เสียใจ เสียความรู้สึก เหงา

วันแรกครั้งแรก เราอยู่คนเดียวมาตลอดทั้ง 6 ปี เรานั่งนิ่งเงียบมาตลอด ไม่พูดไม่จากับใครเลย รู้จักคุณค่าของชีวิตเราดี รู้จักคุณค่าของงานที่เราทำอยู่ตอนนี้ เราไม่ใช่คนที่จุกจิกจู้จี้ขี้รำคาญสักหน่อยเลย เราไม่ใช่เด็กพิเศษที่พูดไม่รู้เรื่องเลย เวลากินข้าวคนเดียว นอนคนเดียว ทำงานคนเดียวมาตลอด ปกติแล้วเราเหงา อยากมีเพื่อนเล่นด้วย แต่ว่าทำไม เราไม่มีความสุข ทุกข์ใจมาตลอดทั้ง 2 ปี เราหมดความรู้สึก เราทำทุกอย่าง เราหมดแล้ว เราหมดกำลังใจหมดทุกอย่าง ไม่มีเหลือแล้ว เราไม่ได้รักเค้าแล้ว หมดกำลังใจ หมดแล้วแทบไม่มีเหลือกำลังใจ หมดกำลังใจหมดทุกอย่าง พอได้แล้ว ต้องการอะไรอีกจากเรา ไม่เหลือทั้งเพื่อน เราขอกลับไปอยู่กับพรรคพวกเราดีกว่า พรรคพวกเป็นที่ที่ให้เรากลับไปหา
First day first We have been living alone for 6 years, we sat quietly. Do not say no to anyone. Know the value of our lives. Know the value of the work we do now. We are not fussy about nagging. We are not special kids who do not know anything about it. Time to eat alone, work alone alone. Normal we are lonely I have a friend to play with, but why we are not happy. We have been suffering for 2 years. We do everything we do, we all discouraged everything. None left I do not love them, then I'm almost discouraged. We all want to get out of it. No more friends. Let's go back to our party better. We are the place where we go back.
最初の1日目私たちは6年間一人で暮らしており、静かに座っていました。誰にも言わないでください。私たちの生活の価値を知る。私たちが現在行っている仕事の価値を知る。私たちはかわいそうではない。私たちはそれについて何も知らない特別な子供ではありません。一人で食事をする時間、一人で一人で仕事する時間。私たちは孤独です私は遊ぶ友人がいますが、なぜ私たちは幸せではありません。私たちは2年間苦しんできました。私たちはすべてのことをやり、私たちはすべてを落胆させました。左にない私はそれらを愛していない、それから私はほとんど落胆します。我々はすべてそれから抜け出したい。もう友達はいない。私たちの党にもっと戻りましょう。私たちは戻ってくる場所です。
第一天第一天我們獨自生活了6年，我們靜靜地坐著。不要對任何人說不。了解我們生活的價值。了解我們現在所做工作的價值。我們並不挑剔嘮叨。我們不是特別的孩子，對此一無所知。是時候獨自吃飯，獨自工作了。正常我們很孤單我有一個朋友可以玩，但為什麼我們不開心。我們已經痛苦了2年。我們做我們所做的一切，我們都勸阻一切。沒有人離開我不愛他們，然後我幾乎氣餒。我們都希望擺脫它。沒有更多的朋友。讓我們回到我們的聚會更好。我們回去的地方。