สามีข้าเป็นชายบำเรอ

#.......intro

ราตรีกาลแผ่ไปทั่วฉางอัน กลืนกินทั้งผู้คนทั้งบ้านเรือนทีละน้อย ทว่ามิอาจกล้ำกรายสู่เรือนสี่บรุษ หอชายบำเรอลือชื่อของเมืองหลวง

หอสูงสี่ชั้นตั้งอยู่สุดตรอกอันอี้ ฝั่งตะวันตกของตลาดตะวันออกอันครึกครื้น โคมสีเหลืองนวลสะท้อนแสงเทียนที่อยู่ภายใน ส่องประกายตั้งแต่ยอดหอไล่ลงมาถึงชั้นล่าง ไต่ไปตามกำแพงรั้ว แม้เป็นสถานที่ขายบริการแต่กลับให้ความรู้สึกนุ่มนวลแฝงความอ่อนโยน ต่างจากหอคณิกาที่แขวนโคมแดงอันยั่วยวนโดยสิ้นเชิง

เสียงพิณแว่วหวานเต็มไปด้วยชั้นเชิงของผู้เล่นสะท้อนออกมาไม่ขาดสาย ดึงดูดเหล่าหญิงสาวชั้นสูงของฉางอันทะยอยเดินผ่านประตูสีแดงสดเข้าไปทีละคน

สตรีเหล่านี้ดูไม่ยากว่าผู้ใดเคยมาเยือน ผู้มาใหม่มักสวมผ้าคาดใบหน้าเพื่อซ่อนเร้นความเขินอาย ผู้ที่มาบ่อยครั้งล้วนเดินผึ่งผาย บางคนถึงกับทักทายผู้คนตั้งแต่ยามเฝ้าประตูไปจนถึงผู้ดูแลหอ

เสี่ยวเชี่ยนเป็นสาวใช้ประจำจวนสกุลมู่ นางมองหญิงสาวที่เดินผ่านประตูไปคนแล้วคนเล่า ถอนใจออกมาเล็กน้อยก็เดินตามสตรีพวกนั้นไป

"แม่นางเสี่ยวเชี่ยน เชิญๆ!" เสียงชายสูงวัยเครายาวประมาณคืบที่ตัดเป็นทรงสามเหลี่ยมได้รูปรีบเดินเข้ามาต้อนรับนางอย่างคนคุ้นเคย

เสี่ยวเชี่ยนแย้มยิ้มตอบ นางไม่ได้สวมผ้าปกปิดใบหน้าแต่เดินมาอย่างเปิดเผย "นายท่านใหญ่ วันนี้คุณชายซินซิวรับแขกหรือไม่?"

คุณชายซินซิวนางเอ่ยถึงนั้นไม่ใช่ชายบำเรอทั่วไป เขาเป็นถึงบุรุษเบญจมาศ หนึ่งในบุปผาสี่ฤดูของหอ คนที่จะเรียกหาเขาได้นั้น หากมิใช่ต้องทุ่มเทเงินทองเป็นหีบเกรงว่าปลายนิ้วของเขาก็คงไม่มีโอกาสได้ยล

ลำพังเสี่ยวเชี่ยนเองก็ไม่ได้มีเงินมากมายเพียงนั้น อย่าว่าแต่ชายบำเรอทั่วไปเลย ชายบำเรอชั้นล่างนางก็ไม่มีปัญญาใช้จ่ายเพื่อพวกเขาหรอก แล้วนางมาที่นี่เพื่ออันใดน่ะหรือ ย่อมต้องมาเพื่อคุณหนูของนาง

นายท่านใหญ่ผู้ดูแลประจำหอฉีกยิ้มกว้างเอาใจด้วยรู้ว่าคุณหนูของเสี่ยวเชี่ยนมิใช่ชนชั้นต่ำทราม หากเป็นสตรีอื่นมาถามหาคนดังของหอ เขาคงต้องซักถามถึงเงินในกระเป๋าเสียก่อนว่ามีมากแค่ไหน แต่เพราะคุ้นเคยกับนายบ่าวคู่นี้จึงรีบกระซิบข้างหูเสี่ยวเชี่ยนแทน "วันนี้ซินซิวไม่ได้รับแขกใด แม่นางเสี่ยวเชี่ยนเข้ามารอสักครู่ ข้าจะให้คนไปเรียกเขามาพบท่าน"

เสี่ยวเชี่ยนกลับส่ายหน้า "ข้าเพียงมาเรียกเขาไปพบคุณหนู ยังต้องรีบกลับไปทำธุระที่อื่นอีก รบกวนนายท่านใหญ่แจ้งคุณชายว่าคุณหนูส่งเกี้ยวมารออยู่ที่หน้าตรอกแล้ว"

"ขอรับๆ ข้าจะให้เด็กๆไปเรียกเขาไปประเดี๋ยวนี้เลย" นายท่านใหญ่รีบหมุนตัวกลับไปในหอทันที 

เสี่ยวเชี่ยนชะเง้อตามก่อนจะหมุนตัวเดินจากไป

***********