แค้นรักลวงใจ นายโจรป่า (เล่ม1)

สุดทางออกของป่า..

แกร๊บ..แกร๊บ!!

เสียงเหยียบใบไม้กิ่งไม้แห้งดังลั่นป่า ภาพที่เห็นตรงหน้าคือ ชายหนุ่มวัยกลางคนกำลังอุ้มลูกคนเล็กไว้แนบอก ส่วนมืออีกข้างก็จูงมือลูกชายอีกคนหนีจากการไล่ล่ามาถึงลำธาร ซึ่งเป็นเขตติดต่อกันระหว่างกระทุ่งใหญ่กับบ้านผาช่องลม เข้าชุมโจรที่ปกครองโดย เสือหาญ หัวหน้าของชุมโจรอีกาดำซึ่งเป็นพี่ชายแท้ๆของเขา

เสือโหนวางลูกชายคนเล็กลง แล้วหันไปสั่งเข้มลูกชายคนโตของตนว่า

"ไอ้เข้มฟังพ่อนะ เอ็งต้องพาไอ้จอมหนี ข้ามลำธารไปจะมีหมู่บ้าน ผู้นำของที่นั่นชื่อเสือหาญเป็นลุงแท้ๆของพวกเอ็ง รีบไปพ่อจะกลับไปดูแม่เอ็งแล้วจะรีบพาตามไปทีหลัง ไอ้เข้มเข้าใจที่พ่อพูดไหม!"เสือโหนถามลูกชาย

"จ้ะพ่อ!"เข้มรับคำ

เสือโหนยกมือขึ้นจับไหล่ของลูกชาย แล้วพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า

"ไอ้เข้ม..เอ็งรับปากพ่อ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นห้ามทิ้งน้องตามพ่อไปเด็ดขาด! เกิดเป็นลูกผู้ชายต้องอดทนและเข้มแข็ง! หากชีวิตของพ่อจะต้องดับสิ้นไปในวันนี้ เอ็งจะต้องยืนหยัดมีชีวิตอยู่เป็นเสาหลักให้กับไอ้จอม รับปากพ่อสิ"เสือโหนพูด มองหน้าเข้มด้วยสายตาจริงจัง!

เข้มเม้มปากแน่น สบตาพ่อแล้วพูดว่า

"จ้ะข้ารับปาก ข้าสัญญาว่าจะดูแลไอ้จอมให้ดีที่สุด! ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นข้าจะไม่ทิ้งน้องเด็ดขาด!!"เข้มรับปากผู้เป็นพ่อเสียงหนักแน่น!

เสือโหนยิ้มทั้งน้ำตาแล้วพูดว่า

"ดีมากไอ้ลูกชาย พ่ออยากให้เอ็งรู้ไว้ว่าพ่อรักพวกเอ็งทั้งสองคนมากที่สุดในชีวิตของพ่อ ใช้ชีวิตอย่างมีสตินะลูก"เสือโหนพูดพร้อมกับดึงลูกชายทั้งสองเข้าไปกอดทั้งน้ำตา

หลังจากสั่งลาลูกแล้ว ก็ลุกขึ้นวิ่งย้อนกลับเข้าไปในป่า เข้มมองตามหลังผู้เป็นพ่อแล้วหันกลับมองหน้าไอ้จอม น้องชายคนเดียวของเขาที่ตอนนี้ใบหน้าเปียกปอนไปด้วยน้ำตา..

เด็กชายตัวน้อยเงยหน้ามองพี่ชายผ่านม่านน้ำตา เริ่มงอแงเพราะความหิว..

เข้มคุกเข่าช้อนตัวจอม น้องชายที่กำลังร้องไห้สะอึกสะอื้นมากอดไว้แนบไว้กับตัว..

"เอ็งคงจะหิวและกลัวมากใช่ไหมไอ้จอม ไม่เป็นไรนะต่อจากนี้ไปพี่ขอสัญญากับเอ็ง ว่าพี่จะดูแลและปกป้องเอ็งให้ดีที่สุด หากพี่ยังมีชีวิตอยู่จะไม่ยอมใครหน้าไหนทำร้ายเอ็งได้ทั้งนั้น!! พี่สัญญา!!"

เขาให้คำมั่นสัญญากับไอ้จอม แล้วหันกลับไปมองตามทางพ่อวิ่งหายไปแล้วพูดว่า

"ข้ากับน้องจะรออยู่ตรงนี้นะพ่อ พ่อต้องพาแม่กลับให้ได้นะ"เขาพูดด้วยเสียงแผ่วเบา..

.

.

สองพี่น้องที่ยืนกอดกันในความมืดที่เงียบสงัด หากมองลึกๆเข้าไปในป่า ไม่มีแม้แต่เงาของสิ่งมีชีวิต สิ่งเดียวที่เขาทำได้ตอนนี้คือภาวนาให้พ่อกับแม่กลับมาอย่างปลอดภัยเท่านั้น..

.

.

นิยายเรื่องนี้เกิดขึ้นมาจากจินตนาการของนักเขียนเอง ทั้งตัวละคร,สถานที่ ถูกสมมุติขึ้นมาทั้งหมด

หากมีขอผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ณ ที่นี้ด้วยนะคะ❤️