นายท่านใจร้าย/ นายท่านไม่อ่อนโยน / นายท่านอย่ารุนแรง

เชาหลินยอมพลีกายให้ 'นายท่าน' ผู้ช่วยชีวิตด้วยความภักดี แต่เขากลับคิดตักตวงร่างกายของนางเพื่อเป็นบันไดก้าวไปสู่ตำแหน่งหมอหลวง ก้มหน้ายอมทนเพราะ 'รัก' แม้นายท่านจะใจร้ายกับนางสักเพียงใดก็ตาม

“ข้าขอพรหมจรรย์ของเจ้า...”

เป็นประโยคแรกและอาจเป็นประโยคเดียวที่เชาหลินได้ยินจากปากของผู้เป็นนาย

ดวงตากลมโตมองใบหน้าหล่อเหลาของนายท่าน นางกะพริบเปลือกตาลงเล็กน้อยแล้วตอบออกไปอย่างไม่ลังเล

“เจ้าค่ะ”

เขาโน้มใบหน้าลงจูบจ้วงริมฝีปากเล็กในทันทีราวกับจะกลืนกินคำตอบรับของนางเอาไว้ในร่างกายของเขาเสียกระนั้น มือหนาลามไล้บีบเฟ้นไปยังทรวงอกกลมกลึง เบียดชิดร่างกายหนันแน่นเข้าหาความอ่อนนุ่มที่น่าหลงใหล

“อื้อ อื้อ นะ...นายท่าน”

เชาหลินถึงกับระทวยอ่อน ไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าชายหนุ่มกำลังจับเรียวขาของนางให้อ้าออกก่อนจะจ่อ...