ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : กำลังใจ
ารเินทาไปอเมริานั้นยาวนานและยาลําบาสําหรับรอบรัวอ Annatosia แ่ในที่สุพวเา็ทําไ้ พวเาไ้ั้รราอยู่ในอพาร์เมน์เล็ ๆ ในเมือให่และ่อยๆ ปรับัวเ้าับีวิใหม่อพวเา
แ่วามทรําในอีอพวเายัสใหม่อยู่ในใ และพวเามัะพบว่าัวเอิถึนทีุ่รัที่พวเาทิ้ไว้เบื้อหลั อยู่มาวันหนึ่ ะที่แอนนาโเียําลัเินลับบ้านาโรเรียน เธอเห็นแม่และน้อสาวนั่ร้อไห้อยู่บนโฟา
เธอรีบไปหาพวเา หัวใอเธอเ้นแร้วยวามลัว "เิอะไรึ้น?" ? เธอถาม.
แม่อเธอเยหน้าึ้น น้ําาไหลอาบหน้า "เป็นพ่ออุ" เธอล่าว. "เาไปแล้ว"
Annatosia รู้สึราวับว่าโลหยุหมุน พ่ออเธอป่วยมาเป็นเวลานาน แ่เธอั้วามหวัไว้เสมอว่าเาะหายี อนนี้วามเป็นริอารายอเาระทบเธอเหมือน้อนอิ
แ่เธอรู้ว่าเธอ้อเ้มแ็เพื่อรอบรัวอเธอ เธอนั่ล้าแม่และน้อสาวอเธอและับมือพวเา “เราสามารถผ่านมันไปไ้” เธอล่าว เสียอเธอมั่น “เราผ่านอะไรมามามายแล้ว เราัารเรื่อนี้ไ้เ่นัน"
แม่และน้อสาวอเธอมอเธอ้วยวามัูและื่นม พวเารู้มาลอว่าแอนนาโเียเป็นนพิเศษ แ่ในะนั้น เธอูเหมือนนาฟ้าที่ถูส่ไปนําทาพวเาผ่านวามเศร้าโศอพวเา
ในวันและสัปาห์่อมา Annatosia ยัเป็นแหล่วามแ็แร่สําหรับรอบรัวอเธอ เธอ่วยแม่ทําานบ้านและูแลน้อายอเธอ้วยานบ้าน และทุืน ่อนเ้านอน เธอะร้อเพลล่อมเ็เียบๆ ให้รอบรัวฟั เือนพวเาว่าไม่ว่าพวเาะเผิหน้าันอย่าไร พวเา็อยู่้วยันและพวเาะอยู่ที่นั่นเพื่อันและันเสมอ
Annatosia รู้ว่าพ่ออเธอะภูมิใในัวเธอ และเธอ็รู้สึถึารปราัวอเาับเธอะที่เธอแ่เพลอเธอ เธอเทหัวใและิวิาอเธอลในเนื้อเพลอเธอ โยใ้ประสบาร์อเธอเพื่อสร้าเพลที่สวยามและทรพลัที่โนในนับล้าน
และเมื่อเธอมอออไปเห็นฝูนที่มาฟัารแสอเธอ เธอรู้ว่าพ่ออเธอําลัเฝ้าูเธออยู่ ยิ้ม้วยวามภาภูมิใ
แ่วามทรําในอีอพวเายัสใหม่อยู่ในใ และพวเามัะพบว่าัวเอิถึนทีุ่รัที่พวเาทิ้ไว้เบื้อหลั อยู่มาวันหนึ่ ะที่แอนนาโเียําลัเินลับบ้านาโรเรียน เธอเห็นแม่และน้อสาวนั่ร้อไห้อยู่บนโฟา
เธอรีบไปหาพวเา หัวใอเธอเ้นแร้วยวามลัว "เิอะไรึ้น?" ? เธอถาม.
แม่อเธอเยหน้าึ้น น้ําาไหลอาบหน้า "เป็นพ่ออุ" เธอล่าว. "เาไปแล้ว"
Annatosia รู้สึราวับว่าโลหยุหมุน พ่ออเธอป่วยมาเป็นเวลานาน แ่เธอั้วามหวัไว้เสมอว่าเาะหายี อนนี้วามเป็นริอารายอเาระทบเธอเหมือน้อนอิ
แ่เธอรู้ว่าเธอ้อเ้มแ็เพื่อรอบรัวอเธอ เธอนั่ล้าแม่และน้อสาวอเธอและับมือพวเา “เราสามารถผ่านมันไปไ้” เธอล่าว เสียอเธอมั่น “เราผ่านอะไรมามามายแล้ว เราัารเรื่อนี้ไ้เ่นัน"
แม่และน้อสาวอเธอมอเธอ้วยวามัูและื่นม พวเารู้มาลอว่าแอนนาโเียเป็นนพิเศษ แ่ในะนั้น เธอูเหมือนนาฟ้าที่ถูส่ไปนําทาพวเาผ่านวามเศร้าโศอพวเา
ในวันและสัปาห์่อมา Annatosia ยัเป็นแหล่วามแ็แร่สําหรับรอบรัวอเธอ เธอ่วยแม่ทําานบ้านและูแลน้อายอเธอ้วยานบ้าน และทุืน ่อนเ้านอน เธอะร้อเพลล่อมเ็เียบๆ ให้รอบรัวฟั เือนพวเาว่าไม่ว่าพวเาะเผิหน้าันอย่าไร พวเา็อยู่้วยันและพวเาะอยู่ที่นั่นเพื่อันและันเสมอ
Annatosia รู้ว่าพ่ออเธอะภูมิใในัวเธอ และเธอ็รู้สึถึารปราัวอเาับเธอะที่เธอแ่เพลอเธอ เธอเทหัวใและิวิาอเธอลในเนื้อเพลอเธอ โยใ้ประสบาร์อเธอเพื่อสร้าเพลที่สวยามและทรพลัที่โนในนับล้าน
และเมื่อเธอมอออไปเห็นฝูนที่มาฟัารแสอเธอ เธอรู้ว่าพ่ออเธอําลัเฝ้าูเธออยู่ ยิ้ม้วยวามภาภูมิใ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น