หมื่นวสันต์พันฤดู

...เกื้อ เธอช่างน่ารักเสียจริง

ที่แห่งนี้สร้างความกร้านโลกจากความไร้เดียงสามานักต่อนัก

สุดท้ายเธอเองก็จะเป็นเช่นนั้น เป็นดั่งที่เธอประณามหยามเหยียด

โอ และฉันจะรอวันนั้น วันที่เธอร่วงหล่นสู่ความโสมมอันเป็นจุดต่ำสุดในชีวิต

มันคงน่าอภิรมย์ไม่น้อยกระมัง

แด่ ปัญญาชนทั้งหลายที่วาดหวังยุคอันรุ่งเรือง ศิวิไลซ์ และเปี่ยมไปด้วย...มายาคติ

รัตนโกสินทร์ พ.ศ.  ๒๔xx

___________________________

สวัสดีใครก็ตามที่หลงเข้ามาค่ะ ฝากนิยายเรื่องแรกด้วยนะคะ สามารถติชมและให้กำลังใจได้นะคะ