ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO
INTRO
"ไอ้ฮิม ไอ้หน้าเถื่อนคนนั้นมัน ไอ้บัง นักเลงประจำคณะวิศวะนี่หว่า มันมองหน้ามึงทำไมว่ะ ?" ไอ้มาร์คพูดแล้วสะกิดไหล่ผม ไอ้เชี้ยมาร์คนี่ กูกำลังซื้อน้ำอยู่ ไอ้เชี้ยนี่สะกิดอยู่นั่นแหละ ผมยืนต่อแถวซื้อน้ำแดงที่โรงอาหารกลางของมหาลัย โรงอาหารนี้คณะไหนจะมาแดกข้าวก็ได้ ผมเลยมา เพราะข้าวที่โรงอาหารคณะผมมันไม่ค่อยอร่อย ผมหันไปมองทางที่ไอ้มาร์คบอกผม เออ ไอ้ห่านนี่มองหน้ากูจริงๆด้วย ไอ้ฟาย
"มองหน้ากูทำไม ? หน้ากูเหมือนผัวมึงหรอ ?" เหมือนปากผมจะไปสะกิดติ่งโทสะของมัน มันรีบพุ่งเข้ามากระชากคอเสื้อผม
"ไอ้ห่านี่ ไม่รู้หรือไงว่ากูเป็นใคร ?!!" มันพูดเสียงดัง ไอ้มาร์ครีบมาช่วยผมให้หลุดจากการกระชากคอของไอ้หน้าเถื่อนนี่
"มึงไม่รู้ว่ามึงเป็นใคร กูจะรู้ได้ไงว่ะ" ผมไม่วายกวนตีนมัน
"มึง!!!!"
ผลั๊วะ !!!!!
มันปล่อยหมัดใส่ผม ไอ้สาสสสสส คิดว่ามีมือคนเดียวรึไง
ผลั๊วะ !!!!
ผมปล่อยหมัดคืนมัน
"มากันแค่สองคนมึงคิดว่าจะสู้พวกกูได้หรอ ?!!"
"มึงก็อย่าหมาหมู่ดิวะ กากว่ะ รุม ใช่ป่ะไอ้มาร์ค" ผมไม่เคยกลัวใครอยู่แล้ว เหอะ
"เออ ใช่ แต่ไอ้ฮิม มึงมีเรื่องตอนนี้ไม่ได้นะเว้ย คาบบ่ายมีเข้าแลปนะ มึงอย่าลืม" โห๊ยยยยย ไอ้เชี้ย ซวยแล้ว บ่ายมีเข้าแลป ผมว่าจะสู้กับไอ้พวกห่านี่สักหน่อย
"เหอะ กระจอกว่ะ เอาเรื่องเรียนมาอ้าง ไม่กล้าสู้กับกูก็บอกมา"
ผลั๊วะ !!!! ผมปล่อยหมัดใส่มันอีกหมัด ไอ้เชี้ยนี่ กูมีเรียน คณะกูไม่ได้สบายแบบมึง
"เหอะ กูเรียนแพทย์ ไม่ได้มีเวลาว่างมากัดคนอื่นแบบพวกมึง ถ้ากูเจอมึงที่ไหน มึงเห็นดีกับกูแน่ !!! กู คิมฮิมชาน จำไว้ให้ดีๆเถอะมึง !!!"
