ปริศนาเกมล่า

 " ไอ้เหี้ยกูบอกให้หยุด "

                  สองเท้าวิ่งไล่คนด้านหน้า เขาหวังจะวิ่งให้ทัน แม้คนด้านหน้าจะไม่มีทีท่าว่าจะหยุด แต่พวกเขาทั้งสองคนก็ไม่คิดจะหยุดเช่นกัน

                ชายปริศนาที่ใส่ฮูดสีดำ ก็หยุดลงเมื่อทางข้างหน้าเป็นทางตัน ทั้งสองที่วิ่งตามก็หยุดตาม

" มึงหนีพวกกูไม่พ้นแล้ว " 

              ลมหายใจเข้าออกอย่างช้าๆ เพราะเหนื่อยกับการวิ่งไล่ตาม ชายปริศนายังคงยืนนิ่ง แม้จะถูกจับได้ก็ตามแต่เขาก็ไม่มีท่าทางที่ตกใจ

" มึงบอกมาเดี๋ยวนี้ว่ามึงคือใคร " เหนือพูดไปทางคนด้านหน้า

" แล้วก็หยุดเกมบ้าๆนี่ด้วย " เพชรพูดเสริม

               และไม่ว่าเขาทั้งสองคนจะพูดไปทางคนตรงหน้ายังไง คนด้านหน้าก็ยังคงนิ่ง ไม่มีแม้จะตอบโต้กลับมา

" แต่ถ้ามึงไม่หยุด กูได้ฆ่ามึงแน่ "

ปริศนาเกมล่า

       ไอควันจากบุหรี่ลอยพ่นออกมาจากกลุ่มชายวัยรุ่นที่นั่งจับกลุ่มกันอยู่ข้างตึก เสียงเพลงที่เปิดอยู่ก็ถูกปิดลงจากใครบางคน

" เย็นแล้วว่ะ กูกลับก่อนนะ " เหนือลุกขึ้นพูดไปทางเพื่อนๆของพวกเขา

" กลับเร็วจังวะ อยู่ต่อก่อนดิ " กิวพูดดัก

" ไม่เอาอ่ะ ต้องไปช่วยแม่ขายของ ถ้าวันนี้กูไม่ไป ไม่มีเงินมาเลี้ยงบุหรี่พวกมึงแน่ "

" งั้นมึงรีบกลับเลยไอ้สัส " ดินพูดเสริม

           เหนือยิ้มเล็กน้อยก่อนจะส่ายหัวให้กับเพื่อนพวกเขา ที่ตอนนี้นั่งหัวเราะให้กับเขาอยู่ แม้ว่าพวกเขาจะเป็นเด็กที่พวกผู้ใหญ่ไม่ต้องการ ที่ทุกคนต่างพากันเอือมละอา แต่พวกเขาก็รักกันมาก พวกเขาไม่ใช่อันธพาล หรือพวกเล่นยา พวกเขาก็แค่เด็กวัยรุ่นธรรมดาๆกลุ่มหนึ่ง ที่โดนแบ่งแยกออกจากพวกผู้ใหญ่เพียงเพราะสิ่งที่เขาเป็น ก็เท่านั้นเอง