บทนางร้ายนี้ข้าขอมอบให้เจ้าก็แล้วกันนะน้องสาว

เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้ง ขุมนรกไม่ต้องการ “เซวียหลิน” ที่ได้ตกตายจากการปองร้ายทางธุรกิจได้กลับมาเกิดใหม่อีกครั้งเป็น “บุตรสาวของนางร้าย” ในนิยายที่กำลังจบลง

ในเนื้อเรื่องที่ใกล้จะถึงจุดสิ้นสุด พระนางได้ครองรักกันโดยไร้สิ่งกีดขวางอย่างเช่นตัวร้ายทั้งหลาย นางร้ายที่ต้องกระเด็นหลุดจากตำแหน่งพระชายาเอกแสนจะมั่นคงให้กับนางเอกผู้แสนดี หลีกทางให้กับความรักที่แสนบริสุทธิ์และยึดมั่นของพระเอกนางเอก โดยที่นางร้ายอย่าง “เซวียรั่วซี” ที่ทนความอับอายไม่ไหว หนีออกมาจากวิมานทองด้วยทนเห็นภาพบาดตาบาดใจไม่ไหว

นางไร้ที่พึ่งทิ้ง สิ้นทั้งตระกูลเซวียที่ต้องสังเวยให้กับสามีที่พดเท็จทำให้ตระกูลต้องถูกประหาร…

นางสิ้นหวังทุกหนทางพาบุตรสาวที่พึ่งลืมตาดูโลกได้เพียงวันเดียวออกมาทั้งอย่างนั้น ร่างกายที่อ่อนแอจากการพึ่งคลอดบุตรปะทะเข้ากับความหนาวเย็นเสียดกระดูก เหลือไว้เพียงความโศกเศร้าและรู้สึกผิด เด็กทารกที่สมควรจะเป็นท่านหญิงกลับต้องมาทนลำบากไปพร้อมกัน ไม่อาจเสวยสุขได้อย่างที่ใจนึก…

สองคนแม่ลูกระหกระเหินเร่ร่อนไปทั่ว กว่าจะรู้ตัวอีกทีเคราะห์ซ้ำกรรมซัดก็ทำให้นางร้ายได้เจอวิบากกรรมอีกครั้ง…

ระหว่างทางที่เดินเพียงลำพังกลับมีกลุ่มโจรดักทำร้ายโชคดีที่ไม่ได้ถูกขืนใจให้ต้องตรอมตรมมากขึ้นอีก ความทุกข์ระทมทำให้นางอยากจะฆ่าตัวตายแทบจะทุกวินาที แต่เมื่อเห็นบุตรสาวที่ยังแผดเสียงร้องจ้าอยู่ก็ต้องอดทน ฝืนที่จะมีชีวิตรอด เลี้ยงดูนางจนเติบใหญ่ภายใต้การช่วยเหลือของหัวหน้าหมู่บ้านผู้หนึ่งที่มีเมตตาผ่านทางมาเจอเข้า

จากวันเป็นเดือนผันเปลี่ยนเป็นปีเด็กทารกในวันวานก็เติบใหญ่ขึ้นมาพร้อมกับรับรู้ความเป็นจริงมาโดยตลอด จนมาถึงวันหนึ่งความทุกข์ระทมที่เผาไหม้เกินกว่าจะมีส่งใดมาหยุดยั้ง นางร้ายที่ทุกข์ระทมมาเสมอก็ถึงคราสิ้นสุดชีวิตลง…

เซวียรั่วซีได้ผูกคอตายในบ้านตัวเองโดยมีจดหมายบอกเล่าถึงความจริงกับเรื่องในอดีตเอาไว้ คิดว่าบุตรสาวเติบใหญ่พอแล้วจึงหมดห่วงและเลือกที่จะจบชีวิตของตนลง ทิ้งไว้เพียงบุตรสาวและจดหมายฉบับหนึ่งให้นางไปยื่นยังจวนอ๋องเหอเท่านั้น

น่าขันจริงๆ ….

เด็กหญิงอายุเพียงสิบสองขวบปีนี่นะหรือที่ดูแลตนเองได้?

