Be Happy

"ในค่ำคืนหนึ่ง

ณ ห้องมืดสลัว มีเพียงแค่แสงไฟสีเหลืองนวลจากหลอดไส้ดวงเล็กๆที่ห้อยลงมาจากเพดาน สาดส่องให้เห็นแค่ชายที่มีถุงผ้าคลุมหัวถูกมัดอยู่บนเก้าอี้เหล็กที่มีพนักพิง พยายามที่จะขยับตัวให้หลุดจากการพันทนาการนี้อย่างอ่อนแรงลงเรื่อยๆ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ดังใจ เพราะขาเก้าอี้ทั้ง 4 ได้ถูกยึดตรึงเอาไว้ที่พื้นไม่ให้ขยับไปไหนได้

กลิ่นอับคละคลุ้งจากเชื้อราที่ผนังมีน้ำซึม ผสมกับกลิ่นควันจากกองไฟร้อน มันน่าเวียนหัวยิ่งนัก

ชายอีกคนที่ยืนอยู่หน้ากองไฟนั้น ได้เปิดถุงผ้าคลุมหัวของนักโทษที่ตัวสั่นเทาออก

"ยินดีต้อนรับ นี่อาจเจ็บสักหน่อยนะ แต่มันจะสวยมากเมื่ออยู่บนผิวของคน ฮ่าๆๆๆๆๆๆ"

ว่าแล้วก็หันไปหยิบด้ามเหล็กร้อน ที่ตรงปลายมีตัวเลข 6 โรมันแดงฉานจากกองไฟ ยกมานาบตรงอกข้างซ้ายที่เปลือยเปล่าของร่างบนเก้าอี้

"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กกกกกกกกก" เสียงแผดร้องโหยหวนดังออกมานอกห้อง แต่ก็ยังดังไม่พอให้คนอื่นได้ยิน เพราะที่นี่คือตึกร้างย่านชานเมือง

"ฮ่าๆๆๆๆ สวยยยย สวยยยจริงๆ ฮ่าๆๆ"

ปึ๊ก.... (เสียงปิดหนังสือ) "หูยยยย น่ากลัว ไม่น่าอ่านตอนกลางคืนเลย ให้ตายสิ เอมเอ้ย ถ้าไม่ติดว่าจะหาแรงบันดาลใจใหม่ๆในการเขียน ไม่มีวันซะหรอกที่จะอ่านแนวนี้"

**ลองแต่งเรื่องสั้นที่จะมีราวๆ 2-3 ตอนออกมา ยังไงฝากติชมด้วยนะคะ**

***ฉลองความเคลื่อนไหว #ปกติกินข้าวไม่ทวิตนะ ของเด็กหมี ที่เห็นรูปแค่นั้นก็ชื่นจายยย***