"เออ กูจะจำไว้ เจอหน้าสวยๆของมึงเมื่อไหร่มึงติดตีนกูแน่ !!!! กู บังยงกุก !!!! กูคนนี้แหละ จะทำให้มึงติดตีนกู !!!! ไป พวกมึง กลับ !!!" แล้วไอ้เชี้ยนี่ก็เดินออกจากโรงอาหาร
"มึงแม่ง ใจชิปเลยว่ะ มึงระวังๆพวกมันหน่อย พวกนี่มันแม่งนักเลง" มาร์คพูดกับผม
"เออ จะไปได้ยัง แม่ง จะได้เข้าแลป"
"เออ เดินดิว่ะ ไม่แดกแล้วข้าว" มาร์คเดินพร้อมขยี้หัวตัวเองแบบอารมณ์เสีย
ผมคิม ฮิมชานคนแมน แฟนไม่มี แถมดีกรีเป็นนักศึกษาคณะ แพทย์ศาสตร์ บ้านรวย รูปหล่อขนาดนี้ ทั้งผู้หญิงและผู้ชายต่างตกหลุมเสน่ห์ของผม เห็นผมหน้าหวานขนาดนี้ อย่าคิดว่าผมไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายนะ ที่สำคัญ ผมเป็นรุก ..
"ไอ้ฮิม วันนี้ 4 ทุ่มไปร้านเฮียท็อปปะวะ ?" ไอ้ซองกยู ถามผม
"มีใครไปบ้างวะ ? กูได้ยินข่าวว่า เรนพึ่งกลับมาจากอเมริกา แม่ง ชวนมันไปฉลองดิ นานๆพร้อมหน้าพร้อมตา" ไอ้มาร์ครีบโผล่มา ถึงพวกผมจะเป็นนักศึกษาแพทย์ แต่พวกผมก็ไม่ได้เรียบร้อยอย่างที่คุณคิด
"แหม ไอ้เชี้ยมาร์ค พอชวนแดกเหล้านี่หูผึ่งเลยนะมึง"ผมหันไปแขวะมาร์ค
"แต่วันนี้ มิสแมรี่ให้พวกเราทำรายงานกันนะ" อูฮยอน ผู้เรียบร้อยที่สุดในกลุ่ม พวงตำแหน่งแฟนไอ้ซองกยูพูดขึ้น
"รายงานไว้ทีหลังนะจ๊ะที่รัก วันนี้ไปฉลองกัน จุ๊บ" อิแป๊ะพูดเสร็จแล้วไม่พอ หันไปหอมแก้มเมีย ดีจริงๆมึง
"งั้นคืนนี้เจอกัน 4 ทุ่ม เดี๋ยวกูไปรับเรนเอง เคมั้ยพวกมึง โต๊ะวีไอพีด้วยนะเว้ยยย !!"ผมพูดพร้อมโบกมือลาพวกมัน แล้วรีบตรงไปที่จอดรถคณะผม แหม ไม่รีบได้ไง วันนี้นัดน้องนาราไปเดท ผู้หญิงอะไรไม่รู้ น่ารักชะมัด ทันใดที่ผมกำลังจะเปิดประตูรถสปอร์ตคู่ใจ
หมับ !!!
ไอ้เชี้ยไหนจับข้อมือกูไว้ว่ะ
"เอ้า ไอ้ห่านี่ กูจะกลับบ้าน"
"โถ่ น้องชาน พี่เอาของขวัญมาให้อะ" ไม่ใช่ใครครับ ไอ้รุ่นพี่คริส มันเต๊าะผมตั้งแต่ปีหนึ่ง จนตอนนี้ผมอยู่ปีสามแล้วแม่ง
"โอ้ยยยยย ปล่อยผมครับ ผมจะกลับบ้าน ไว้วันหลังนะ" ผมรีบสะบัดข้อมือกระโดดขึ้นรถ แล้วสตาร์ทเครื่องยนต์ รีบขับหนีพี่คริสเลยครับ
"คนอะไรว่ะ ตื้อชิปหาย กูไม่ใช่รับเว้ย !!! กูรุก !!" ผมบ่นคนเดียวในรถ
Rrrrrrrrr
