(นิยาย) ลองอ้อนวอนฉันสิ

"แค่เห็นหน้าเธอ ฉันก็อยากจะยัดปืนเข้าไปในจิมิอันคับแคบของเธอแล้วกระแทกให้แหลก" เสียงโลหะกระทบกันดัง แคล็ค! อย่างน่าขนลุกดังขึ้นระหว่างขาของเธอ ในขณะที่อสูรร้ายแสยะยิ้มเย็นยะเยือกแล้วกระซิบข้างหูเธออย่างอ่อนหวาน "ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ทำลายมดลูกของเธอหรอก เพราะเธอต้องท้องลูกของหมูอ้วนราชวงศ์ที่เธอเกลียดชังยังไงล่ะ" *** “แซลลี่ กลิ่นเธอหอมจังนะ” ร้อยเอกลีออน วินส์ตัน อสูรร้ายหยาบโลนที่สวมหน้ากากเป็นขุนนางเคร่งครัดและสง่างาม เขาเป็นแค่ไอ้หมาลามกที่ตื่นเต้นกับกลิ่นเลือดที่สาวใช้ในห้องทรมานปล่อยออกมาเท่านั้น แต่ในวินาทีที่ชื่อของเธอหลุดออกมาพร้อมกับเสียงกรีดร้องจากปากของสายลับกองกำลังปฏิวัติ เขาก็กลายเป็นไอ้หมาลามกที่ตื่นเต้นกับสายลับคนนั้นแทน “ฉันพยายามอดทนเพราะไม่อยากรังแกเด็กดีๆ แต่ตอนนี้ไม่จำเป็นต้องอดทนอีกแล้ว ขอบคุณนะ แซลลี่” เมื่อลีออน วินส์ตัน ถอดหน้ากากขุนนางออก… “ไม่ใช่ เกรซ” เกรซถามตัวเอง ในวัยเด็ก เธอเป็นคนพบเจออสูรร้าย หรือเป็นคนสร้างมันขึ้นมากันแน่ ในท้ายที่สุด เธอต้องยอมทำข้อตกลงอันน่าขยะแขยงกับศัตรูเพื่อปกป้องกองกำลังปฏิวัติ “ขอร้องสิ” “อึก แรงกว่านี้ อีก แรงๆ สิ” ทุกครั้งที่ต้องอ้อนวอนขอชีวิตจากศัตรูอย่างน่าสมเพช เธอก็สาบานกับตัวเองไว้ว่า สักวันหนึ่ง ฉันจะทำให้แกต้องพบกับจุดจบที่น่าอนาถ ในตอนนั้น ค่อยมาขอร้องฉันละ เพราะสิ่งที่แกจะได้รับ มีเพียงแค่ความเสียใจเท่านั้น