ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    @~ภาษาและกลอน~@

    ลำดับตอนที่ #10 : กลอนสุนทรภู่ล้วน ๆ

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 10.21K
      11
      28 ก.พ. 51


    ( พระอภัยมณี)

    แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์
                         มันแสนสุด ลึกล้ำ เหลือกำหนด

    ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด                      ยังไม่คด เหมือนหนึ่งใน น้ำใจคน

    มนุษย์นี้ที่รักอยู่สองสถาน                         บิดามารดารักมักเป็นผล

    ที่พึ่งหนึ่งพึ่งได้แต่ใจตน                            เกิดเป็นคนคิดเห็นจึงเจรจา

    แม้นใครรักรักมั่งชังชังตอบ                       ให้รอบคอบคิดอ่านนะหลานหนา

    รู้อะไรก็ไม่สู้รู้วิชา                                     รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี
                                                                                         ***********

    เขาย่อมเปรียบเทียบความว่ายามรัก          แต่น้ำผักต้มขมชมว่าหวาน
    ครั้นจืดจางห่างเหินไปเนิ่นนาน            แต่น้ำตาลก็ว่าเปรี้ยวไม่เหลียวแล 
                                                    ************

    ๏ จ ะ ดู วั ว ชั่ ว ดี ดู ที่ ห า ง                          จะดูนาง ดูแม่ เ ห มื อ น แลเห็น
    แม้ ลูกยาง ห่างต้น หล่น กระเด็น                        ก็จะเป็น เช่นเหล่า ตาม เผ่า พันธุ์ 
                                                           ******************

                             ( เพลงยาวถวายโอวาท)

    ปรารถนาสารพัดในปัฐพี
                       อาไมตรีแลกได้ดังใจ

    คำบุราณท่านว่าเหล็กแข็งกระด้าง           เอาเงินง้างอ่อนตามความประสงค์

                         ***********

    อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก                แต่ลมปากหวานหูไม่รู้หาย

    แม้นเจ็บอื่นหมื่นแสนจะแคลนคลาย         เจ็บจนตายนั้นเพราะเหน็บให้เจ็บใจ

                        ************

                            สุภาษิตสอนหญิง

                       แม้นถอยศักดิ์สิ้นอำนาจวาสนา
    เขาหน่ายหนีมิได้อยู่คู่ชีวา                       แต่วิชาช่วยกายจนวายปราณฯ
                                *************
                                                      

      เป็นสาวแซ่แร่รวยสวยสะอาด  ก็หมายมาดเหมือนมณีอันมีค่า
    แม้นแตกร้าวรานร่อยถอยราคา    จะพลอยพาหอมหายจากกายนาง
    อันตัวต่ำแล้วอย่าทำให้กายสูง    ดูเยี่ยงยูงแววยังมีที่วงหาง
    ค่อยเสงี่ยมเจียมใจจะไว้วาง         ให้ต้องอย่างกริยาเป็นนารี

    ผู้ใดเกิดเป็นสตรีอันมีศักดิ์          บำรุงรักกายไว้ให้เป็นผล
    สงวนงามตามระบอบให้ชอบกล    จึงจะพ้นภัยพาลการนินทา

                         *********

      อันข้าไทได้พึ่งเขาจึงรัก

    แม้นชายใดหมายประสงค์มาหลงรัก   ให้รู้จักเชิงชายที่หมายมั่น
    อันความรักของชายนี้หลายชั้น      ที่ว่ารักรักนั้นประการใด

    อันคำคมลมบุรุษนั้นสุดกล้า         เขาย่อมว่ารสลิ้นนี้กินหวาน
    จงระวังตั้งมั่นในสันดาน           อย่าลนลานหลงละเลิงด้วยเชิงชาย
    เขารักจริงให้สู่ขอกับพ่อแม่         อย่าวิ่งแร่หลงงามไปตามง่าย
    เขาไม่เลี้ยงไล่ขับจะอับอาย        ต้องเป็นม่ายอยู่กับบ้านประจานตน


    ******

    เป็นมนุษย์สุดนิยมเพียงลมปาก   จะได้ยากโหยหิวเพราะชิวหา
    แม้นพูดดีมีคนเขาเมตตา       จะพูดจาจงพิเคราะห์ให้เหมาะความ

                                   ***********

    การนินทากาเลเหมือนเทน้ำ                      ไม่ชอกช้ำเหมือนเอามีดมากรีดหิน

    แม้องค์พระปฏิมายังราคิน                                    คนเดินดินหรือจะพ้นคนนินทา

                                
                                 ***********
     
    อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นซาก                                แต่ลมปากหวานหูมิรู้หาย
    แม้นเจ็บอื่นหมื่นแสนจะแคลนคลาย       เจ็บจนตายเพราะเขาเหน็บให้เจ็บใจ

                           **********

    อันที่จริงหญิงชายย่อมหมายรัก     มิใช่จักตัดทางที่สร้างสม
    แม้นจักรักรักไว้ในอารมณ์         อย่ารักชมนอกหน้าเป็นราคี

    แม้นชายใดหมายประสงค์มาหลงรัก   ให้รู้จักเชิงชายที่หมายมั่น
    อันความรักของชายนี้หลายชั้น      ที่ว่ารักรักนั้นประการใด

    อันคำคมลมบุรุษนั้นสุดกล้า         เขาย่อมว่ารสลิ้นนี้กินหวาน
    จงระวังตั้งมั่นในสันดาน           อย่าลนลานหลงละเลิงด้วยเชิงชาย
    เขารักจริงให้สู่ขอกับพ่อแม่         อย่าวิ่งแร่หลงงามไปตามง่าย
    เขาไม่เลี้ยงไล่ขับจะอับอาย        ต้องเป็นม่ายอยู่กับบ้านประจานตน
     
                                                               ***************

                                                        นิราศอืเหนา


              จะหักอื่นขืนหักก็จักได้                                                     หักอาลัยนี้ไม่หลุดสุดจะหัก
    สารพัดตัดขาดประหลาดนัก                                             แต่ตัดรักนี้ไม่ขาดประหลาดใจ


                                                         นิราศภูเขาทอง

                                                                                                     

    ถึงบางพูดพูดดีเป็นศรีศักดิ์                 มีคนรักรสถ้อยอร่อยจิต
    แม้พูดชั่วตัวตายทำลายมิตร                 จะชอบผิดในมนุษย์เพราะพูดจา

                     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×