บัดดี้...ที่รัก (HELLO BUDDY)

     เราเคยได้ยินคนพูดบ่อยๆว่า นิยายบางครั้งก็เอามาจากชีวิตจริง สำหรับเราไม่อยากจะพูดเลยมโนเองล้วนๆ เราคิดเพียงว่า เพราะชีวิตจริงบางครั้งเราก็กำหนดเองไม่ได้ แต่สำหรับในนิยายเราอยากให้ตัวละครที่เราแต่ง มีทิศทางไปทางไหนเราสามารถกำหนดให้มันได้ ไม่ว่าจะจบแบบสุข หรือเศร้าเคล้าน้ำตา อยู่ที่ปลายปากกานักเขียน บ่อยครั้งที่เราดูหนังดูละคร แล้วเราอยากให้มันเป็นไปตามที่เราคาดหวัง แต่บางครั้งก็ผิดหวัง เราเลยอยากแต่งนิยายที่เป็นความคิดของเราเอง บางตอนอาจจะไม่ค่อยสมูท หรือสมเหตุสมผลเท่าไหร่ แต่ก็บอกแล้วไงว่าเราอยากให้เป็นแบบนี้  ฮ่าๆๆ 

     เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกในชีวิตเรา ถามว่าคาดหวังจะมีคนเข้ามาอ่านไหม บอกตามตรงอีกเหมือนกันมันก็พอมีบ้าง สักคนสองคนก็ยังดีอ่ะนะ เราจะได้มีเรี่ยวแรงแต่งต่อ ไม่ใช่เพราะอะไร เราแต่งได้แค่ช่วงพักกลางวันแค่เพียงวันละชั่วโมงเท่านั้น บางวันมีจินตนาการว่ามันควรจะเป็นแบบนั้น ตอนต่อไปน่าจะเป็นแบบนี้ บางครั้งต้องย้อนกลับมาแก้ตอนเก่าให้มันอ่านง่ายขึ้น หนึ่งตอนของเราเลยใช้เวลาแต่งนานเป็นพิเศษ หมดละไม่รู้จะพูดอะไรต่อ ฮ่าๆๆ ขอให้รู้เพียงว่าเราตั้งใจแต่เรื่องยาวเรื่องนี้มากก็แล้วกัน แล้วพบกันในตอนนะครับ

     สุดท้ายขอขอบคุณพี่ๆน้องๆเว็ปเด็กดีที่ช่วยต่อเติมจินตนาการของเรา ให้โลดแล่นออกมาเป็นตัวอักษร ถึงแม้จะไม่มีใครเข้ามาอ่านก็ตาม แต่เราจะยังคงแต่งต่อไปเพื่อตามความฝันของเราเอง...สู้ๆนะ(ตัวเรา) 

     ปล.เรื่องที่เราแต่ง ไม่ว่าจะเป็นมหาลัย สถานที่ บุคคล หรือกิจกรรมวิชาชีพต่างๆ ล้วนแต่เป็นสิ่งที่เรามโนเองทั้งสิ้น ไม่ได้มีเจตนาที่จะลบหลู่สถานที่ หรือเหยียดเพศแต่อย่างใด เรื่องนี้จะเป็นแนว18+ อาจมีคำพูด หรือมโนภาพที่ไม่เหมาะสมกับผู้ที่อายุต่ำกว่า18ปี เพราะฉนั้นผู้ที่มีอายุต่ำกว่า18ปีควรเรียกพ่อแม่ผู้ปกครองมานั่งอ่านเป็นเพื่อนด้วยจะเป็นการดีนะครับ

                                                                                                       ขอบคุณเป็นอย่างสูง

                                                                                                                          KOVY