆเจ้าก้อนดำๆเจ้าลูกอ๊อดยักษ์ตัวนั้นที่เขาเก็บมาเพื่อจะมาทำเป็นอาหาร มันจะดันมาพูดได้ ทั้งยังด่าว่าเขาจนต้องเก็บมันมาเลี้ยงเป็นเพื่อนไว้แทน แต่แทนที่มันจะซึ้งใจที่เขาดูแลมันอย่างดี (ย้ำว่าอย่างดี) มันดันเอาแต่บ่นเขาว่าเขาทุกวัน จากที่เบื่อและเหงาจนกลายเป็นความผูกพันขึ้นมา

“ข้าเป็นถึงเจ้าแห่งความมืดที่เก่งกาจ อายุนับหมื่นๆปี เป็นถึงบุตรชายของเทพแห่งแสง ข้าคือผู้ที่สง่างามหาผู้ใดเทียบเคียงได้ในสามพิภพ แม้แต่เทพผู้ยิ่งใหญ่อย่างเจ้าจักรวาลยังเกรงใจในพลังอำนาจของข้า

แต่เจ้า...เจ้า!!! เจ้าดวงวิญญาณตาต่ำ เจ้ากลับกล้าจับข้าลงหม้อ เพื่อเป็นอาหารประทังชีวิตของเจ้า เจ้าช่างสามหาว บังอาจยิ่งนัก”

สวัสดีนักอ่านทุกคนที่แวะเวียนเข้ามาอ่านนิยายเรื่อง คลั่งรักรัตติกาล นะคะ นิยายเรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่แต่งขึ้นมาในแนวของชายรักชาย อาจจะยังเขียนไม่ถึงอารมณ์มากเท่าที่ควร ขออภัยไว้ตรงนี้เลยนะคะ

นักเขียนเพียงใช่เวลาว่างๆมาเขียนเล่นๆเท่านั้น เพื่อความบันเทิง ไม่ได้อ้างอิงเกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ใดๆทั้งนั้น เนื้อเรื่องเขียนขึ้นมาจากจิตนาการของนักเขียนเองนะคะ

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากจินตนาการของนักเขียนเอง ไม่ได้คัดลอกหรือดัดแปลงจากนักเขียนคนใด และไม่อนุญาตให้คัดลอกนิยายของนักเขียนยาจกเช่นกันค่ะ