เกมส์ตัวแทนพระเจ้า

ณ ดินแดนแห่งนึงที่อยู่เหนือความเข้าใจของทุกสรรพชีวิต การจะมาสู่ดินแดนแห่งนี้ได้จำเป็นต้องเดินทางข้ามผ่านดวงดาวและกาแล็กซีมากมายจนกระทั่งออกมานอกเอกภพที่มีขนาดไร้มาตรและเท่านั้นก็ไม่เพียงพอ…ไม่สิไม่ถึงครึ่งทางด้วยซ้ำ  ผู้ที่ต้องการจะมายังที่แห่งนี้ต้องเดินทางจนหลุดพ้นขอบเขตของพหุจักรวาลขึ้นไปสู่ขอบเขตของมิติที่สูงกว่าเส้นเวลาและความเป็นจริงแถมยังต้องเดินทางไปให้สูงขึ้นอีกเหนือขอบเขตพหุมิตินับอนันต์เหนือขอบเขตของผู้สร้างและไรท์เตอร์ไซเคิลสู่ดินแดนที่ไร้กฎเกณฑ์ ท่ามกลางมิติสีขาวมีบ้านขนาดกลางอยู่แม้มันจะเหมือนบ้านธรรมดาที่ไม่ได้หรูหราหรือโบราณน่าพิศวงว่าตามตรงมันดูธรรมดาด้วยซ้ำแต่ใช่ที่นี่แหละที่ ๆ อยู่เหนือความเข้าใจ ภายในห้องนั่งเล่นขนาดกลางทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่มีทั้งทีวีและโซนครัวจะบอกว่าครบเครื่องหรือบ้านมันแค่หลังเล็กดีล่ะเนี่ย ที่ใจกลางของห้องมีโต๊ะไม้ทรงกลมตั้งอยู่และมีคนประหลาดห้าคนนั่งนิ่งเงียบไม่ขยับเอาแต่จ้องมองกันและกันอย่างน่าขนลุก

“คราวนี้จะเล่นอะไรดีล่ะเนี่ย?” เด็กสาวไว้ผมสั้นยาวเพียงถึงช่วงคอสีชมพูพูดจาด้วยท่าทางเบื่อหน่ายและก้มหน้าเล่นลูกแก้วประหลาดขนาดเล็กเทียบได้เพียงปลายนิ้วก่อนจะเหลือบมองดูดวงดาราประกายในลูกแก้วและกล่าว “ทำลายพหุมิตินี้ทิ้งดีไหมนะ”

“ไม่เอาน่ามิลกี้ยังไงเธอก็เป็นเทพนะอย่าทำลายชีวิตจำนวนนับไม่ท่วนตามใจตัวเองสิ” หญิงสาวสวมชุดนักเรียนจ้องมองเข้าไปยังดวงตาโลหิตขอคู่สนทนาด้วยดวงตาหลากสีที่ทั้งงดงามและน่าขนลุกในเวลาเดียวกัน เส้นผมสีหิมะบริสุทธิ์และการแสดงสีหน้าทำให้บุคลิกของหญิงสาวดูเย็นชาทั้ง ๆ ที่    ‘ฉันก็อยากหาอะไรทำเหมือนกันแต่เทพสูงสุดมารวมกันเยอะขนาดนี้มันไม่จับตาดูไม่ได้ แล้วทำไมต้องบ้านฉันด้วย!?’ นางบ่นในใจไม่พักเลย

“ตัวเองก็เคยทำลายจักรวาลเป็นว่าเล่นแท้ๆ….จริงสิ! มาเล่นเกมส์กันเถอะมาแข่งขันกัน!”อยู่ๆเทพีมิลกี้ก็ไฟติดและลุกขึ้นพร้อมแสดงความตื่นเต้นออกมาทางสีหน้า

“เกมส์?” เทพีงามเอียงคอพลางกระพริบตาพร้อมจ้องมองอีกฝ่ายอย่างกึ่งสงสัยกึ่งสนใจ

“ใช่ถ้าพวกเราตีกันเองไม่ได้เพราะพลังมากเกินไปงั้นก็แค่สร้างตัวแทนมาตีกันซะสิง่าย ๆ ”

“สร้างมันออกจะเปิดช่องโหว่ให้โกงเกมส์มากไปหน่อยนะ เรามาทำกติกาให้ชัดเจนและจำกัดขอบเชตของเกมส์กันดีกว่า” เทพหนุ่มภายใต้ชุดคลุมสีขาวปกปิดใบหน้าและร่างกายพูดด้วยวาจาทุ้มนุ่ม น้ำเสียงดูสุขุมและเจ้าเล่ห์ในเวลาเดียวกัน

“เฮ่อ~ เอาจนได้สิน่า” หลังเทพีผู้มีดวงตาหลากสีถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายพวกเทพก็หารือกันจนได้ข้อสรุปและกำลังจะเข้าสู่ตอนแรกแต่ก่อนอื่น…

.

.

.

“เพียร์อย่าลืมเตือนผู้ชมด้วยล่ะ” เด็กสาวผมสั้นเตือนเทพีสาว

“จริงด้วยสิเกือบลืมไปเลย อะแฮ่ม~ เนื้อหาทั้งหมดเป็นสิ่งที่ถูกสร้างเพื่อความบันเทิงจะมีบางตอนที่มีเนื้อหารุนแรงจะติดncไว้ให้และจะมีคำเตือนในตอนด้วย อะไรที่ไม่ดีก็อย่าเลียนแบบไปใช้ล่ะ”