เพื่อนพ่อที่เป็นสามี(ฉบับหวานแหวว)

คำโปรย

    “มันชื่ออะไร” เขาผละออกและถามคำถามที่สอง สมองของนฤมลก็ยังคงสั่งการไม่ทันปากอยู่ดี

    “พี่ต่อค่ะ” สิ้นสุดคำตอบที่สอง สมิงก็กดจูบที่หนักหน่วงลงบนฝีปากนุ่มอีกครั้งจนเริ่มเห็นสีแดงระเรื่อของเลือดฝาดบนริมฝีปากชมพู

    “ชอบมันไหม” เขาผละออกและถามคำถามที่สาม คำถามนี้ทำให้สมิงกลัวที่จะได้ยินคำตอบขึ้นมาเพราะหากเป็นคำตอบที่เขาคิดไว้เขาคงรับไม่ไหว

    “ไม่ได้ชอบค่ะ” คำตอบของนฤมลทำคนที่บังคับจูบเหมือนยกภูเขาออกจากอก เขากดจุมพิตอันดูดดื่มลงบนริมฝีปากนุ่มมากกว่าทุกครั้ง เขาพอใจกับคำตอบที่ได้รับและตรงใจที่สุด 

แนะนำตัวละคร

เสี่ย สมิง เอี่ยมขจรพิพัฒน์ เจ้าของสถานบันเทิงชื่อดังใจกลางกรุงเทพมหานคร ถึงแม้ว่าอายุจะ 40 ปีเข้าแล้วแต่ว่ารูปร่างกำยำและหน้าตาที่อ่อนเยาว์นั้นทำให้เขาสู้เด็กสมัยใหม่วัยยี่สิบกว่าได้โดยไม่เห็นถึงความต่าง เสี่ยสมิง แค่ชื่อก็ทำให้รู้สึกน่าเกรงขามลูกน้องต่างเคารพและเกรงกลัว เขาครองโสดมาเนิ่นนานเกือบสิบปีด้วยเหตุผลเพียงอย่างเดียว คือ ผู้หญิงก็เหมือนกันหมด หวังแต่ผลประโยชน์จากตัวเขาเมื่อได้ทุกอย่างที่ต้องการก็หนีหายไปเสียหมดเป็นเหตุให้จำฝังใจกับการถูกทิ้งจนเห็นผู้หญิงเป็นเพียงฝุ่นที่ล่องลอยในอากาศก็เท่านั้น

นฤมล หรือ มล สาวน้อยวัย 18 ปี นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่หก สาวน้อยตัวเล็ก ผิวขาวผ่องรวมไปถึงหน้าตาที่จิ้มลิ้มน่ามองมักทำให้คนอื่นตกหลุมรักเธออย่างง่ายดายนฤมลเป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของเสี่ยเดชาเจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ที่เคยร่ำรวยติดอันดับต้นๆ ของประเทศ แต่โชคไม่ดีเขาโดนหุ้นส่วนโกงจนตัวเองนั้นล้มลลายเป็นสาเหตุให้ตรอมใจกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียง โรคต่างๆ รุมเร้าแต่ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดี สมิง เพื่อนที่ดีที่สุดตั้งแต่เด็กของพ่อเธอที่เธอเรียกว่า อา สมิงนั้น คอยช่วยเหลือเธอและพ่อมาตลอดตั้งแต่เสียแม่ไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อสิบปีก่อน

ปล.นิยายเรื่องนี้เป็นลิขสิทธิ์ของนักเขียนแต่เพียงผู้เดียวและล้วนขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนทั้งสิ้นไม่มีเจตนาชักชวนในทางที่ไม่ดีและพาดพิงถึงบุคคลอื่น

ห้าม! ลอกเลียนแบบ