รักจริงยายแก้มป่อง

ผมชื่อโฟร์แล้ววันนี้ก็เหมือนวันทั่วๆไปของผมแต่เป็นวันสำคัญสำหรับใครหลายๆคนมันก็คือการเลือกเรียนต่อ

มอปลายที่ไหนดีดีสักที่หนึ่งแต่ทำไมผมถึงพูดอย่างนี้นะหรอเพราะผมไม่ชอบเรียนเลยคิดที่จะเดินสายอาชีพแทนแต่เพื่อนสมัยเด็กของผมขยั้นขยอที่จะลากผมไปเรียนมอปลายด้วย

เมย์ก็คือเพื่อนสมัยเด็กที่ผมว่ามา

เมย์:นี่คิดอะไรอยู่เนี่ยบอกฉันมาเลยนะเราเป็นเพื่อนสมัยเด็กกันนะถ้ามีความลับต่อกันเด็ดขาดเลยนะ

โฟร์:เฮ้อเธอจะมารู้ความคิดของเราได้ไงฮะเมย์เราก็บอกเลยนะเป็นเพราะเธอเราเลยต้องตามมาเรียนมอปลายด้วยเลยเนี่ย

เมย์:จะเป็นเพราะเราได้ไงพ่อแม่ของเธออยากให้เธอเรียนต่อต่างหากล่ะ

โฟร์:เเล้วเป็นเพราะใครล่ะที่ให้เธอไปคุยกับแม่พ่อฉันน่ะว่าฉันมีความสามารถในการเรียนเธอจะคอยดูแลฉันตอนเรียนเองหรือที่เธอบอกพ่อแม่ว่าฉันขี้เกียจเลยไม่ขึ้นมอปลาย

เมย์:หยุดพูดเรื่องนี้ได้แล้วนะเราไปกินข้าวกัน

โฟร์:เฮ้อจริงๆเลยเธอเนี่ยเอาแต่กินอยู่ได้กินเข้าไปทีตั้งเยอะตั้งแยะไปเก็บไว้ที่ไหนหมดเนี่ยถึงได้ตัวเล็กเท่านี้อยู่เนี่ย

เมย์:เขาไม่ได้เรียกว่าตัวเล็กย่าเขาเรียกว่าสเปคน่าทะนุถนอม

มิก:พวกนายนี่มาสายกันจังเลยนะเนี่ยไปจู้จี้ที่ไหนกันมาเนี่ย

โฟร์:พอเลยนะมิกนายก็รู้ว่าบ้านเราอยู่ติดกันไม่งั้นจะไม่ยอมมากับใหญ่กินจุนี่หรอก

โฟร์:ในความคิดนี่คือเพื่อนสนิทของผมอีกคนนอกจากยัยเมย์จอมกินจุชื่อมิกหนุ่มรูปหล่อเรียนเก่งกีฬาดีผมยังแปลกใจอยู่เลยคนอย่างนี้เนี่ยนะมาเป็นเพื่อนกับผม

เมย์:นายว่าใครกินจุนะเขาเรียกกินเก่งย่ะ

โฟร์:ครับๆไปกินได้เเล้ว

เมย์:อย่ามาทำเป็นไม่สนใจฉันนะ

มิก:รู้แล้วรู้แล้วไปเร็วเดี๋ยวมื้อนี้ฉันเลี้ยงพวกนายเอง

โฟร์:นายแน่ใจนะมิกยายนี่มันกินเก่งน่ะอย่าลืมครั้งที่แล้วนายจ่ายตังค์ไปตั้งเยอะ

มิก:ไม่เป็นไรนะเรื่องเพื่อนเเค่นี้ฉันเลี้ยงได้

เมย์:ดี มากเพื่อนฉันลำบากใจจริงๆที่นายได้มาเป็นเพื่อนกับโฟร์เนียคนอะไรขี้บ่นก็ไม่รู้

โฟร์:เฮ้อ....

จบไปด้วยค่ากินของยัยจอมกินจุที่เวลากินแล้วแก้มป่องสุดแสนจะน่ารักโดยราคารวมของอาหารมื้อนี้อยู่ที่ 1,500บาทไม่รวมส่วนลดอีก 10% ด้วย

จบตอน1