เจ้าชายกะยัยตัวร้าย

เห็นมะละเอามาแล้ว คนแต่งเรื่องนี้คือเพื่อนเราเองและชื่อว่า พลอยหรือนางฟ้าไร้คุณทำ( นามปากกาเขาละ อิอิ)
ลองอ่านตอนหนึ่งก่อนละกานนะ

เรื่อง เจ้าชาย กับ ยัยตัวร้าย (1)

        ณ ที่บ้านหลังหนึ่งซึ่งอยู่ใจกลางกรุงโซล ซึ่งเป็นบ้านของ ทัตซึยะ โคโตนะ

  ซึ่งเขาได้รับสมยานามจากสาวทั่วโซลว่า เจ้าชาย เพราะเขาเป็นทายาทของตระกูลโคโตนะ ซึ่งเป็นตระกูลที่ร่ำรวยเป็นอันดับต้นๆของโลก และหน้าตาของเขานั้นก็หล่อเหลามากๆเรียกได้ว่างามจนไม่มีที่ติ เขาเรียนที่โรงเรียนมัทยม P ซึ่งเป็นโรงเรียนไฮโซมากๆมีแต่พวกคุณหนูทั้งโรงเรียน

คุณชายค่ะตื่นได้แล้วค่ะเสียงของสาวใช้ปลุก ทัตซึยะ ด้วยน้ำเสียงที่ร้อนรนเพราะ ขณะนี้สายมากแล้วแต่ไม่มีท่าทีว่าทัตซึยะจะรู้สึกตัว จนสาวใช้ท้อแท้ ซักพักทัตซึยะก็ตื่นและเอะอะโวยวาย กับสาวใช้

ทำไมเธอถึงไม่มาปลุกฉัน แหกตาดูซินี่มันกี่โมงแล้ว ถ้าฉันไปโรงเรียนไม่ทันเธอ ต้องรับผิดชอบทัตซึยะโวยสาวใช้ผู้น่าสงสารทั้งทีเธอไม่มีความผิด

         ขณะที่ทัตซึยะกำลังเดินทางไปโรงเรียนโดยรถสปอร์ตที่แม่เขาเพิ่งซื้อให้ เขาก็ได้ถูกสาวน้อยคนหนึ่งขี่จักยานตัดหน้า จนทำให้รถเสียหลักชนเสาไฟฟ้าข้างทาง เขาจึงลงจากรถมาหาสาวน้อยผู้โชคร้ายคนนั้น ด้วยหน้าตาที่แดงกร่ำด้วยความโกรธ

นี่เธอ...แต่ก่อนที่ทัตซึยะจะพูดจบ สาวน้อยคนนี้ก็ได้ขี่จักยานของเธอหนีไปแล้วแถมยังแลบลิ้นหลอกเขาด้วย ทิ้งให้ทัตซึยะยืนโมโหอยู่ตรงนั้น แต่ก่อนที่ทัตซึยะจะขึ้นรถ เขาก็เหลือบไปเห็นนามบัตรตกอยู่ ซึ่งเป็นของสาวน้อยคนนั้น

นารุมิ โมชิบะ เธอเสร็จฉันแน่ทัตซึยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และขับรถไปโรงเรียนต่อ

         และในทันทีที่ทัตซึยะขับรถมาถึงโรงเรียนก็มีกลุ่มนักเรียนหญิงวิ่งมารับทัตซึยะเป็นจำนวนมาก แทบจะหมดโรงเรียนเลยด้วยซ้ำ และหนึ่งในจำนวนนักเรียนหญิงกลุ่มนั้นก็มีเอริกะ โมชิบะ ลูกสาวของท่านประธานโมชิบะซึ่งไม่ว่าหนุ่มที่ไหนก็ต้องมองเหลียวหลัง แต่เธอชอบทัตซึยะมากและมักทำตัวเป็นเจ้าของทัตซึยะ ส่วนทัตซึยะนั้นไม่เคยสนใจใยดี เอริกะเลยและมักจะทำท่าหงุดหงิดและรำคาญเสมอที่เห็นหน้าเอริกะ