หากไม่ใช่เพราะเข้ามาอยู่ในร่างนี้ย่อมไม่มีทางมีชีวิตอยู่ไปตลอดรอดฝั่งได้ แต่ประสบการณ์การมีชีวิตอยู่ที่สั่งสมกันมาหลายสิบปีทำให้ “เซวียหลิน” ไม่ยอมแพ้ นางเกิดเป็นบุตรสาวของนางร้ายก็จริง แต่นิยายเรื่องนี้ได้ดำเนินไปจนถึงจุดสิ้นสุดแล้ว เนื้อเรื่องในนิยายได้จบลง ชะตาชีวิตต่อจากนี้นางจะเป็นผู้กำหนดมันด้วยตนเอง!

นางจะลิขิตให้มันเป็นอย่างที่ใจนึก ต่อให้ในวันหนึ่งคนพวกนั้นต้องการที่จะพานางกลับไป แต่ “เหอเซวียหลิน” ผู้นี้ไม่มีทางที่จะยินยอมพร้อมใจทนเป็นวัวเป็นความให้พวกเขาใช้ตามใจได้

ชั่วชีวิตนี้ “เหอเจี้ยนเฟิง” บิดาที่ไม่เคยเหลียวแล จะต้องพบเจอกับความทนทุกข์ทรมานยิ่งกว่ามารดาของนางเคยเจอ ความลำเอียงเข้าข้างคนรักของเขา ปิดหูปิดตาไม่มองให้แจ้งจะต้องถูกกรรมตามสนองขึ้นในสักวัน และคนที่จะสนองมันย่อมไม่ใช่ผู้ใดนอกจากนางที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็น “บุตรสาวนอกคอก” ผู้นี้!

ความยากลำบากที่ผ่านมาทำให้เซวียหลินในวัยสิบห้าปีมีครบทุกอย่าง ตลอดสามปีที่ขาดมารดา ไร้ที่พึ่งทางจิตใจทำให้นางแข็งแกร่ง ยามเมื่อนางพร้อมที่จะเดินอยู่ด้วยเพียงลำพังแล้วเหตุใดคนจากในเมืองจะต้องวิ่งโร่เข้ามาหาด้วย?

ที่จวนอ๋องมีอำนาจเหนือโอรสสวรรค์อย่างที่นางมีหรือไม่? 

พวกเขามีเงินทองที่กองเป็นภูเขาลูกใหญ่จะใช้อย่างไรก็ไม่หมดอย่างที่นางเพียรพยายามหามาหรือเปล่า?

หากไม่มีแล้วเหตุใดนางจะต้องกลับไปจวนอ๋องที่น่าสะอิดสะเอียดแห่งนั้นด้วย?!

"นี่นะหรือจวนอ๋องเหอ?" ดวงตาหงส์ปรายตามองจวนหลังใหญ่ด้วยความเฉยเมย ไร้ความตื่นเต้นดีใจ เพราะหากเปรียบเทียบกับจวนของนางที่เหลียงเฉวียนก็ยังนับว่าขนาดไม่ห่างกันมากนัก 

แต่นั่นเป็นเพียงบ้านพักตากอากาศที่เซวียหลินสร้างขึ้นเพื่อให้เป็นที่พักยามที่นางเดินทางไปตรวจกิจการที่เหลียงเฉวียนเท่านั้น หาใช่จวนที่อาศัยอยู่ไม่ ไม่แปลกที่จะเค้นหัวเราะ อดเหยียดหยาม "จวนอ๋อง" ที่เล็กเกินกว่าการคาดการณ์เอาไว้เสียอีก

"หึหึ  ซอมซ่อยิ่งกว่าบ้านพักตากอากาศที่เหลียงเฉวียนเสียอีก เช่นนี้แล้วพวกเขาจะมีปัญญาเลี้ยงดูข้าได้อย่างไร เงินที่เหอเจี้ยนเฟิงได้รับในแต่ละเดือน ยังไม่พอให้ข้าตัดชุดที่ข้าใส่อยู่เลยกระมัง?"

อย่าว่าแต่ชุดเลย...

แม้กระทั่งรองเท้าที่นางกำลังสวมใส่อยู่พวกเขาก็ยังไม่มีปัญญาหามาให้บุตรสาวสุดที่รักของตนได้ใส่ เช่นนี้แล้วจวนหลังนี้จะมีอะไรให้นางอาลัยอาวรณ์กัน?

อ้อ....

คงจะต้องมีสินะ...

จะต้องมีการ "สั่งสอน" บิดาที่น่าชังผู้นั้นกับ "น้องสาว" ที่อวดดีไม่ประมาณตน และคนสุดท้าย....

