โซ่รัก รอยมลทิน

บางช่วงบางตอน

     “คุณกำลังจะทำอะไรของคุณ ถ้าคุณทำอะไรฉันจะร้อง” นันท์นลินกล่าวเสียงเข้มเพื่อขู่ไม่ให้เขาทำอะไรเพราะว่าเธอจะร้องเสียงดังให้คนช่วยทันทีถ้าเขาทำอะไรขึ้นมา
     “ร้องไปก็ไม่มีใครได้ยินเธอหรอก แล้วถ้าหากมีคนได้ยิน คนก็จะคิดว่าเธออ่อยฉัน” อินทัชกล่าวพร้อมกับยิ้มที่มุมปากอย่างผู้ถือไพ่เหนือกว่า ใครจะเชื่อยัยเด็กที่มาอาศัยบ้านของเขาอยู่มากกว่าลูกชายเจ้าของบ้านอย่างตน
     “คุณมันความคิดสกปรก ความเป็นผู้ดีของคุณมันไม่มีเลยหรือไง” เมื่อเห็นแววตาที่ดูเยาะเย้ยและหยาบคายของผู้ชายตรงหน้า นันท์นลินก็รู้สึกขยะแขยงแม้แต่กลิ่นน้ำหอมที่เขาใช้ ถึงมันจะหอมมากและราคาแพงเทียบเท่าค่าเทอมเธอจนเรียนจบก็ตาม
     “สกปรกอะไร ฉันว่าเธอก็ท่าทางสนใจฉันอยู่นะ” อินทัชคิดเองเออเองว่านันท์นลินสนใจตนเอง เพราะเขาเห็นดวงตาที่เปล่งประกายแวววาวของเธอ
     “ฉันไม่มีทางสนใจผู้ชายอย่างคุณหรอกจำไว้ แล้วฉันก็มีคนรักอยู่แล้วด้วย” ในที่สุดหญิงสาวก็เอาตัวรอดด้วยการบอกว่าตัวเองนั้นมีคนคบหาดูใจอยู่แล้ว
     “ฉันก็คิดอยู่แล้วว่าผู้หญิงอย่างเธอไม่น่าจะโสด ในสมองคงหวังจับผู้ชายเกาะเหมือนน้าของเธอ” อินทัชกล่าวดูถูกนันท์นลินเพราะมีอคติกับน้าสาวของเธอโดยไม่ไตร่ตรองสักนิดว่าเป็นคนละคน
     “ใช่ค่ะ การจับผู้ชายที่รวยแล้วก็เป็นคนดี คือเป้าหมายของฉันเลยนะคะ แต่ว่าผู้ชายอย่างคนฉันไม่อยากอ่อยให้เสียเวลาหรอกค่ะ หล่อรวยเรียกได้ว่าวสมบูรณ์แบบ แต่ไม่น่าจับทำสามีสักนิด” เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ให้เกียรติตน นันท์นลินจึงหาคำพูดเพื่อเอาคืนทันที
     “จำไว้แล้วฉันจะทำให้ผู้หญิงอย่างเธอต้องสยบบนอกฉันจำไว้” แล้วอินทัชก็กล่าวว่าตนจะทำให้นันท์นลินสยบยอมตนให้ได้
     “ยังไงก็ไม่มีวัน แต่ระวังว่าคุณจะตกหลุมตัวซะเองนะคะ เห็นคนตกหลุมตัวเองตายมาหลายรายแล้ว” นันท์กล่าวพร้อมทำหน้าเยาะเย้ยคืนอย่างผู้มีชัยคืนบ้าง