ทัตซึยะ ทำไมวันนี้มาสายจังฉันรอคุณตั้งนานเอริกะรีบแทรกตัวจากกลุ่มนักเรียนหญิงเข้ามาควงทัตซึยะทันทีที่เขาลงจากรถ

นี่เธอ เลิกยุ่งกับฉันซักทีได้ไหม น่ารำคาญจริงๆเลยทัตซึยะสะบัดเอริกะทิ้งอย่างไม่ใยดี จนเอริกกะล้มลง แต่ทัตซึยะนั้นไม่แม้แต่หันมามอง

ทัตซึยะ ...ใจร้ายเอริกะคร่ำครวญ โดยมีเพื่อนช่วยพยุง

         ทางด้านของ นารุมิ โมชิบะ นั้นเรียนอยู่ที่โรงเรียนสตรี N

วันนี้โชคร้ายเป็นบ้านารุมิบ่นกับเซกะเพื่อนสนิทของเธอ

ก็เธอเล่นไม่ทำรายงานวิชาสำคัญของตาแก่ จิโร่นั่นก็โดนเล่นงานน่ะสิเซกะพูดพร้อมปัดขนตาของหล่อนไปด้วย

โธ่ มันไม่ใช่เรื่องนั้นซะหน่อยนารุมิถอนหายใจ มองดูเพื่อนที่วันๆเอาแต่แต่งหน้า และเสริมสวย แต่เธอก็เป็นเพื่อนที่ดีของนารุมิมาตลอด

         หลังเลิกเรียนนารุมิชวนเซกะไปช็อปปิ้งที่ห้างหรูซึ่งเต็มไปด้วยสินค้าชั้นนำจากต่างประเทศซึ่งล้วนแต่มีราคาทั้งนั้นและที่นี่ก็มีแต่พวกไฮโซเดินกัน

นี่ยัยนารุมิ ทำไมเธอชวนฉันมาเที่ยวที่หรูแบบนี้ล่ะเซกะเดินอย่างไม่มั่นใจถาม

อ๋อ ไม่มีอะไรหรอก บังเอิญแม่ฉันกลับมาบ้านก็เลยให้เงินค่าขนมมาน่ะนารุมิพูดอย่างไม่ใส่ใจพลางดูของไปด้วย

แต่ว่าเราไม่ใช่พวกไฮโซนะ ฉันว่าที่แบบนี้มันไม่ค่อยเหมาะกับเราเลย

ถ้าเธอไม่อยากเดินก็กลับไปเลย ฉันรำคาญแล้วนะระหว่างทางนารุมิและเซกะซึ่งกำลังเถียงกันอยู่โดยไม่ได้ดูทางได้ชนเข้ากับกลุ่มนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งเข้า

นี่เธอ เดินน่ะดูทางบ้างรึเปล่านักเรียนหญิงในกลุ่มนั้นโวยวาย

ขอโทษนารุมิพูดกระแทกใส่พร้อมพาเซกะเดินไปที่อื่น

ต๊าย นั่นมันชุดเครื่องแบบโรงเรียน Nนี่นา มีปัญญามาเดินในที่แบบนี้ด้วยเหรอนักเรียนหญิงคนเดิมพูด ทำให้นารุมิหยุดเดินทันที

นารุมิฉันว่าอย่ามีเรื่องเลยนะเซกะขอร้อง

แต่นารุมิไม่สนใจเดินกลับไปที่กลุ่มนักเรียนหญิงกลุ่มนั้นทันที

เธอว่าใครนารุมิตรงเข้าไปหานักเรียนหญิงคนนั้น แต่ก่อนที่เธอจะตอบ

มีเรื่องอะไรกันเหรอเอริกะถามเพื่อนของเธอซึ่งเป็นกลุ่มนักเรียนหญิงนั้น แต่พอเอริกะเห็นนารุมิก็เปลี่ยนสีหน้าทันที

อ๋อ นึกว่าใครที่แท้พวกเธอก็เป็นเพื่อนน้องสาวฉันนี่เองนารุมิพูดอย่างซะใจเมื่อเห็นเอริกะหน้าซีด

