ลิขิตรักข้ามเวลา(รีไรท์)

"ท่านเขมจำดิฉันไม่ได้หรอเจ้าคะ" ภาพหญิงสาวสวมชุดโบราณ "ท่านเขม"

เขาสะดุ้งตื่นขึ้นพร้อมเสียงหอบเหนื่อย

'เธอเป็นใครกันแน่' เขาพูดขึ้นคนเดียวและยังพยายามคิดให้ออกว่าผู้หญิงในฝันเธอเป็นใครกันแน่

ตั้งแต่ทำคดีของโบราณก็เห็นแต่ภาพเธอทั้งในความฝันและความคิด

---

"ช่วยด้วย! ช่วยข้าด้วยใครก็ได้" เสียงร้องตะโกนขอความช่วยเหลือดังก้องทำให้คนร่างสูงรีบยันตัวลุกวิ่งไปตามเสียงขอความช่วยเหลือ

"เอ็งหนีข้าไม่พ้นหรอก มาเป็นเมียข้าเถอะ" ชายร่างใหญ่นั่งคร่อมทับร่างเล็กก่อนจะฉีกเสื้อผ้าของเธอออก

เธอพยายามใช้มือปิดหน้าอกของตัวเองเอาไว้ก่อนที่เขาจะกระโดดถีบชายร่างใหญ่จนกระเด็นไปอีกทาง

"นี่เอ็งเป็นผู้ใดกัน บังอาจมาถีบข้า"

เขาต่อสู้กับชายร่างใหญ่ต่อหน้าเธอที่หวาดกลัว จนชายผู้นั้นล้มลงและรีบวิ่งหนีหายเอาตัวรอด

"คุณเป็นอะไรไหม" เขาเดินเข้าไปถามเธอที่ตัวสั่นเทา

'เธอคือผู้หญิงที่อยู่ในฝันฉันหรือว่าฉันจะอยู่ในฝัน'

'แต่จะเป็นฝันได้ยังก็ฉันมาจับโจรที่ป่าแล้วก็มาอยู่ตรงนี้'

เขาทะเลาะกับความคิดของตัวเองก่อนจะได้สติเพราะเสียงเล็กของคนร่างบางตรงหน้า

"ขอบน้ำใจเจ้าค่ะที่ช่วยข้า"