เลือดรักบริสุทธิ์

‘ฮึก ชะ...ช่วยด้วย!’

ปังๆ ปังๆๆ

‘ใครก็ได้... ได้ยินไหม ช่วยฉันด้วย...’

หญิงสาวละล่ำละลักเปล่งเสียงออกมาอย่างเหนื่อยหอบจากการวิ่งหนีอะไรบางอย่าง มือบางทุบประตูรัวๆอย่างกระวนกระวาย  แต่ดูเหมือนว่าไม่มีวี่แววของใครสักคนที่จะออกมาช่วย  เธอสาวเท้าเปลือยเปล่าไปตามถนนที่ตอนนี้มีเพียงแสงไฟสลัวๆที่พอให้มองเห็นทางเท่านั้น

‘คุณคะ ช่วยฉันด้วย’ แต่ไม่นานใบหน้าที่ดูหวาดกลัวและเปื้อนไปด้วยเลือดกลับยิ้มออกมาด้วยความดีใจ เหมือนแสงสว่างได้ถูกจุดขึ้นมาท่ามกลางความมืดมิด ร่างสูงที่ยืนหันหลังให้กับเธออยู่ในระยะที่ค่อนข้างไกล เขาอาจจะไม่ได้ยิน!  

‘คุณคะ!’ คำพูดถูกเปล่งออกมาอีกครั้งจากเรียวปากบาง แต่คนที่ถูกเรียกไม่มีทีท่าว่าจะหันกลับมามอง 

เธอวิ่งเข้าไปหาเขา

แต่ทำไม…

ทำไมดูเหมือนว่ายิ่งวิ่งเข้าไปใกล้เท่าไรร่างสูงนั้นก็ยิ่งห่างไกลมากขึ้นทุกที  ทั้งๆที่ยืนนิ่งอยู่เฉยๆ

ไม่มีการขยับขาเลยแม้แต่น้อย

แต่แล้วสองเท้าเปล่าก็หยุดชะงัก หน้าซีดเผือดใบหน้าไร้สีเลือด  เมื่อจู่ๆร่างสูงนั้นก็หายวับไปต่อหน้าต่อตา

‘นี่มันอะไรกัน!’ เธอเริ่มสับสนกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ณ ตอนนี้ หรือนั่นจะไม่ใช่คน แต่เธอหาได้มีโอกาสคิดอะไรมากนัก เมื่อรู้สึกถึงแรงกระแทกอย่างหนักบริเวณท้ายทอยก่อนที่สติจะเลือนหายไป

บุคคลปริศนาที่กระทำการอุกอาจต่อหญิงสาวผู้โชคร้ายยกยิ้มมุมปากขึ้นอย่างเย็นเยียบ และดวงตาที่ฉายแววสีแดงฉานราวกับโลหิตมนุษย์...