{รามเกียรติ์} โบกรักเข้าดวงหทัย

     สวัสดีค่ะ  ไรท์ใช่ชื่อจริงมาเป็นนามปากกากชื่อ กุลธิดา อายุ ๑๙ ปี  เรื่องนี้เป็นฟิคไทยเรื่องแรกของไรท์เลย  แน่นอนว่าภาษายังไม่แข็งแรงมากนัก  แถมยังเลือกเป็นรามเกียรติ์ที่ไรท์ไม่ค่อยได้อ่านแม้แต่สมัยที่ยังเรียนอยู่มัธยม  แต่ด้วยที่ได้ดูโขนพระราชทานจากทางยูทูปกับได้อ่านนิยายของคุณ StarCat, ลำนำ  แล้วก็อดที่จะมาลองเขียนไม่ได้  เนื้อเรื่องอาจจะผิดเพี้ยนไปตามประสาคนไม่ค่อยได้อ่านและตามที่ไรท์วางไว้ก็ตาม  ถึงยังไงไรท์ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ

     ปภาวีเป็นเทพธิดาที่มีความน่ารักน่าเอ็นดูกว่าความงาม นางซุกซนติดเล่นแต่รู้ความ ตัดสินใจเด็ดขาด แต่ความรักนางช่างสับสนวุ่นวายจนน่าปวดหัวนัก เดี๋ยวแม่พัดชีพวายให้กลับไปหาพระกาฬบิดาตนเสียหรอก

"เทพธิดาหรือม้าดีดกระโหลกกันเล่านี่"

"มันเรื่องของข้า  ข้ามานี่เพื่อมากันบุรุษของจากพี่ปัทมา"

"ทีบุตรพระพายไม่กันเล่า  มากันแต่ข้า  หรือว่าเจ้าหลงรักข้า  ปภาวี"

"พูดจาเฉไฉ  ถ้าข้าหลงรักท่านจริงดั่งคำท่านว่าแล้ว  ข้าคงจักดูแลเอาอกเอาใจท่าน  สงบปากสงบคำไม่ว่าท่านเช่นนี้ดอก"

"ก็ไม่แน่"

"พูดมากนัก  เดี๋ยวโบกให้ไปหาพระกาลบิดาท่านเสีย"