"มารดาเลี้ยง" ที่มีศักดิ์เป็นนางเอกของเรื่องที่ "ปากพล่อย" เอ่ยว่านางยามตอนลืมตาดูโลกเป็นครั้งแรกว่า "ไม่มีเค้าบิดา"เลยแม้แต่นิดเดียว!

นี่กระมัง... คงเป็นสิ่งที่นางจะต้องกลับมาอยู่ในจวนหลังเล็กแห่งนี้เพื่อที่จะตอกกลับให้หน้าหงาย เอ๊ย! ต้องเรียกว่า "เปิดเผย" ใบหน้าที่แท้จริง ว่ามันไม่มีเค้าโครงของบิดาตามที่นางเอกของเรื่องเอ่ยเอาไว้หรือเปล่า?!

*******************************

เรื่องนี้ไม่เน้นดราม่ามากนัก

อาจจะมีในช่วงแรกๆ แต่หลังๆ ก็คือลุ้นไปกับน้องที่ฝ่าฝันอุปสรรค

ไม่ได้มีแก้แค้นแบบดุเดือดเลือดสาดแบบที่เคยเขียน หรือแบบว่าต้องตกตายไปตามๆ กัน

มีแก้แค้นบางแต่ไม่หนักค่ะ แค่ให้คิดได้และพบเจอกับความลำบาก ไม่ถึงกับเลือดตกยางออก

ง่ายๆ ก็คือชิงไหวชิงพริบ สนองเวรกรรมให้เร็วด้วยน้ำมือคนไม่รอโชคชะตา

>> ขอชี้แจงกฎของการติดเหรียญ <<

• เรื่องนี้ไรต์จะเปิดให้อ่านฟรีจนกว่า E-book จะออกวางจำหน่าย แต่มีติดเหรียญแบบอ่านล่วงหน้าบ้าง (ตอนละ1บาทค่ะ) หลังจากตอนที่ 15 เป็นต้นไป นักอ่านอยากอ่านก่อนใครสามารถอุดหนุนกันได้นะคะ
• โดยนักอ่านงบน้อยยังสามารถรออ่านได้ หลังจากอัปเดตตอนติดเหรียญอ่านล่วงหน้าแล้ว ในอีก 7 วันต่อมาจะปลดโดยอัตโนมัติเปิดให้อ่านฟรีนาน 3 วัน ก่อนจะติดเหรียญถาวรค่ะ
• ส่วนนักอ่านที่ต้องการ e-book (ไรต์สงวนตอนพิเศษลงเฉพาะ e-bookเท่านั้นเนื่องจากราคาติดเหรียญน้อยกว่าราคาจำหน่าย) ขอให้อดใจรอ ไรต์กำลังปั่นอย่างเต็มที่ โดยทั้งนี้จะตั้งราคาโปรโมชั่นเฉพาะการเปิดขายครั้งแรกลด 20% จำกัดระยะเวลา 4 สัปดาห์ หรือก็คือ 1 เดือนแรกที่เปิดขายเท่านั้น
• และหลังจาก E-book วางจำหน่ายอย่างเป็นทางการจะกำหนดวันเปิดให้อ่านฟรีและทำการติดเหรียญถาวร

! คำเตือน !

TRIGGTER WARNING

มีบรรยายความคิดของตัวละครที่ตั้งใจจะฆ่าตัวตาย / มีการบรรยายเนื้อหาของความรุนแรง เพศ และการใช้ภาษา

ผู้อ่านพึงใช้วิจารณญาณในการอ่านเป็นอย่างสูง

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาในตอนนี้ไม่เหมาะสมทางด้านความรุนแรง เพศและการใช้ภาษา

พฤติกรรมบางอย่างของตัวละครในเรื่องไม่สมควรลอกเลียนแบบ ทุกอย่างเป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น

ผู้ใดที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำ และโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านเป็นอย่างสูง

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุทธศักราช ๒๕๓๗

ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลง หรือแก้ไขบทความ เพื่อนำไปใช้ก่อนได้รับอนุญาต หากฝ่าฝืนจำดำเนินการทางกฎหมาย

และสงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558

ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือหรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่ง

เพื่อการสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากสำนักพิมพ์และเจ้าของลิขสิทธิ์แล้วเท่านั้น