อัพเลเวลพิชิตZOMBIE - นิยาย อัพเลเวลพิชิตZOMBIE : Dek-D.com - Writer
×

    อัพเลเวลพิชิตZOMBIE

    เตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการเดินทางแห่งความสยดสยอง ที่จะทดสอบ นายพัตน์ ทั้งทางกายและจิตใจใน อัพเลเวลพิชิต ZOMBIE เส้นแบ่งระหว่างชีวิตและความตายกำลังจะถูกทดสอบ ในโลกที่ไม่เคยมีความปลอดภัยอีกต่อไป!

    ผู้เข้าชมรวม

    746

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    637

    ผู้เข้าชมรวม


    746

    ความคิดเห็น


    12

    คนติดตาม


    87
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  31 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  12 พ.ย. 67 / 04:51 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    บทนำ


    ท่ามกลางเสียงลมหายใจที่หอบถี่และความเงียบงันอันน่ากลัว พัตน์ยืนอยู่ในเงามืด มองออกไปยังเส้นทางอันว่างเปล่าเบื้องหน้า ในโลกที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยผู้คนและแสงไฟของกรุงเทพฯ บัดนี้กลายเป็นภาพลวงตาที่หลงเหลือแต่เพียงความทรงจำ เขายืนตระหง่านอยู่ท่ามกลางซากปรักหักพัง เศษหิน เศษโลหะ และเศษเนื้อของเหล่าซอมบี้ที่เพิ่งโดนจัดการก่อนหน้านี้ ความเหนื่อยล้าผสานเข้ากับความหิวและความตึงเครียดที่คืบคลานเข้ามาในหัวใจ พัตน์ไม่รู้ว่าชีวิตนี้จะสิ้นสุดลงเมื่อไร หรือเขาจะได้ใช้ชีวิตไปในแบบที่เคยฝันอีกครั้งหรือไม่


    “วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ต้องเอาชีวิตรอด” เขาพึมพำกับตัวเอง มือของเขากำดาบที่เปื้อนเลือดแน่น ใบมีดของเขาเคยเงาวาวกลับหม่นหมองปะปนด้วยรอยเลือดและสิ่งสกปรกจากเหล่าซอมบี้ที่ต้องล้มลงเพราะเขา พัตน์ไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตเขาจะต้องมาอยู่ในสถานการณ์นี้ เพียงแค่ไม่กี่วันก่อน เมืองยังมีชีวิตชีวา มีเสียงรถราที่วิ่งผ่านไปมา เสียงหัวเราะ และการใช้ชีวิตที่ปกติสุข


    แต่วันนี้ มันไม่เหลืออีกแล้ว…


    ความวุ่นวายเริ่มขึ้นเมื่อมีเสียงดังกับฟากฟ้าว่าเกมได้เริ่มขึ้นแล้ว เรื่องการระบาดของเชื้อประหลาด ผู้คนเริ่มแตกตื่นและหนีตายกันอลหม่าน ในช่วงแรก พัตน์ยังคิดว่ามันคงเป็นเพียงโรคติดต่อทั่วไปที่พอจะจัดการได้ในเวลาไม่นาน แต่แล้วซอมบี้ที่ดุร้ายเหล่านั้นก็กระจายตัวออกไปทั่วเมืองราวกับฝันร้ายไม่มีที่สิ้นสุด พวกมันไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวด ไม่รู้สึกถึงความเหนื่อยล้า และไม่รู้จักหยุดยั้ง


    ในขณะที่เขายังอยู่ในความคิด วีณาและโจ้เดินเข้ามาใกล้ ทั้งสองเงียบขรึม สายตาสื่อถึงความเหน็ดเหนื่อยไม่ต่างกัน แม้พวกเขาจะอยู่ร่วมกันในสถานการณ์เลวร้ายนี้ แต่ความหวังที่จะเอาชีวิตรอดออกไปจากกรุงเทพฯยังเลือนลาง และยังไม่มีวี่แววของการช่วยเหลือใด ๆ


    “พัตน์ เราจะทำยังไงต่อไปดี” วีณาถามเสียงเบา สายตาของเธอมองเขาด้วยความหวังแม้จะเริ่มหมองลงด้วยความอ่อนล้า พัตน์พยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะกล่าวอย่างหนักแน่น


    “เราต้องออกจากที่นี่… ออกจากกรุงเทพฯให้ได้”


    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น