ราคะแห่งด้ายแดง

จูบรสสุรา

ขมปร่าทว่าหวานลึก มอมเมาให้มืดมัวใหลหลงยากจะถอดถอน

อีกทั้งบางสิ่งบางอย่างที่อัดแน่นอยู่ในกายนางได้ประทุออกมาราวกับดอกไม้เพลิง

ซ่านกระสานไปทั้งสรรพางค์กาย

ในท้องหมุนมวนราวกับมีฝูงผีเสื้อนับร้อยพันกระพือปีกไปพร้อมๆ กัน

ริมฝีปากกระด้างจูบจ้วงดุดัน ปลายลิ้นร้อนบีบบังคับให้นางเปิดริมฝีปากที่ปิดสนิทให้เผยอออก

แล้วดุนดันปลายลิ้นเข้าไปควานหาความหอมหวานราวกับน้ำผึ้งหายากแห่งเทือกเขาคุนเหม่ย

หวานจับใจ หวานจนแทบละลายหัวใจกระด้างของคนตัวโต

จู่ๆ เส้าเหิงก็ดึงริมฝีปากออกจากการจูบจ้วงอย่างแรง

แล้วกระชากร่างบางให้ยืนขึ้นก่อนจะกระหวัดเข้ามาไว้ในอ้อมกอดแข็งแกร่ง

“นับจากนี้ตัวเจ้าเป็นของข้า แต่ใจของเจ้าจะเป็นของใครข้าหาได้ไยดี!”