นารุมิเธอรู้จักเขาด้วยเหรอเซกะถามอย่างงงๆ

อ้าว ทำไมจะไม่รู้จักล่ะก็หล่อนเป็นน้องสาวฉันนี่นารุมิได้ใจ

         เอริกะบอกเพื่อนให้รีบกลับ และไม่ยอมตอบคำถามของเพื่อนเธอใดๆทั้งสิ้น

         ที่จริงแล้วเอริกะกับนารุมิเป็นพี่น้องกันแท้ๆพ่อแม่ของเขาทะเลาะกันจึงแยกกันอยู่นารุมิอยู่กับแม่ของเธอซึ่งฐานะทางบ้านไม่ค่อยดีนักเนื่องจากเธอไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากสามีและไม่ให้เขามายุ่งกับนารุมิด้วย แม่ของนารุมิต้องทำงานต่างที่ประเทศนารุมิจึงอยู่ที่โซลคนเดียวนานๆทีแม่ของเธอจะกลับมา ส่วนเอริกะนั้นอยู่กับพ่อซึ่งก็คือประธานโมชิบะ เอริกะถูกเลี้ยงดูอย่างสุขสบายและใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือย ประธานโมชิบะยังคงรักภรรยาของเขาเสมอแต่เธอก็ไม่ยอมให้อภัยเขา เขาจะมารับนารุมิไปอยู่ด้วยหลายครั้งแต่นารุมิไม่ไป เอริกกะไม่เคยชอบนารุมิเลยทั้งที่เป็นพี่น้องกันเพราะนารุมิสวยกว่าเธอ(ซึ่งปัจจุบันนารุมิก็สวยกว่าแต่เพราะนารุมิไม่ได้แต่งตัว และปล่อยตัวโซมเกินไป ซึ่งทำให้ความสวยของเธอแทบจะหายไปหมดสิ้น)

           เช้าวันรุ่งขึ้นนารุมิมาโรงเรียนตามปกติ (โดยรถจักยานของเธอเช่นเดิม)ขณะที่เธอกำลังเรียนวิชาภาษาศาสตร์อยู่นั้น อาจารย์ใหญ่ก็เรียกเธอไปพบที่ห้องและแจ้งให้นารุมิทราบว่าแม่ของเธอเสียชีวิตแล้ว ทำให้เธอต้องย้ายไปอยู่กับพ่อของเธอและก็ต้องย้ายโรงเรียนไปอยู่โรงเรียนPด้วย เอริกะไม่พอใจมากที่นารุมิมาอยู่ด้วย แต่ประธานโมชิบะดีใจมาก แม้จะเสียใจที่ภรรยาเสียชีวิตก็ตาม เขาตั้งใจว่าจะเลี้ยงนารุมิให้ดีที่สุดชดเชยที่ทำให้เธอกับแม่ต้องไปลำบากมานาน

         บ้านของประธานโมชิบะนั้นไม่ใช่บ้านหลังเดิมที่เธอเคยอยู่เมื่อตอนเด็กๆ มันเป็นบ้านหลังใหม่ที่ทั้งสวยและใหญ่กว่าบ้านหลังเดิมมาก มีทั้งสวนดอกไม้ สระว่ายน้ำ ห้องสมุดกลางแจ้ง และมีลำธารอยู่ด้านหลังซึ่งเป็นบ้านที่สวยที่สุดเท่าที่นารุมิเคยเห็นมา

เป็นไงบ้างลูก ชอบบ้านของเราไหมประธานโมชิบะถามนารุมิ

มันไม่ใช่บ้านของหนู มันเป็นบ้านของคุณกับเอริกะต่างหากนารุมิไม่ยอมเรียกประธานโมชิบะว่าพ่อเลย ทำให้เขาเสียใจมาก นารุมิเห็นเช่นนั้นจึงเปลี่ยนเรื่องพูด

