มงกุฎกลางใจ

        ชายหนุ่มโอบกอดร่างบางไว้อย่างปกป้อง ทะนุถนอม เขาปัดเส้นผมที่ระอยู่ตามใบหน้าอย่างแผ่วเบา แพขนตายาวยังมีร่องรอยเปียกชื้น ตามแขนมีรอยถลอกจากกิ่งไม้ข่วน เขาพลิกร่างบางเพื่อสำรวจบาดแผล
        สร้อยคอทองคำขาวเส้นเล็ก ๆ เลื่อนหลุดตกลงที่พื้นหญ้า มือใหญ่นั้นสั่นน้อย ๆ ขณะเอื้อมเก็บมันขึ้นมา
เขาก้มมองคนที่อยู่ในอ้อมแขน ก่อนจะกดจุมพิตบางเบาไปที่หน้าผากนวลของคนที่ยังไม่ได้สติ…อยู่ตรงนี้แล้ว…
หัวใจที่เขาเฝ้าตามหามาเนิ่นนาน 
        “อย่าเป็นอะไรนะคนดี อดทนนะ เจ้าหญิงของพี่”
        เขาช้อนร่างบางอุ้มฝ่าความมืดของผืนป่า หัวใจเต็มไปด้วยความร้อนรน ห่วงใย