เจ้าสาวรสขม

“คอยดูเถอะ ถ้าฉันเอาไอ้รอยมือคุณที่แขนฉันไปให้พ่อดู รับรองได้ว่าพ่อตีกบาลคุณแน่”

“งั้น ? อ๋อ จะฟ้องพ่อ ได้สิไม่มีปัญหา งั้นก็ฟ้องให้ครบล่ะ” เขากดลิฟต์ให้ค้างไว้โดยไม่สนใจว่าตอนนี้อยู่ที่ชั้นไหน แล้วสาวเท้าเข้าไปหาคนขี้ฟ้องที่กล้าท้าแต่กลับถอยหลังหนีไปจนสุดมุมลิฟต์

“จะทำอะไร หยุดนะ อย่าเข้ามานะ !”

“รอยที่แขนรอยเดียวอาขลุ่ยคงไม่ทำฉันกบาลแตกหรอก แต่ถ้าอาขลุ่ยเห็นรอยอื่นก็ไม่แน่ อย่าลืมให้พ่อเธอดูให้ครบทุกรอยล่ะ”

วินาทีต่อมาเขาก็พุ่งเข้าใส่จับมือสองข้างของเธอไขว้หลังรวบไว้ด้วยมือข้างเดียวของตัวเอง ขาทนีย์เตรียมเอาเข่ากระแทกหว่างขาเขาอย่างไม่ยอมแพ้แต่ก็ติดที่กระโปรงแคบไม่พอ เขายังเข้ามาประชิดจนไม่มีระยะขยับตัว ยิ่งเธอดิ้นเขาก็ยิ่งบีบข้อมือเธอให้เจ็บ มืออีกข้างที่ว่างบีบลงที่ทรวงอกของเธอแบบไม่ออมแรง พอเธอตั้งท่าจะร้องเขาก็ก้มลงหาเนินเนื้อเหนือทรวงอีกข้างแล้วกัดไม่เต็มแรงนัก จากนั้นก็ขยับปากกัดและขบเม้มไปทั่ว ปล่อยให้เธอกรีดร้องออกมาอย่างไม่สนใจ พอสาแก่ใจแล้วเขาก็ถอยห่างมายืนดูผลงานด้วยรอยยิ้มมุมปาก

“สารเลว ! รังแกผู้หญิง” น้ำตาเธอเอ่อคลอ ทั้งเจ็บตัวทั้งเจ็บใจ

“อยากฟ้องพ่อไม่ใช่เหรอ ฟ้องให้หมดทุกรอยล่ะ เผื่ออาขลุ่ยจะตีให้ฉันหัวแบะอย่างที่เธอขู่” อิฐาเย้ยหยัน ก่อนจะหันไปกดให้ลิฟต์ทำงานต่อ ทิ้งให้เจ้าสาวยืนน้ำตาซึมอยู่เบื้องหลัง

.........

พี่อิฐกะนู๋ขนม เป็นนิยายที่แต่งเรื่องแรกของเกลียวหวานค่ะ ขอกำลังใจเป็นคอมเมนต์ให้ด้วยนะคะ ติก็ได้ชมก็ดีคร่า จะได้เอาไปปรับปรุงตัวเองค่ะ  ^^