แต่ไม่ต้องห่วง หรอกค่ะหนูชอบบ้านหลังนี้นารุมิพยามทำให้น้ำเสียงสดใส ประธานโมชิบะจึงยิ้มออก เขาพาเธอขึ้นไปที่ห้องซึ่งถูกจัดไว้อย่างงดงามมาเป็นเวลา นานแล้ว เพราะเขาเชื่อว่าซักวันนารุมิจะมาอยู่ด้วย เขาพานารุมิไปช็อปปิ้งซื้อของใช้ที่จำเป็นและเสื้อผ้าสวยๆมากมาย จนทำให้เอริกะโกรธที่พ่อเธอเอาใจใส่กับนารุมิมากเกินไป จนไม่สนใจเธอ

เป็นไงย่ะ ชีวิตของคนรวยมนแตกต่างกับชีวิตคนจนอย่างไง รู้แล้วใช่ไหมเอริกะประชด

อ๋อ เห็นแล้วก็ดีนี่อยากได้อะไรก็ได้สบายจะตายนารุมิย้อนกลับบ้างทำให้เอริกะโมโห

สาวๆคุยะไรกันประธานโมชิบะเข้ามาพร้อมยิ้มอย่างมีความสุข

นารุมิอยากอะไรเพิ่มก็บอกพ่อนะนารุมิไม่ตอบแต่แค่ยิ้มรับ

คุณพ่อขี้โกงพานารุมิไปเที่ยวคนเดียวเอริกะพูดงอนๆ

เอาไว้คราวหน้านะลูก พี่เค้าต้องซื้อของที่จำเป็นประธานโมชิบะบอกลูกสาวคนเล็ก

หนูขอตัวขึ้นไปนอนก่อนนะค่ะนารุมิเพลียมาก

         เช้าวันนี้เป็นวันแรกที่นารุมิต้องไปเรียนที่โรงเรียน P เธอประหม่าเล็กน้อยเพราะเครื่องแบบโรงเรียนนั้นค่อนข้างหรู และกระโปรงก็สั้นมาก แถมยังเป็นโรงเรียนอันดับหนึ่งของโซลด้วย ประธานโมชิบะขับรถไปส่งด้วยตัวเองทั้งที่ตอนเอริกะไปให้คนขับรถไปส่ง เอริกะยิ่งเพิ่มโทสะมาขึ้น (นารุมิอยู่ปี 2 เอริกะอยู่ปี 1) เธอถูกย้ายไปห้องที่เจ้าชายของเราเรียนอยู่ แต่เธอไม่รู้เลยว่าต้องพบกับอะไรบ้าง

ได้ข่าวว่าห้องเราจะมีนักเรียนเข้าใหม่ว่ะโคจิโร่นำข่าวมาบอกทัตซึยะซึ่งโคจิโร่นั้นก็หล่อไม่แพ้ทัตซึยะเลย ทั้งสองเป็นเพื่อนสนิทกันมาก

เหรอ น่าเบื่อจังผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะทัตซึยะถามแบบเซ็งๆ แต่โคจิโรยังไม่ทันตอบนารุมิก็เดินเข้ามาสายตาคนในห้องมองมาที่นารุมิเป็นตาเดียวและตะลึงมากเพราะนารุมินั้นสวยมาก แม้แต่ทัตซึยะยังตะลึงและจำนารุมิไม่ได้ แต่เค้าตั้งสติทันก่อนที่จะมีใครสังเกตุว่าเจ้าชายที่ผู้หญิงทั่วโซลก็ตะลึงเป็น แต่นารุมินั้นยังประหม่าอยู่และยิ่งมีคนจ้องเธอยิ่งประหม่ามากขึ้น แต่เธอก็ตังสติได้ว่าควรทำอะไร

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อนารุมิ โมชิบะค่ะทันทีที่ทัตซึยะได้ยินชื่อของนารุมิก็จำได้ทันทีว่าเป็นคนๆเดียวกับที่ขี่รถจักยานตัดหน้ารถเค้าและหนีไป

+++++++++++++++++
ตอน 2 ไว้วันหลังนะอ่านอันนี้ให้จบก่อนนะ