"ฮัลโหล กำลังไปครับที่รัก ห้ะ !! อะไรนะ ทำไมได้ยกเลิก อ่อ โอเคครับ ไม่โกรธๆ ผมเข้าใจ งั้นวันหลังก็ได้ ครับๆ ถึงบ้านแล้วโทรบอกผมด้วยนะ" จู่ๆจางนาราก็ยกเลิกนัดเดทกับผม เฮ้ออออ กูจะไปทำไรดีวะเนี้ย ผมหักพวงมาลัยรถ รีบบึ่งกลับบ้านทันที
"ยองแจอ่า พี่ซื้อเค้กมาฝาก"ผมเดินเข้าบ้าน หิวถุงเค้ก ที่แวะซื้อก่อนถึงบ้านมาฝาก น้องชายบุญธรรมของผม คุณพ่อผมเป็นคนรับเลี้ยงยองแจ ผมก็เอ็นดูน้องเหมือนน้องชายแท้ๆ
"พี่ฮิมแชนนนน~~" เสียงเล็กหวาน รีบวิ่งเข้ามากอดผม ตอนนี้ยองแจอายุแค่ 5 ขวบ
"คร๊าบบบบ มาหม่ำๆเค้กเร๊วววว"
"คิดถึงพี่ฮิมแชนจังเยย โตขึ้นพี่ฮิมต้องแต่งงานกับยองแจนะ ยองแจจะเป็นเจ้าบ่าวให้พี่ฮิมเอง"
"ไม่ได้ครับยองแจ พี่สิต้องเป็นเจ้าบ่าว รีบกินเค้กเร็ว เดี๋ยวพี่แย่งกินนะ" ผมขู่ยองแจพร้อมขยี้หัวน้องชายบุญธรรมของผม ตัวแค่นี้ ริอาจเป็นเจ้าบ่าวพี่แล้ว ผมนี่ชักกลัวน้องตัวเอง
"พี่ฮิมไม่กินเหยอ ?" เด็กน้อยพูด พร้อมยื่นช้อนที่มีเค้กชิ้นเล็กๆอยู่มาทางปากผม ริมฝีปากยองแจเปื้อนครีมเค้ก ผมยกนิ้วปาดออกให้น้อง พร้อมกับอ้าปากรับเค้กชิ้นน้อยๆที่เด็กน้อยคนนี้กำลังป้อนผม
"พี่ฮิมกินแล้วนะ วันนี้ยองแจมีการบ้านมั้ย ?"
"ไม่มี น้องแจทำเสร็จแล้ว คุณครูให้วาดรูปน้องแจเลยวาดเสร็จแล้ว"
"ดีมากน้องแจ"ผมลูบหัวเด็กน้อยที่กำลังกินเค้ก
"คุณฮิมชานคะ อาหารเย็นเสร็จแล้วค่ะ"แม่บ้านเดินมาบอกผม
"ป่ะ ยองแจ กินข้าวเย็นกัน"
"อุ้มๆ พี่ฮิมอุ้ม " ผมก้มลงไปอุ้มยองแจ แล้วเดินไปที่โต๊ะอาหาร วันนี้พ่อไม่กลับมากินข้าวเย็นอีกแล้วสินะ สงสัยที่ โรงพยาบาลกำลังวุ่นวายละมั้ง ช่างเถอะ รีบกินข้าวแล้วรีบไปอาบน้ำแต่งตัว เตรียมเที่ยวดีกว่า
ติ๊ด ติ๊ด
เสียงเตือนจากโทรศัพท์เครื่องหรูของผมดังขึ้น
'อย่าลืมนะมึง 4 ทุ่มเจอกันผับเฮียท็อป ไปรับอิเรนอยู่คอนโดมันด้วย'
-มาร์ค-
_____________________________________________________
สวัสดีพ่อแม่พี่น้อง
เรามาลงอินโทรให้บรรดาแม่ยกบังชาน
เรื่องนี้ตัวประกอบเยอะ ==
ยังไงก็คอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะ
ไม่ก็มาเล่นแท็ก #แพ้ภัยบช เค้าจะอัพเดทผ่านทางนี้
รักทุกคน จุ๊บๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น