คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ยายเลี้ยงใจร้าย VS หลานเลี้ยงใจร้าย(กว่า)-1
ไนท์แสเิลึ้นื่อลือาเรื่อวามสะอาสวยาม มาามโรารี่้าวลารถม้าหรูหราอลอร์แรมั่น ามมา้วยเมลานี่นาม ร่าามส่ายืนหน้าเิใ้สายามออย่าเหยียๆ ทหารรับใ้ยืนนิ่สวมหมวพู่สีแสหลัรผึ่ผาย มีเพียสายาที่ใ้มอผู้มาเยือน
“ไม่ทราบว่าะให้แ้ับท่านหิว่าผู้ใมาเยือนอรับ”
เป็นเสียเย็นราบเรียบออนบัเล่อร์ ร่าสูสวมเรื่อแบบสีน้ำเ็นเ้มเรียบริบ
อนผู้แ่ายเนี๊ยบั้แ่ศีรษะรปลายเท้า
ใบหน้าาวีนั้นเิึ้นสูอแ็ั้เิ ใบหน้าเรียบเหมือนรูปสลัมีเพียสายาหลุบมอสรีทั้สอรหน้า
มาามโรารี่ไม่เยอบหน้าพ่อบ้านผีิบนนี้เลย วามาวีเหมือนนไม่เยเอแทำให้วามหล่อเหลาอเาหายไปหม ั้แ่ที่นามาเยือนไนท์แลเิลรั้แรนา็ถูพ่อบ้านผู้นี้เหน็บแนมั้แ่เรื่อารแ่ายที่ไม่เ้าับานเลี้ย ไปนระทั่มารยาทารพูุยบนโ๊ะอาหาร
อนรีบวบม้าลับาบ้านทันทีที่ไ้่าวแ้าเลี้สโนว์ไวท์ พริบาร่าสูโย่็ยืนัวรแหน่วอยู่ในำแหน่พ่อบ้านอันับหนึ่ เพื่อ้อนรับแพิเศษโยเพาะ ริมฝีปาบายิ้มเหยียทั้ๆที่ำไ้ว่านรหน้าเป็นใรแ่เา็แสร้ทำเป็นถาม
“เอะ!พวั้น่ำ” เป็นเสีย่อนอาปาามอเมลานี่ อนยัยืนวาประู้วยวามสุุม เารัษามานิ่เอาไว้ไม่แม้แ่ปรายามอเมลานี่หรือยับเท้า สาวน้อยัริมฝีปาัวเอ้วยวามไม่พอใ นรับใ้ั้น่ำลับมอพวเธอ้วยสายาแบบนั้น
'เหยียหยามราวับนั้นสูอย่าพวเธอเป็นเพียเศษยะ'
มาามโรารี่รีบับมือลูสาวเอาไว้่อนที่นาะอาละวาโวยวาย นิสัยเอาแ่ใอเมลานี่สร้าวามเือร้อนให้ับนามานั่อนัแล้ว
ราวนี้นา้อวบุมวามประพฤิอลูสาวไม่ให้นาไ้่อวามวุ่นวายให้เสียาน
แรบีบามืออแม่ทำให้เมลานี่ยอมสบปาสบำ
“อน่วยไปแ้ับท่านหิินเทียว่าันมาามโรารี่แห่อนวอนมาอพบ”
“อรับ รุารอสัรู่”
อนยืนัวรหน้าเิแล้วหมุนายเินเ้าไปภายในโยปล่อยให้สอแม่ลูยืนาแ็รอ
ประูบานให่ปิลเบาๆอนรีบวิ่รึ้นไป้าบนทันที
“เลี้ไนท์อรับพวนายืนรออยู่้านอแล้วอรับ”
“ีปล่อยให้รอไป” สโนว์ไวท์นั่อ่านหนัสือเียบๆ อนเินลับยัเ้าอี้ให่้าเาผิิบาร้อนๆแทะเล็มุ๊ี้สบายใ
"านอนายเป็นยัไบ้า"
"ราบรื่นีอรับ" ารสนทนาบลเพียเท่านั้น สโนว์ไวท์อ่านหนัสือ่อ อนเอ็ิบาร้อนสบายใรอเวลาเท่านั้น
สอแม่ลูยืนรอนาแ็็ไม่มีวี่แววว่าะมีใรมารายานหรือเิพวนาเ้าไปภายในปราสาท เมลานี่นาเริ่มหมวามอทนยมือึ้นทุบประูไม้บานให่ไปแรๆ
...แอ๊!...ประูเปิออ้าๆ ปราร่าสูับหน้าีๆออนยืนอยู่ ใบหน้าเิริมฝีปาบาเรียบเม้นสนิท
“พวุวรรัษามารยาทในารรอเป็นเลี้วรมีวามอทน”
“แ!พวั้น่ำ” เมลานี่แผเสีย
“ถ้าอย่านั้นพวั้นสูอย่าพวท่าน็ไม่วรมาเหยียบสถานที่อนั้น่ำ”
เป็นเสียหวานั้อาั้นบน ใบหน้าสวยมับร่าเพรียวอสโนว์ไวท์ยืนเท้าระเบียอยู่บนั้นสอแ่ลับไร้ร่าอินเทีย
“เลี้ไนท์”
มาามโรารี่ย่อายลเอ่ยทัทาย้วยมารยาทส่วนมืออี้ารีบึมือลูสาวให้ทำาม
ารระทำนั้นอยู่ในสายาอสโนว์ไวท์ หิสาวยิ้มเหยีย
“มาามโรารี่ถ้าบุรสาวอท่านไม่ิะแสิริยาทัทาย็ไม่ำเป็น้อึันบัับนาเพราะ้าถือว่าไม้แ่อย่านาัยาะแ้ไเรื่อมารยาทับนาอนนี้ิว่าสายไป” มาามโรารี่ึาใส่นาหันไปหยิเมลานี่แรๆ ัฟันรอ
“นัลูโ่”
สโนว์ไวท์้าวเินลบันไหินอ่อนลมา้าๆท่วท่าอนาส่าามสมเป็นเลี้
สอไหลผึ่ผายใบหน้าสวยมเิร
หิสาวสวมาเายาวสีำสวมบูทหนัแะสีเียวับาเ
เสื้อแนยาวสีน้ำเินเ้มพับแนถึ้อศอ
“เินั่”
หิสาวผายมือเื้อเิ
“อนน้ำาไม่้อสัรู่มาามับบุรสาว็ะลับ”
“อรับ” าร้อนรับทีู่เหมือนมีมารยาทอสโนว์ไวท์บอเป็นนัยให้ับมาามโรารี่ว่า
‘ลับไปะทีิยะ’
...มี่อ...
ความคิดเห็น