ความรู้สึกที่เวียนวนบนฟากฟ้า (เส็ตโชมารู x ริน)

ลำดับตอนที่ #3 : 3

ปราสาทเซตโชมารุ

ค่ำคืนนี้มืดมิดกว่าทุกๆวันดวงจันทราที่เคยสาดส่องเข้ามาให้ห้องกลับจางหายดวงดาวที่เคยสว่างไสวกลับถูกปกคลุมไปด้วยเมฆอันมืดมิด “ท่านเซตโชมารุข้าน้อยจาเค็นจะมารายงานความคืบหน้าเรื่องการทำพิธีขอรับ”

ไร้ซึ่งกับโต้ตอบ อสูรหนุ่มยังคงยืนในจุดเดิมและมองไปยังท้องฟ้าที่มืดมิด นั้นจึงทำให้จาเค็นไม่อาจประเมินสถานการณ์ได้ว่าผู้เป็นนายกำลังอารมณ์ดีหรือไม่ แต่จะว่าไปถึงแม้จะเห็นหรือไม่เห็นก็ไม่อาจบอกได้อยู่ดีนั้นแหละ จาเค็นคิดอยู่ในใจเมื่อเห็นว่าท่านเซตโชมารุยังคงเงียบมันจึงเริ่มเอ่ยออกไป

“หลังจากทำพิธีข้าน้อยจาเค็นก็ได้ตรวจสอบดูแล้วมีเผ่าพันธุ์ที่ไม่มาปรากฏตัวต่อการทำพิธีนี้นั้นก็คือ ‘ยามาตะ โนะโอโรจิ’ เท่าที่ข้าน้อยจาเค็นผู้นี้ตรวจสอบดูแล้ว เจ้ายามาตะเนี่ยกำลังรุกรานเหล่ามนุษย์น่าดู และดูจากฤทธิ์เดชของมันแล้วก็น่ากลัวใช่ย่อยนี้คงเป็นอีกสาเหตุที่ทำให้เหล่าอสูรมากมายต่างก็พยายามจะท้าทายท่านเซตโชมารุ แล้วก็ข้าน้อยจาเค็นผู้นี้ก็ได้ตรวจสอบแล้วว่าเจ้ายามาตะเป็นลูกของ ‘ท่านอิซะนะริ’ ที่เคยอยู่ภายใต้การปกครองของท่านอินุไทโชด้วยเห็นว่าท่านอิซะนะริเนี่ยจงรักภักดีมากซะด้วยแต่พอมาเป็นรุ่นลูกไงกลายเป็นนี้ไปได้” จาเค็นยังคงบ่นไปเรื่อยโดยที่ไม่รู้ว่ากำลังทำให้เซตโชมารุอารมณ์เสีย “เฮ้อ ข้าน้อยล่ะไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมเหล่าอสูรพวกนั้นต้องมาท้าทายท่านเซตโชมารุด้วยรู้ทั้งรู้ว่าไม่สามารถสู้ท่านได้ ข้าน้อยจาเค็นล่ะสงสารพวกมันจริงๆ เลย”

“งั้นเจ้าก็ไปอยู่กับพวกมันซะสิ”

“อ่ะอูยย! ทะ ทะ ท่านว่าอะไรนะขอรับ” ด้วยความที่ไม่สังเกตจึงทำให้จากเค็นไม่รู้ว่าเซตโชมารุเดินมาใกล้แล้วผ่านไป

“ทะ ทะ ท่านเซตโชมารุจะไปไหนหรือให้ข้าน้อยติดตามไปด้วยได้ไหม” จาเค็นลากเสียงยาวแต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่อเซตโชมารุหายออกไปจากความมืด

“เฮ้อ ! จาเค็นผู้นี้โดนทิ้งไว้ในปราสาทอีกแล้ว”

หมู่บ้านคาเอเดะ

เซตโชมารุมาปรากฏทามกลางความเงียบและมืดมิดไร้ซึ่งแสงสว่างจากบ้านเรือน สายตาสีอำพรานเหลือบมองไปยังบ้านที่ล้อมรอบไปด้วยดอกไม้ ‘ไม่มีสัมผัสของริน ไม่อยู่รึ’ ไม่บ่อยนักที่เซตโชมารุจะมาหารินด้วยตัวเองและระยะหลังมานี้ก็ยาวนานมากสำหรับมนุษย์ที่เขาไม่ได้มาพบริน ‘บริเวณหมู่บ้านไม่มีสัมผัสของรินกับอินุยาฉะ’ เซตโชมารุตัดสินใจเดินเข้าไปใกล้หมู่บ้านมากขึ้นเพราะรู้ได้ว่ามีคนบริเวณนั้น

คาโงเมะที่กำลังยุ่งอยู่กับการจัดการผ้าที่ตากไว้ก็รู้สึกได้ว่ามีคนกำลังจ้องมองอยู่  “เอ๊ะ!! เซตโชมารุมาตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย”

เฮ้ออยืนอยู่นานหรือยังล่ะเนี่ยในที่มืดๆแบบนี้เนียนะ “ท่านมาหาอินุยาฉะหรอ เขาไม่อยู่หรอก เห็นว่าไปปราบอสูรที่หมู่บ้านถัดไปน่ะ”

“..............................................” เงียบไร้ซึ่งการโต้ตอบ

“เอ่ออ ท่านจะมาหาอินุยาฉะทำไมล่ะ แหะๆ รินใช่ไหม? คงไปกับอินุยาฉะนั้นแหละ รินน่ะชอบออกไปหาพืชสมุนไพรเวลาอินุยาฉะปราบอสูรน่ะ เผื่อมีคนบาดเจ็บก็จะได้ช่วยได้ไง”

“………………………….” เงียบเหมือนเดิมแหะ นี้เราต้องบอกอะไรอีกคิดสิคิด!!

“เออออ เอ่อออ ใช่ๆ ช่วงนี้ที่หมู่บ้านสงบสุขดีไม่มีอะไรมาก่อกวนเลย แหะๆๆ แล้ว แล้วก็ อ่าใช่ๆๆ รินกับอินุยาฉะคงจะกลับมาวันพรุ่งนี้ช่วงเย็นๆน่ะ”

“งั้นรึ” เซตโชมารุพูดเท่านั้นแล้วเดินกลับไปในความมืด

“……………...” แค่นี้หรอให้ตายสิจะมาหารินก็ไม่ยอมพูดออกมาตรงๆ เนี่ยนะปากแข็งเหมือนอินุยาฉะไม่มีผิด คาโงเมะยิ้มเศร้าพลางนึกถึงอินุยาฉะปกติแล้วถ้ามีโอกาสทุกครั้งที่อินุยาฉะจะไปปราบอสูรคาโงเมะก็มักจะติดตามไปทุกครั้ง แต่ครั้งนี้อาจเป็นเพราะทะเลาะกันก็เลยคิดว่าไม่ตามไปด้วยคงจะดีกว่าหวังว่าคงไม่เกิดเรื่องอะไรหรอกนะไว้กลับมาค่อยขอโทษแล้วกัน